Kaçmalıydım.Kesinlikle kaçmalıydım.Neden geldiğimi bilmiyordum.Çığlık sesleri bana Xander'ı hatırlatmıştı.Bir kez daha yardım edebilecekken insanların ölmesine izin veremezdim.Ama değiştiremedi.Hiçbir şeyi değiştiremedi.Ne kadar uğraşırsam uğraşayım olmuyordu.Her uğraşımda ben batıyordum.Zavallı bir hale geldiğim için kaçmak istemiştim.Dışarı çıkamayan,her gününü korku içinde geçiren zavallı bir insandım.Sırf ''Tanrı'' bana zarar vermesin diye konuşmama bile izin yoktu.Onun rahatsız olacağı bir şey söylerim diye.Ama bu benim insanlığımı yitiriyordu.Belkide Tanrıyı bulana kadar beyazlığı yarmalıydım.Tek isteğim artık öldürmekti.Eğer yapabilirsem bana hiç yararı dokunmamış ailemi koruyabilirdim.Ve en azından intikamımı alabilirdim.Kararımı verdikten sonra vücudumu gerdim ve hazır olunca ulaşabildiğim son hızla koşmaya başladım.Sanki imkansızı deniyormuş gibi umutsuzdum.Beş dakika boyunca koşmama rağmen beyazın arkasından beyaz onun arkasından da beyaz geliyordu.Tek değişiklik gittikçe kaybolan umudumdu.Keşke sadece umudum kaybolsaydı.Xander'ı hatırladığım için döktüğüm gözyaşlarının hiçbir zaman dinmeyeceğini biliyordum.Ama o kadar zaman geçmesine rağmen hala ismini bile düşünsem ağlayacağımı düşünememiştim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Blood Pool
FantasyTenimi ıslatan kan damlaları...Cennet diye geldiğim yer , Cehennem mi çıktı?
