In love with the wrong |Harry Potter| |fanfiction| |dutch|

84 *\Sirius' past/*

Ik staar naar Sirius en ik vraag "Sorry, dit is misschien een beetje ongepast. Maar gaat alles wel goed?" Hij zucht en zegt "Heb je even de tijd?" Ik knik en dan gaan we op een bank zitten dat in de kamer staat en hij zegt "Ik had niet boos op jou moeten worden, ik weet waar liefde allemaal toe in staat is. Ik heb het met mijn eigen ogen gezien." 

"Bij jezelf?" Ik weet niet waarom ik opeens zo geïnteresseerd ben maar dan lacht Sirius opeens en hij zegt "Nee, gelukkig niet, maar mijn beste vriend wel." Ik kijk hem verbaasd aan en hij glimlacht om zijn herinneringen en hij vervolgt 

"James was al verliefd op haar op de dag dat hij haar voor het eerst zag. Jaren lang heeft hij zijn best gedaan om haar voor zichzelf te winnen, en pas na 5 jaar is dat gelukt." Hij kijkt me zacht aan en hij zegt "Ik ben blij voor je dat jij diegene al na 3 jaar hebt weten te krijgen. James was de laatste jaren echt verschrikkelijk." 

"Nou, ik was eigenlijk degene die niet wilde, ik had namelijk iemand anders die me keihard heeft verraden." Ik voel pijn maar ook weer geluk. Want ik ben zoveel gelukkiger met Draco dan met Drew.

We zijn een tijdje stil als Sirius de stilte opeens verbreekt en zegt "Wat ik eigenlijk hiermee wilde zeggen is, dat ik niet had moeten zeggen dat Draco je zou verraden. 13 Jaar lang hebben mensen over mij gezegd dat ik een verrader was van mijn beste vriend, terwijl dat iemand anders was. Je moet geen vooroordelen trekken als er geen bewijs is, en ik al helemaal niet omdat ik er zelf een slachtoffer van ben geweest. You-Know-Who zal sowieso naar jou komen, en of dat via Draco is weet niemand en ik mag dat ook niet nu gaan beslissen. En dat is hetzelfde toen James en Lily overleden en niemand wist door wie ze waren verraden en iedereen zei maar wat. Alleen moet dat van jou nog komen en is dat van mij al geweest." 

Sirius staat op en ik vraag "Waarom vertel je mij dit allemaal?" "Omdat ik een moeilijk, zwaar en pijnlijk verleden heb gehad en ik die jou niet wil geven." 

Ik begin nu voor het eerst bang te worden en ik vraag wanhopig "Wat moet ik doen? Help me." Hij gaat gehurkt voor me zitten en zegt "Wees jezelf en doe wat je zelf wilt. Ik heb gehoord van je voorgevoel, en ik geloof in je dat die je niet in de steek zal laten." 

Hij pakt mijn handen vast en ik knik en zeg "Maar ik weet niet of ik hier overal wel klaar voor ben." "Ik geloof in je, en je weet dat je genoeg mensen achter je hebt staan." "Maar ik zou ook een tijd alleen moeten staan." 

"Ze zullen dan wel niet letterijk achter je staan, maar in je hart wel. En ze zullen aan je denken." Ik wil blijven ontkennen maar ik weet dat wat hij zegt ook gewoon waar is, maar een ding blijft bij me en ik vraag "Waarom denkt iedereen dat wanneer ik boos ben ik naar Voldemort ga?" 

"Omdat ze allemaal bang zijn, bang dat onze grootste wapen door iets simpels weg kan gaan. En we altijd uitgaan van het slechtste." Er gaan nog steeds honderden vragen door mijn hoofd heen en Sirius vraagt "Was dat alles?" 

Ik kom er nu achter dat er een ding is die me echt dwars zit en ik zeg "Nog een ding, ik ben voor een ding echt heel erg bang." "Vertel op." "De dag dat ik tegenover Voldemort kom te staan, dat hij mijn krachten wilt overnemen." 

De tranen beginnen te prikken en Sirius zegt "Die dag zal er komen, en dat weet iedereen." "Ga nu niet in vragen en raadsles praten alsjeblieft." Het is stil en Sirius slikt en zegt "Dat weet niemand, maar wat we weten is dat het verschrikkelijk zal worden." Er stroomt nu wel een traan over mijn wang en Sirius staat op en zegt "Ik laat je wel even alleen."

