Nje buzeqeshje e munguar...

kapitulli 5

Kishte kaluar minuta te tera duke menduar per babain e saj.
Ishte zgjuar qe ne mengjes me nje ankth te brendshem gje e cila i ishte shtuar edhe me teper pas atyre kujtimeve te trishta per te.

U fut ne fast food-in e pare qe pa. I shkruajti nje sms Emes dhe e lajmeroi qe skishte ndermend te vinte ne oren e pare , fundja nuk ishte aspak e rendesishme dhe gjithcka mund te zgjidhej me nje justifikim perfekt te Emes.

***

Porositi si gjithmone picen e saj te preferuar shoqeruar me nje leng frutash.
Ishte ulur ne nje cep te ambjentit perballe deres e vetmuar duke soditur te gjithe hyrjet e daljet si te ishte duke marre apelin e mengjesit.
Papritur pa ate personin e mbremshem...po ishte e sigurt qe ishte ai e mbante mend... Orangutangu...

Kishte hedhur xhaketen e tij prej lekure shkujdesshem ne sup , kishte veshur nje triko te bardh qe nxirrte mjaft mire ne pah format e tij te palestruara.... Epo mund ta pranonte ishte veshur mjaft chic.
Pas tij u fut edhe nje vajze duket qe ishte me te , nje vajze trupvogel qe ngjante si nje milingone krah tij.

-Ky orangutangu paska te dashur ?! Pffff kush na qenka ajo debile qe te merr ty tkeqen edhe te ishe me oferte se sdo i hidhja syte kurre nga ti.
Katunari i dreqit e le vajzen mbrapa e vete futet i pari. Orangutang...

Vazhdonte Ajla monologun e saj akoma me shikimin e ngulur mbi Enon.

Pagoi porosine e saj hodhi canten supeve dhe beri te ngrihej.
Ndihej keq serish ajo ndjesia e mengjesit.
Bota po rrotullohej rreth saj me shpejt se kurre. Nuk po ndjente me asgje. Trupi i ishte mpire. U shemb ne ato pllakat e ftohta. Disa thirrje , nje dore qe pershkoi belin e saj hollak dhe me pas asgje... Asnje zhurme ,asnje thirrje ...asgje...

***
U permend vetem disa minuta pasi kishin arritur ne spital dhe akoma pa u permendur mire filloi me replikat e saj.

-Orangutang ti ketu, besome ishe personi i fundit qe do mendoja se do shikoja ketu.

-Llafazane, llafazane, llafazane nuk ndryshon ndonjehere ti apo jo.

-Ncncncnc.

Mohoi menjehere Ajla.

- Tani me thuaj cfare me ndodhi nuk mbaj mend thuajse asgje.

- Te ra te fiket kaq

-"Te ra te fiket kaq"

Imitoi Ajla fjalet e tij.

Orangutang perfundimisht je icik idiot nga natyra ti. Njeri i pandreqshem je. Dhe ishe ti qe me solle ketu kaq , kaq thjeshte dhe pa pike interesi?!

- Leri fjalet llafazane dhe eja tani. Ke nevoje te qetesohesh ,por si duket ti nuk e njeh fjalen qetesi. Me cfare te ushqejne ty vajze qe nuk lodhesh kurre
... Ah se per pak harrova doktoresha tha qe duhet te ushqehesh me mire e gjitha kjo te erdhi nga mos ngrenia....apo mos ndoshta i ke vendos qellim vetes te dobesohesh.

-E para une e kam nje emer dhe mos me therrit me "vajze".
E dyta ti nuk je askushi per te me keshilluar mua.
Dhe e treta une nuk jam e shendoshe qe te dobesohem.

Foli Ajla kaq shpejt dhe mund vinte edhe bast se orangutangu i perqendruar ne telefonin e tij nuk kishte degjuar asgje.

-Mjaft leri fjalet dhe eja skam nerva te merrem me ty gjithe diten.

- Te vij ?!?!?!?!? E degjon veten se cfare po flet une nuk vij askund me ty vetem nese do cmendem ndonje dite.
Tani me fal por une duhet te iki ne shkolle mund te jene bere merak per mua.

- Nuk je ne gjendje per te vene kushte.
Dhe mos bej shume fjale se as une skam nerva te qendroj gjithe diten me nje si puna jote kur shume mire mund te beja pune te tjera.
Por e ndjej thjesht nje detyrim si nje qytetar i kulturar qe jam dhe si motra e famshme e Andit qe se di ku dreqin te ka gjetur ty.