geçmişten gelen(final)

1.bolum

       Derneğin kapısından girdiğimde Yıldız Hanımı  kızarmış bir yüzle sinirden köpürmüş bir vaziyette gördüm.Karşısında Arzu dağları ben yarattım havasıyla oturuyordu.Acaba ne yaptı da insanları kızdırdı diye düşündüm.

      Arzu:

-O ooo dernegimizin baskani da teşrif etti.dedi.Dalga geçerek.

  Her zaman ki haliydi,aklı sıra beni kızdıracak,küçük düşürecekti.Bense bu tür davranışları umursamayali yıllar oluyordu.Küçük bir kız çocuğu gibiydi.Kıskançlık kanindaydi.Burada canla başla çalışan insanların yanında öylesine egrelti duruyordu ki.

   Ben bu derneğe olan borcumu asla odeyemezdim.Bana bir gelecek, bağlanacak bir amaç vermişti. Yönetim kurulu başkanı Yıldız Hanım (canim ablam)Arzu 'nun bu hallerine kızıyor ama babası Ahmet beyin hatirına susuyordu.

     Yönetim kurulu üyeleri birer birer masaya oturdu.Benim hazirlayip sunacağım proje ile ilgili bir çalışma toplantisiydi bu.Sanirim simarik Arzu'nun butun sevimsizligide bu yuzdendi.

   Yıllardır haftanın üç günü ana büroda ,iki gun ise okulda zaman geçiriyordum. Zaman bazen yetmiyordu.Arzu gibi gereksiz insanların, gereksiz hareketleri beni yoruyordu.Umursamadan üyelere hazırladığım sunum dosyalarını  dagıttım. Bu güne kadar ki hedeflerimiźin biraz üstüne çıkmak istiyordum.

    Derneğimiz her yıl 50 öğrencinin tüm ihtiyaçlarını karsiliyorduk.Bu öğrenciler yine derneğin katkılarıyla yapılan okulda okuyor.Eğitimlerini üniversiteye kadar bu küçük kampuste tamamlıyordu.10 yıl önce kurulan Sevgi Derneğinin ilk ogrencilerindendim. Universiteyi bitirince hem vefa borcumu ödemek hem de aldigim eğitimi burada kullanmak istemiştim. İş başvurum kabul edilince de zevkle çalışmaya basladim.Şu 4 yıl içinde baba parasıyla şımarmış ,sırf ailelerinin ısrarı ile buraya gelip giden zamanla da sıkılıp giden ınsanlar görmüştüm.

   Ayrıca Yıldız Hanım ve yönetim deki birkaç kişiyi bunların dışında tutuyorum.Çünkü bu insanlar hem zamanlarını hem de paralarını bu zeki ama çaresiz çocuklara harcıyorlar di.Derneğin ilk kurucu üyeleri zamanla değişse de kendini buraya adayanniyi kalpli insanlar azalacağına çoğalmış    Türkiye çapında adını duyurmustu.

  Bu proje yonetimle benim aramda bir savaşa dönüşmüştü. Ben çocukların ailelerininde eğitilmesi gerekirsemeslek edindirilmesini istiyordum.

     Ailelerle yaptığım çalışmaların istatistik sonuçları ve anketler dosyalarda duruyordu. Projeksiyonu açtım. .Tam sunuma  başlıyorum ki.

Arzu:

-Hayatcığım biraz beklemen gerekiyor,dedi.

      Sırasıyla kurulun gözlerine baktım, kimse birşey anlamamıştı.

-Neden?

   Beni onemsemeyerek üyelere döndü.

-Bu proje için buldugum sponsorum birazdan gelecek,sunumun o zaman başlamasını istiyorum.dedi.

       Yıldız Hanım sinirli bir sekilde

-Arzucugum keşke bize haber verseydin,toplantıyı ona göre ayarlardik ..

       O sırada sekreter odaya girdi,beklenen misafirin geldiğini söyledi. Beklenen kişi yönetim kurulu üyeleri ile teker teker tokalaştı. Arzu sarılarak yanaklarından öptü ve yanındaki koltuğu göstererek oturmasını istedi.Odanın loş ışığında gelen kişinin yüzünü görmemiştim. Ama dev gibi cüssesiyle odayı doldurmuştu.

    Kurula doğru dönerek, misafirimize hoşgeldiniz dedikten sonra sunuma başladım. Bu sunum benim için hayati önem taşıyordu. Odadakilerin enaz yarısı benim yanımdaydı. Onemli olan diğer yarısını ikna etmekti.