Hij verlaat de kamer en ik merk nu pas hoe hij zich heeft gedragen tegenover mij. Hij voelde als een vader, of een oom. In ieder geval iemand die heel veel om me geeft. Ik kijk hem na en bedenk me hoe gelukkig Harry wel niet zal zijn als hij met hem zal mogen leven.

Ik zit al een tijdje alleen en er spoken veel te veel vragen door mij heen die maar onbeantwoord blijven. Wanneer zal ik tegenover hem staan, hoe zou het allemaal gaan, hoe ziet hij er eigenlijk uit, zal ik het overleven, wie zullen we allemaal bij me zijn? En nog veel meer. 

Na een tijdje besluit maar om op de staan en weg te gaan als er iemand voor de deur staat. Ik kijk beter wie het is en ik herken Sirius en ik vraag "Wat doe je hier?" "Kijken of je er nog bent en hoe het met je gaat, je ziet er namelijk niet heel erg goed uit." Ik zucht en vraag "Ik zit nog met zoveel vragen." 

"Toch niet allemaal voer You-Know-Who." Ik lach en schud mijn hoofd en vervolg "Nou, het verhaal dat jij vertelde, waarom Snape bij de Orde zit." 

Ik lach en Sirius ook. "Over Severus kunnen we heel simpel zijn, Dumbledore vertrouwt hem, hij wil dat hij in de Orde zit enzovoort. Ik ben het er ook niet mee eens." Ik zie weer dezelfde blik in zijn ogen die hij had toen hij terug dacht aan James Potter en ik vraag lachend "Ken jij Snape al langer dan vandaag." Sirius lacht en gaat naast me zitten. Hij zegt "Wat ik je nu ga zeggen moet je tussen ons houden oke." Ik knik hevig.

Hij glimlacht en dan begint hij "Ik ken Severus al vanaf ik 11 ben. Hij zat in hetzelfde jaar als ik en James. James had dus al een crush op Lily vanaf dag één, maar zij kende Severus dus al voordat ze op Hogwarts zat. Ze woonde bij elkaar in de buurt ofzo. Maar James was dus jaloers op Severus omdat Lily wel met Severus omging maar niet met hem. En ook nog nadat Severus was ingedeeld in Slytherin en Lily nog steeds met hem omging had hij gelijk al haat aan Severus." 

Het is even stil en Sirius vervolgt "Wat ik nu ga zeggen moet je niet gaan opvolgen oke, beloof het." Ik knik hevig en ik beloof het en Sirius zegt "Nou, we leerde dus Remus en Peter kennen, Remus ken je wel denk ik en Peter is die ene rat." 

Ik moet lachen om hoe hij dat zegt maar hij kijkt me streng aan en ik kijk gelijk weer normaal en hij zegt "Wij hadden met zijn vieren een groep en James was een beetje de leider en ik was zijn trouwe volgeling." 

Hij lacht en ik lach ook. "Maar omdat James dus de leider was en zo en hekel aan Severus had was hij een beetje het pispaaltje. We noemde hem Secretus en we hebben hem vaak genoeg te pakken gehad. Maar wat het dus is, is dat we al ons hele leven een hekel aan hem hebben en die haat gaat nooit helemaal weg. Ik heb dus het afgelopen jaar genoeg met Remus kunnen praten en hij zei dus dat het jaar dat hij les had gegeven het verschrikkelijk was met Severus." 

Ik lach en zeg "Ik zou het ook verschrikkelijk vinden als ik nu met Drew om moet gaan." Sirius lacht en hij vraagt "Dus, ik ga maar niet vragen of je met nog meer vragen zit, maar als je ergens mee dwars zit ga dan naar mij. Ik vertel je alles wat je wil weten, de andere doen daar nog wat raar over. Ze vinden dat jullie kinderen daar nog te jong voor zijn. Maar ik vind dat jij en Harry ook het gewoon moeten weten. Jullie zijn wel degene die hem uiteindelijk moeten verslaan." 

Ik knik en zeg "Dan zal ik dat doen."

We kijken elkaar even aan en na een pijnlijke stilte zegt Sirius "Ik denk dat je maar moet gaan slapen, het was een lange dag voor je heb ik begrepen. En volgens mij komt Harry ook ergens deze komende dagen." 

Ik knik maar en sta op en zeg "Nog heel erg bedankt voor dit gesprek." "Geen probleem, je moet toch nog een paar weken bij ons blijven en dan kunnen we beter de sfeer goed houden." Sirius knipoogt en ik lach en verlaat dan de ruimte.