To był błąd //Lutteo ✔

Dies

Simon

Gdy słyszę dzwonek, najszybciej jak potrafię, kieruje się tam by otworzyć drzwi.

- Cześć. Pięknie wyglądasz - mówię zaraz po tym jak musnąłem dziewczynę.

- Dzięki  - odpowiada.

- Wejdź - mówię następnie otwierając drzwi jeszcze szerzej, by dziewczyna mogła wejść.

- Pięknie to urządziłeś - przyznaje

- Dzięki - mówię

Jest już po 12, ale mam zasłonięte rolety, dlatego też nic nie widać. Na środku salonu stoi stół, na którym stoją 2 świeczki, a do tego talerze, na których niedługo pojawi się jedzenie.

- Proszę. Niech panienka siada - mówię następnie przysuwając krzesło, tak jak to robią dżentelmeni.

- Jesteś kochany - znów przyznaje dziewczyna

- Wiem - mówię

- I do tego skromny - stwierdza

Ja tylko przewracam oczami, następnie kierując się w stronę kuchni, gdzie był piekarnik, a w nim nasze jedzenie.

- Proszę - mówię, gdy jedzenie ląduje na stole.

- Zaraz wracam - mówię gdy w końcu zbieram się na odwagę.

Kieruje się w stronę mojego pokoju, w którym zostawiłem coś bardzo dla mnie ważnego.

Chowam to do kieszeni marynarki, a później schodzę po schodach, do blondynki.

Wieczór moja nam znakomicie. Wypiliśmy parę kieliszków wina, lecz nie tyle by się upić, a co najgorsze nie pamiętać co działo się dzisiaj.

W końcu mam w sobie tyle odwagi, którą dał mi oczywiście alkohol, ale mniejsza z tym.

Biorę blondynke za rękę i kieruje nas do pomieszczenia z telewizorem.

Okej Simon. Dasz radę. To tylko 4 słowa. Do tego mała gadka i jest git.

Klękam.

- Ambar Smith. Wiesz że bardzo, ale to bardzo Cię kocham. Tak najbardziej na świecie. Na początku Cię nienawidziłem. Zmieniło się to, gdy zobaczyłem, jaką wspaniałą osobą możesz być. Tal więc, wiedz że Cię kocham. Czy wyjdziesz za mnie? - pytam z nadzieją

- Oczywiście że...

***

Jak myślicie zgodzi się czy nie?

Mam nadzieję że rozdział się spodobał.

Ps. Ja bardzo lubię pakować ludzi do szpitali, więc wiecie, możecie się spodziewać wszystkiego.

Pss. Ale Simbar będzie żyła.

Bayo