Monstrous Academy 3: The Hidden Secret. [EDITED]

Chapter Twenty

20: The hidden secret.
-

Matapos kong sabihin ‘yon ay agad kong hinawakan ang kamay ni Zero, nagpunta ako sa tabi niya at saka kinalabit ang gatilyo para paputukan ang dalawang armadong lalake.

Nagpumiglas si Zero at saka ako siniko dahilan, para maitutok niya ulit sa akin ‘yong baril. He was about to pull the trigger pero mabilis akong sumugod para pigilan siya. Nag-panic ang mga taong nandito at saka nagtago, I knew it. Hindi sila marunong makipaglaban.

Tinignan ko si Tito Winter at tahimik lang siyang nanunuod. Sinubukan ulit akong sikuhin ni Zero at hindi naman siya nabigong gawin ‘yon. Bahagya akong napaatras at saka siya sinugod ulit. This time sinigurado kong tatama na ang kamao ko sa mukha niya.

“Akala mo hindi kita papatulan ha.” Nakangising sabi ko at saka umatras nang sumugod siya.

“Come on, baby. You are better than that.” Pangaasar ko pa kahit alam ko namang wala siyang pakialam sa mga sinasabi ko. Sinisigurado kong babalik na ang maganda niyang pagtingin sa akin. I can’t seeing his blank eyes.

Sumugod siya ulit at saka mabilis na nagpunta sa likuran ko. Hinawakan niya ‘yong kamay ko pero agad ko siyang siniko. Balak ko pa sanang sumugod pero bigla na lang may tumama sa likuran ko. And just like that? Everything went black. Fuck! Not again!

Chloe’s POV

Hindi ko alam kung hanggang ilang oras pa kakayanin ng katawan ko ang pakikipaglaban na ginagawa namin. Dumating man sila Tito Ramon ay hindi pa rin sapat dahil masyadong marami ang kaaway. Kung kasama lang sana namin sila Jester, I’m sure mas magiging madali ang lahat.

“Rozee. Are you okay?” Tanong ko nang mapansin ang sugat sa mga kamao niya.

“Yeah. I’m okay.” Sagot niya habang sinusuntok ang isang lalake. Napatingin ako sa direksyon ni Jennie, mukhang okay naman siya dahil tinutulungan siya ng daddy niya. Sana okay lang din si dad, until now hindi ko pa rin sila nakikita, wala sila sa loob ng kwartong pinanggalingan namin kanina. Maging sila Akira ay wala rin doon. Sana okay lang sila.

“We need to run!!' Sigaw ng tumatakbong si Tito Jasper. Sakto naman dahil napatumba na namin ang mga sumusugod sa amin.

“Why?” Tanong ni tito Liam.

“They’re coming! Hindi natin sila pwedeng labanan.” Sagot ni Tito Matthew.

“What do you mean?” Nag-aalalang tanong ni Tito Suga pero agad ding nasagot ang tanong niya nang makita namin kung sino ang naglalakad papunta sa direksyon namin.

‘Yong mga nasa ilalim ng kontrol and that includes Jester and the others. They have gunsㅡWhat the hell?

“Come on, run for your life!” Sigaw ni Tito Jiro kaya bigla na lang kaming kumaripas ng takbo kahit hindi namin alam kung saan kami pupunta. Tumakbo kami nang tumakbo hanggang sa makasalubong namin sila Tito Thunder at Tito Axel.

“What’s happening? Si Erin? Nasaan? We lost her.” Tarantang taranta si tito kaya naman hinila na siya ni Tito Liam para tumakbo.

“I’m sure she’s okay Tito, but for nowㅡ we have a big problem. Kailangan natin magpunta sa open space.” Ani Rozee at agad naming hinanap ‘yong daan palabas sa building. Kanya-kanya kaming naghanap ng mapagtataguan, pinagmasdan lang namin ang mga kontroladong estudyante na parang nagmistulang robot. Palingon-lingon sila na tila ba naghahanap ng target.

“A-am I seeing things? T-tyler, Anak.” Einig kong sabi ni Tito Matthew, nakita ko kung paano tumulo ang luha niya kaya hinawakan ko ang kamay niya.

“You’re right, Tito. That’s Tyler and he’s alive, pati na rin po ‘yong pamangkin niyong si Xander.” Nakangiting sabi ko at napahawak lang siya sa dibdib niya.