Daughter of the Devil

Dit is mijn 2e verhaal op Wattpad. Tips en Tops worden gewaardeerd. Vergeet niet een berichtje achter te laten. Veel lees plezier;)

______________________________________________________________________

16 jaar geleden:

Ik lig in de wieg naast het bed waar mijn moeder ligt. Mijn vader kijkt naar me.'Wat zal haar naam zijn?'Vraagt mijn moeder aan mijn vader.'Wynona, dat zal haar naam zijn.'Antwoord mijn vader en hij tilt me op en bekijkt me. Ik heb al kleine haartjes op mijn hoofdje. Ze zijn blond. En mijn ogen zijn precies zoals mijn vader. Rood met een veritcale zwarte pupil erin. Hij legt me terug in de wieg en ik maakt een soort lach geluidje. Daarna val ik in slaap.

Heden:

De borstel glijdt door mijn lange blonde haren die beginnen te glanzen. Zo zou ik naar de aarde worden gestuurd. Tot mijn 18e helaas. Mijn vader moest daar ook heen toen hij op het punt stond om duivel te worden. Maar ik zelf heb er niet echt zo'n zin in. Ik blijf liever hier, hier kan ik van alles maken zonder en problemen mee te krijgen. Ik laat alleen mijn ogen zien en iedereen deinst al van schrik achteruit. Op aarde zou dat natuurlijk niet kunnen. Dan komt mijn vader binnen.'Hallo vader.'

De meeste mensen dachten dat de duivel eruit zag als een een rood mannetje met hoorns en een drietand en een staart. Maar eigenlijk zag hij er heel goed uit, vind ik dan. Mijn vader had een uiterlijk van ongeveer in de 30. Als hij op aarde zou rond lopen zouden de meeste mensen hem rond de 36 schatten.

Zijn haar was zwart en altijd netjes naar achteren gekamt. Hij had dezelfde ogen als mij. Rood met een zwarte verticale pupil in het midden. Hij had altijd een zwart pak aan, alsof hij een zakenman was. En tja, voor de rest zag hij er normaal uit.

'Hallo Wynona.'Zegt mijn vader.'Ben je er klaar voor?'Vraagt hij en hij pakt de borstel uit mijn hand en gaat verder met borstelen. Ja, het was raar dat je vader je haren kamt, maar hier is dat gewoon normaal. Hij heeft het altijd gedaan nadat mijn moeder mij verstoten had.'Nee, ik ben er niet klaar voor. Ik heb er ook helemaal geen zin in. Maar ik zal wel moeten.'Zeg ik zuchtend. Mijn vader lachtte.'Inderdaad. Zo, helemaal klaar.'Zegt mijn vader en hij laat mijn haar los en ik sta op.

Ik loop naar mijn hemelbed. Het hout en de gordijnen zijn van zwart uit en de kussens en deken is rood. Mijn twee favorite kleuren. Ik trek de kleren aan die op het bed liggen. Die waren momenteel heel erg in in de mensen wereld, had ik begrepen.

Ik loop naar de spiegel op mijn bureau en pak een lensendoosje waar ik twee blauwe lenzen uit haal en ze in mijn ogen stop. Vanwege mijn rode ogen zijn de knal blauwe lenzen wat donkerder dan dat ze horen te zijn.

 'Zo, ik ben helemaal klaar.'Zeg ik en ik houd mijn hoofd schuin en glimlach.'Goedzo, en je mensen naam is trouwens Nina.' Zegt mijn vader en ik glimlach.'Dat is prima.'Zeg ik.

'Oké, ik breng je nu naar je huis.'Zegt mijn vader.'Alles wat je nodig heb zal daar zijn.'Gaat hij verder en hij knipt in zijn vingers. Het word even wit voor mijn gezicht veld en dan sta ik opeens in een grote hal. De grote hal van mijn nieuwe huis op aarde.