In love with the wrong |Harry Potter| |fanfiction| |dutch|

19. *\The attack/*

Ik word langzaam wakker en kijk naar de donkere common room. Ik wil me optrekken tot ik merk dat ik iets zacht indruk.

Ik ben gelijk wakker geschrokken en ik probeer aan het donker te wennen. Als ik eraan gewend ben zie ik dat ik tegen George aan lag. George had waarschijnlijk gevoeld dat ik wakker ben geworden en zegt slaperig met een iets te sexy ochtendstem "Waarom maak je me wakker?"

"Sorry." Zeg ik schuldig maar daarna zegt die gelijk "Nee sorry, zo bedoelde ik het niet." "Maakt niet uit, en ga maar lekker naar je slaapzaal. Naar je eigen bed. Ik red me wel." "Weet je het zeker?" "jaahaa." "Oke." En weg was hij.

Ik ben nu echt veel te wakker om nu te gaan slapen en ik wil de rest ook niet wakker maken. Ik verlaat de common room en ik hoor achter mij de dikke dame mopperen.

Ik negeer haar en ik dwaal wat rond in de gangen. Na een tijdje gangen te hebben onderzocht zak ik tegen de muur aan en denk aan het rare visioen achtig iets.

Ik wil echt weten wat Harry, Neville en ik met elkaar te maken hebben? Ik zit van alles en nog wat na te gaan tot ik ergens achter kom. De dader die alle mensen versteend heeft.

Ik sta gelijk op en ren bijna alle gangen door. Maar ik zal niet ik zijn als ik weer eens verdwaal. Soms kom ik wel een keer een geest ofzo tegen maar zelfs zij zijn bang. Aangezien Nearly Headless Nick ook versteend is.

Ik kom nu al voor de 5de keer langs dezelfde gang en de gang waar ik wil zijn kan ik nergens vinden.

Ik begin nu aardig in paniek te raken en ik kan niet meer normaal nadenken. Ik kan het niet meer aan dus ik ga de eerste de beste ruimte in.

Ik kijk om me heen en dan zie ik het dat een meisjes toilet is. Ik heb deze nog nooit gebruikt en ik snap best waarom. Hij ziet er heel erg verlaten uit en jaren ongebruikt.

Mijn aandacht is gelijk naar iets anders getrokken, namelijk wat is er met deze ruimte? Ik kijk om me heen en dan zie ik een bordje op de grond liggen. Ik pak het op en zie dan op het bordje staan "Defect."

Dan begrijp ik het en loop ik wat om me heen. Ik loop naar de wasbakken die in een rondje staan en ik loop eromheen. Ik sta met mijn rug naar de deur tot ik hem heel langzaam hoor kraken.

Ik sta gelijk verstijfd en mijn hart klopt als een gek. Ik kijk heel langzaam de spiegel in waar ik voor sta en ik kijk eerst in het geschrokken gezicht van een klein, jong rood harig meisje.

Ik herken haar uit duizenden maar voor ik iets kan zeggen of doen glijd mijn blik naar beneden en kijk ik in 2 gele ogen. Ik wil schreeuwen maar ik verstijf helemaal en val met een klap op de grond.

[][][][][][][][][][][][]

Ik lig nu een week in de ziekenzaal en ik heb iedereen voorbij zien gaan. Ik ben dan wel versteend maar ik kan voor zover het lukt, mijn zintuigen gewoon gebruiken.

Ik kan alles horen, ruiken en zien in de richting die ik opkijk. Ik kan niet mijn ogen bewegen helaas maar ik kan dus wel gewoon de ene richting uitkijken.

Maar goed, ik heb dus iedereen langs zien komen. Cedric, Fred, George, Hermione, Luna, Harry, Ron zelfs! Helaas Ginny ook heel even, ze kijk even langs mijn gordijn en ging toen gelijk weer weg.

Ik heb genoeg professoren gezien zoals Madame Pomfrey dat logisch is, McGonagall, Dumbledore, Sprout en Snape. Ik heb hun gesprekken gehoord die nogal ernstig klonken.

Een paar leden van het Quidditch team zijn bij mijn bed en bespreken de volgende wedstrijd tegen Hufflepuff. Nu ik erover denk kan Harry natuurlijk dit jaar Quidditch gaan spelen als extra speler en ik gun het hem echt heel erg maar ik zou zo graag tegen Cedric willen spelen.

Ik wil nu echt heel erg graag ontversteend worden. Meer dan ooit. Alleen wat als ik nooit meer wakker word? Wat als ik nooit meer in contact kan komen met iemand van mijn familie of vrienden?

Ik raak weer in paniek maar niemand kan het merken. Dan komt er een raar gevoel in me op, een gevoel die ik al heel lang niet meer heb gehad. Het is woede, en niet zo een beetje ook.

Ik weet zeker dat Ginny hier achter zit. Anders was zij niet bij dat rare ding in de buurt zonder dat zij ook versteend word, anders zou zij niet zo vaak in dat boekje schrijven, anders zou zij niet wanneer er een aanval is geweest heel laat de common room inlopen en als ze dan nog helemaal leeft.

Waarom had ik hier niet eerder aan gedacht? Ik ben nu echt zo boos op haar. Door haar kan ik nu niet meer met ook maar iemand contact hebben. Ik hoef haar echt NOOIT meer te zien!

De woede vult mijn hele lichaam en het voelt alsof er nooit meer een andere emotie bij kan komen. Mijn hele lichaam voelt zwart van de woede en een beetje verdriet. Met deze duisternis in mij voel ik weer hetzelfde gevoel opkomen, het gevoel dat ik nu al 2 keer eerder heb gehad.

Het lijkt alsof er weer een stukje dat dwars zat is opgelost. Dat ik me veiliger voel in mijn eigen lichaam of zo? En zoals gewoonlijk zie ik weer wat beelden. Dit keer is het een heel ander tafereel dan gewoonlijk.

Ik sta in een donkere ruimte met een gang die uitkomt in een grotere ruimte. In de gang staan aan alle weerszijde allemaal grote standbeelden in de vorm van een slang.

Door iets gaat het beeld vooruit en dan kom ik in de grote ruimte uit. Voor mij zie ik een heel groot hoofd met allemaal kronkels uit zijn hoofd. Het is hier heel erg donker en er hangt hier precies dezelfde sfeer als in de Slytherin common room.

Aan de zijkant van het hoofd staat een persoon. Hij lijkt precies hetzelfde als de jongen op de foto die Draco Malfoy had gestuurd naar mij. Hij zegt niks en ik ga langzaam naar hem toe.

Hij zegt wat in sisselspraak tegen mij en ik versta er helemaal niks van. Dan zegt hij opeens "Ik zie jou nog wel en dan heb ik je!" Ik kijk hem vragend aan en dan zegt hij "Rem omittere." ('Gebeurtenis ongedaan' in het Latijns)

Ik kijk hem aan maar het duurt niet lang meer, want ik voel al snel al mijn gevoel weer in mijn lichaam krijgen.

=•=•=•=•=•=•=•=•=

Een lekker lang hoofdstuk voor jullie! Hadden jullie verwacht dat ze versteend zal worden?

Ik hoop dat jullie het weer leuk vonden! Like en Comment zou leuk zijn maar hoeft natuurlijk niet.