In love with the wrong |Harry Potter| |fanfiction| |dutch|

22. *\I was wrong/*

Ik storm mijn huis uit en ik ren het bos in. Mijn tranen stromen als watervallen over mijn wangen.

Mijn vader gelooft mij gewoon niet, hij gelooft zelfs niet dat ik versteend was, alsof ik dat zelf bedenk?

Ik ren dieper en dieper het bos in. Weg van papa, weg van de werkelijkheid, weg van alles.

Na een uur rennen voor mijn gevoel glijd ik tegen een boom aan en verstop ik mijn hoofd in mijn handen. Ik zet alles even op een rijtje. Van alles wat er deze week is gebeurt.

Mijn tranen blijven maar stromen, het lijkt wel alsof ze nooit ophouden.

Ik weet niet hoe lang ik er zit maar het begint te schemeren dus ik sta maar op. Mijn leven bestaat nu uit een achtbaan van emoties. Van woede naar verdriet weer naar woede. Ik loop terug door dit bos. Gelukkig verdwaal ik hier niet zo snel als in het kasteel.

Ik ben zowat in dit bos opgegroeid.  Ik was er zowat elke dag te vinden, wezens vinden, goede bomen om in te klimmen of boomhutten in te maken en nog veel meer.

Aangezien ik dingen van papa en Cedric heb geleerd en niet naar een muggle basisschool ging, had ik genoeg tijd daarvoor.

Ik ben alweer in de buurt van mijn huis dan zie ik in de verte ons huis staan. Ik zie papa aan de tafel zitten. Hij ziet er echt depri uit.

Nu heb ik voor het eerst het gevoel dat ik alleen ben. Al mijn woede en verdriet had het overgenomen maar ik had 0 keer bedacht dat ik helemaal alleen was. Ik heb helemaal niemand meer nu.

Ik zak weer tegen een boom en ik blijf papa in de schaduw aan te staren. Ik doe mijn handen in mijn zakken en dan voel ik een stukje perkament. Ik pak het en als ik het open maak zie ik dat het de brief ik die ik aan George wilde geven.

Ik lees hem door en ik voel weer een traan over mijn wang rollen. Ik realiseer me nu pas dat ik wel fout zat.

Ik heb zitten schreeuwen en ik heb Ginny gewoon aangevallen, hoe fout ze ook zat. Misschien was ze wel overgenomen. Ginny zou dit namelijk nooit doen.

Ik sta gelijk op om het goed te maken met papa. Maar als ik helemaal recht sta zak ik gelijk weer door mijn knieën. Ik gil het uit van de pijn. Deze pijn had ik nog niet eerder meegemaakt.

Het gaat door mijn hele lichaam heen. En weer komt jongen van de foto en de rare kamer voor mij staan. Hij zegt "Je was zo fout om geschorst te worden. Nu kan ik je niet krijgen. Ik had je nog wel ontwaakt maar weer kom je weg. Ik krijg jou nog wel!"

Hij is heel erg boos en de hele ruimte vult zich met vuur en een groen licht. Mijn lichaam vult zich met nog meer pijn, het lijkt wel alsof ik helemaal verbrand.

Dan trekt alle pijn langzaam weg. Ik open mijn ogen en kijk recht in het bezorgde gezicht van papa. Hij heeft me opgetild en hij rent naar huis.

Ik breng dan heel breekbaar uit "Papa...... So-orry" "sssht, zeg maar niks, en het spijt mij. Ik had je gewoon moeten geloven." Hij gaat naar binnen en legt me neer op de bank.

Hij gaat gelijk naar de keuken en pakt een glaasje water voor mij. Hij legt het water naast me neer op een tafeltje en gaat dan naast mij zitten. Hij haalt de haren voorzichtig voor mijn gezicht weg.

Dan gaat die langzaam met zijn vinger over mijn wang nadat die al mijn tranen had weg gehaald.

"Ik weet niet waarom ik zo boos was lieverd. Het was denk ik omdat ik gewoon geschrokken was omdat jij opeens voor de stoep stond met Severus." "Het geeft niet papa, ik had het denk ik zelf ook niet geloofd."

Ik ga langzaam omhoog en dan kruip ik tegen papa aan. "Ik voel me zo schuldig dat ik Ginny heb aangevallen." "Het geeft niet lieverd. Ik begrijp waarom je dat had gedaan." "Ik wil het er niet meer over hebben papa, ik ga me er alleen maar schuldiger over voelen." "Oke geeft niet lieverd."

Hij geeft me een kusje op mijn hoofd en hij zegt "Zullen we eten koken?" "Is goed, pannenkoeken?" "Ja hoor kleine."

We zijn de pannenkoeken aan het bakken en we proberen allebei hem in de lucht om te draaien.

Het lukt ons allebei echt totaal niet en we barsten in lachen uit. Alles licht op de grond en papa wilt zijn wand pakken maar ik pak hem af.

Ik zeg "We doen het op de muggle weg. Zonder magie, dit is gewoon veel te gezellig." "Oke." Hij stopt hem gelijk weg en pakt de doekjes.

Nadat we klaar zijn met opruimen pakken we de pannenkoeken en gaan we het samen opeten.

Ik ben het nare gevoel van vandaag helemaal vergeten. We hebben het super gezellig en we praten gelukkig niet meer over de schorsing. Ik merk dat papa zijn best doet dat ik alles te vergeten want we hebben deze week al helemaal volgepland met leuke dingen.

Als we klaar zijn met eten, ruimen we samen af en ploffen we op de bank. We gaan een potje toverschaak doen en ik heb overduidelijk gewonnen.

We praten wat na, vooral over quidditch en ik vind het heel erg jammer dat ik nou uiteindelijk toch niet de wedstrijd tegen Cedric kan spelen.

Dan om half 11 ga ik naar boven en poets ik mijn tanden. Ik geef papa een kus en dan ga ik weer achter mijn bureau zitten. Ik ga wat brieven schrijven naar verschillende mensen. Dan vliegt Grey naar mij toe en ik geef haar mijn brieven en ze vliegt weg.

Ik kijk haar na tot ze helemaal weg is. Dan ruim ik alles op en kruip ik in bed.