------------
JESELLE’s POV
Binabalot ng mga nagniningningningang mga bituin ang kalangitan at isang nagbibigay ng liwanag dito ay ang buwan. Sabi nila na ang pagtingin sa mga bituin ay para ring tumitingin ka sa nakaraan. Kung ganoon man ay sana puwede rin nating makita ang nakaraan tulad ng bawat pagsilip natin sa mga bituin at buwan.
Habang mangha akong tinitignan ang kalangitan ay may lumapit sa akin.
"Would you mind if I join you?" tanong ni mama sabay na naglakad ito palapit sa akin.
"No, not at all," I calmy answered. Agad siyang umupo sa tabi ko.
"Noong bata ka pa, palagi mong sinasabi na gusto mong maging astronaut para mahawakan mo ang mga bituin," she started while gazing on the horizon above us. "Pero noong nakilala mo si Bryan, you told me na hindi mo na kailangan maging astronaut dahil hawak mo na ang bituin na pinangangarap mo."
Napatingin ako kay Mama, hindi makapaniwala sa aking mga narinig.
"Ma, sa tingin niyo po, gano ko po ba kamahal si Bryan?"
"Dati, kapag kinikuwento mo sa akin si Bryan, at lahat ng tungkol sa kanya pati na rin 'yung mga panahon na may pinagdadaanan ang relasyon niyo, nakikita ko sa mga mata mo na mahal na mahal mo talaga siya anak. And as your mother I can easily tell if my daughter is really in love or not. And on that moment, I can tell that you were."
Sa mga nagdaan na panahon at hanggang ngayon, even if I missed almost one fourth of my life masasabi ko na hindi nagbago ang boses ni mama, kung gaano ito ka lumanay at kahinhin, but then puno ng confidence and conviction makes me want to remember the things that I've lost. My mom will always be the light of my life.
"But Ma, dahil sa mga nangyari nawala iyon lahat, sabay sa pagkawala ng aking alaala."
"Anak, hindi sa lahat ng oras utak ang kailangan para alalahanin ang isang bagay. Dahil may mga bagay na hindi naaalala ng utak pero naaalala ng puso."
I looked at mom. I slowly motioned towards her and give her a warm hug. Then, I withdraw myself.
"By the way ma, He invited me to a date," I said with an excitement that lingers in my voice.
"Si Bryan?" she asked as if hindi makapaniwala.
Tumango lang ako with a smile painted on my face.
"Wow thats good. It’s a chance to rebuild what's lost. Malay natin that's the way to get your memories back."
I think the one way to regain my lost memories is to open my heart and let the gravity do the motion.
=-=-=-=-=-=
BRYAN’s POV
"Pre, Kumusta na pala si Jeselle?" tanong sa akin ni Arthur.
"Okay na naman siya," I said habang tinitignan ko ang mga papeles na inilagay ng aking sekretarya para mapermahin ko.
"Eh yung memory niya? Is there any progress?"
"Sabi ng doctor dahan dahan daw 'yung babalik."
Tinignan ko si Arthur ng seryoso.
"I have to make my girl fall in love with me again."
BINABASA MO ANG
The Promise (Published under LIB)
RomantizmSi Jeselle Bautista ay nagmahal at nasaktan. Nasa moving on and forgetting stage na siya nang lumipat ng ibang university at doon nakilala si Bryan Rodriguez na kalat sa university ang pagiging achiever. Hindi alam ni Jeselle kung bakit lapit nang l...
