Cadılar Okulu *TAMAMLANDI*

Bitmeyen "?" İşaretleri

Misa : Jon, bi ara ikimiz birlikte çıkıp dışarıda yemek yiyelim mi ?
Jon : Bilmem, olabilir.
Misa : Güzel. Ne zaman olsun ?
Jon : Hemencecik karar vermen kötü. Sonuncu cadıyı bulalım, sonra belki....
Misa : Tamam.
Misa bunları söyleyip sınıfına koştu. Mariya bir az neşesizdi. Jonu hiç takmıyordu. O Ne kadar seslense de Mariya bakmıyordu. Ama sonra bunların gereksiz olduğunu düşünüp eskisi gibi Jonla yine arkadaş olmaya karar verdi.

7. cadı araması aylarla devam eder...

Jon : 4 ay oldu ama biz hala bu cadıyı bulamadık.
Robert : Aslında...-
Elizabeth : Bir yenilik mi vardı Robert ?
Robert : Aslında benim bir ablam var. 19 yaşında ama okula gelmiyor. Onun olma ihtimali varmı ?
Jon : SENİ SALAK !! BÜNÜN HAKKINDA BİZE HİÇ BİR ŞEY SÖYLEMEDİNMİ ???
Robert : Sakin ol ! Bu ablamın isteğiydi zaten.
Mariya : Niyeymiş ?
Robert : Bana bunun hakkında hiç bir şey söylemedi. Hatta 1 kaç dakika konuşuruz. Çok acımasız biri. Nasıl yapıyor bilmiyorum ama, makas fırlatmakta usta biri. Elinde 4 makas tuta biliyor.
Dora : Oha lann..Tam bir savaşçı desene.
Robert : Evet.
Konuşmayı bırakıp Roberti takip ettiler. Lufia ve Misa burada değildi. Bizimkiler Robertın evine ulaştılar. Robert önceden annesine haber vermiş ve yemeği her zamankinden fazla yapmasını rica etmişti. Annesi de onu kırmamış ve arkadaşları için de yemek yapmıştı.
Jon : Çook lezzetli bu ! Elinize sağlık teyzeciğim !
Teyze : Haha..beğenmenize sevindim çocuklar.

Yemekten sonra...

Robert : Jon, odaya sen girmelisin ama kendi bedeninde olmaz. Mariyayla değiş-tokuş yapmalısın.
Jon : Neden kendi bedenim olmaz ki, LAN !?
Robert : Kardeşiyle bile konuşmayan bir kız başka bir erkekle nasıl konuşmayı kabul eder bilmiyorum. Tedbiri elden veremeyiz.
Jon : Öfff...Peki tamam.
Robert : Siz şimdilik koridorun sonundaki odaya gidin ve orada yapın.
Jon : Tamam.
Mariya önde olmakla koridorun sonuna doğru ilerleyip, sol taraftaki kapıdan içeri girdiler. Bir hayli karanlıktı. Her ikisi düğmeyi aramaya başladı (Işıkları açan) Birden-bire Jon ayağı takıldı ve yere düştü. Mariya düğmeyi buldu ve işıkları açtı, ama o da yere düştü. Jon Mariyanın üstüne düşmüştü. İkisi de domates gibi kızardı. Mariya elini Jonun yanağına götürdü.
Mariya : Çok güzel bir fırsat !
Jon : Evet yapalım bunu ve gidelim.
Mariya : Hayır, yani...Misayla aranızda olanl-
Jon Mariyanın devam etmesine izin vermedi ve onunla öpüştü. Burada yaşananları unutmasını istedi. Mariya bir şey demese de, kalbi kırıldı (Neden Mariyayı bu kadar kırılgan yaptım bilemiyorum XD). Jonun ona aldırış etmemesi onun hiç hoşuna gitmemişti. Jon odadan çıkınca kolundan tutup, gözlerine "Bitmeyen "?" işaretleriyle" bakmaya başladı. Bu gözlerde yüzlerle soru saklanmış, Jonun gözlerinden kaçmaya çalışıyordu. Ama Mariya bu soruların gün yüzüne çıkmasını istiyordu. Jon Mariyaya sarılıp rahatlatıcı gözlerle bakmaya başladı. Mariya da buna karşılık olarak Jona sarıldı....

SELAMÜNALEYKÜM ARKADAŞLAR ! BU BÖLÜM EN KISA BÖLÜM OLMALI. BUNUN İÇİN ÜZGÜNÜM AMA YAPABİLECEĞİM BİR ŞEY YOK ! BENİM AVRUPADA OLDUĞUMU DİĞER BÖLÜMLERDEN ARTIK BİLİYORSUNUZDUR. BU GÜN DE TAŞINACAĞIZ ! ALLAH BELALARINI VERSİN BU İŞ ADAMLARININ !!! ORAYA GİT, BURAYA GİT ! YETTİ, TEPEMDE YAHUU....NEYSE, HANGİ ÜLKE OLDUĞUNU YİNE SÖYLEMEYECEĞİM ! ŞU AN NEREDE OLDUĞUMU BİLEN BİR KAÇ KİŞİ VAR VE EĞER ONLAR HİÇ KİMSEYE SÖYLEMEZSE SEVİNİRİM !!! (ELIF_NU SEN BAŞTA OLMAKLA !!!) NEYSE HEPİNİ ÇOK SEVOİYORUMMM....SEVDİKLERİNİZLE KALIN !

HOŞÇAKALIN...