Stranger in Disguise (onhold)

Chapter 1

Kujo's POV.

“Victorique!” tawag ko sakanya  

Kung hindi niyo pa alam, siya ay mahilig tumambay sa pinakataas na palapag ng library. Nakakapagod man, natutuwa pa rin akong puntahan siya. Kahit paminsan tinatawag niya akong tanga. Hindi naman ako matalino, pero hindi rin naman siguro ako tanga, diba?

“Victorique!”

Sumasama na ang mga nangyayari.  

Naman talaga oh. Kung kailan may masamang balita, ngayon pa siya wala. San ba siya? Lagi lang naman siya nandito eh. Kung hindi man nagbabasa ng libro, ay kumakain ng chocolates. Adik na siya kung adik. Pero mahilig talaga siya dun.

 “Victorique?! ---- Ehhhh? Ano bang ginagawa mo?”

Umaandar nanaman sakit niya. She’s staring outside like there’s no tomorrow. So ako pa ang tanga dito ha? Hindi niya ata alam na may kasama na siya. Haaay, kahit kalian talaga. Ngayon pa ba niya makuhang sayangin ang oras niya?

Pero…. Hindi ko naman din maalis sa aking isip na isa lamang siyang bata. 16. But too intelligent for her age. Kaya nga niya natayo ang pangalang detective Victorique.

“Victorique!”

 “You’re late.” Sagot niya at tinuunan muli ng pansin ang librong kanyang binabasa.

 “May balita din naman ako sayo. --- Si Sophia…”

“Sophia? One of the girls? Bakit? May nangyari?”

“I think walang relasyon ang murderer sa school. If you look at it properly, kahit hindi na pumapasok si Sophia, nagawa pa rin siyang pasukin at patayin mismo sa bahay nila.”

“Tanga ka ba? Kung nagawa nga ng culprit sa loob ng school kung saan napakaraming tao, sa bahay pa kaya?”

“Pero may nakabantay nang mga police sa bahay nila. Pati na rin kanila Nessi at Chizu. Ang dalawa pang naiwan.” Sagot ko.

“We can never count on police, Kujo. Everyone is a suspect. Pwede  ang police. Their neighbors. Ikaw, ako. Pwede rin mismo ang mga magulang ni Sophia. Naiintindihan mo ba? Again, everyone’s a suspect.”

She has a point. Pero anong sabi niya na ako? So pinanghihinalaan na niya ako ngayon? Her partner for almost all her cases?

“So? Where’s the crime scene?” sabi ni Victorique.

“Sa bathroom. In Sophia’s own room.”

“Let’s go.”

And so we went.

_____________________________________________________________

Hindi naman ako nerbyoso. Pero habang papalapit na kami sa banyo ay unti-unti ring tumataas balahibo ko. Sa lahat ng cases namin ni Victorique, ngayon pa ata kami makaka-witness ng fresh crime scene. Paminsan kase nailigpit na ang bangkay.

But for this one, we requested not to touch the body until sa dumating kami.

Maraming police. Maraming nakalatag na plastic at tila ay pinepreserve nila ang scene. Nakakatindig balahibo talaga.

“Kujo. --- This is extraordinary.” Biglang sabi ni Victorique.

Si Sophia. Nakaupo sa isang silya at nakagipis ang mga kamay.

But It wasn’t like in the movies. Her hair was cut short and she was only wearing her underwear. Apparently, hindi pa nasatisfy ang murderer.  Sophia’s eyes were covered. And her mouth was covered with duct tape.

“Hmmmm.. This is something.”

“Bakit?” sagot ko.

“Matalino siya.—tingnan mo yun.”

Tinuro niya saking ang faucet ng bathtub ni Sophia. Sa sobrang busy hindi na ito napansin ng iba. Pati na rin ako.

*drop drop drop*

Naka-on pala. Pero paisa-isang drop lang ang lumalabas.

May one second gap.

*drop drop drop*

“Anong meron dyan?”

Victorique gave me a smirk.

That’s weird. Paminsan lang naman siya ganyan.

“Tanga mo talaga. --- Look at this.” Bigla niyang tinangal ang duct tape sa bibig ni Sophia.

I found it weird though. Wala naman atang sense kung tatanggalin niya yun. Parang –

“Sandali…” sabi ko. I can’t believe this. Kawawa naman si Sophia. Her hair was in her mouth. Now I can truly say na matalino nga ang may gawa nito. Like I said before, her hair was cut short and this is where the murderer hid it. He did that so she would suffocate.

“Grabe...”

Yun lang ang kaya ko sabihin. Hindi ko maisip ang hirap na dinanas ni Sophia. Ang hindi makahinga. Hindi pa siya makasigaw. She was so weak. Naiimagine ko siyang lumalaban pero as a young like she is, hindi niya nakaya. And there she is. Dead. In her own bathroom.

Pero anong kinalaman ng faucet na yun?

“Magtatanong ka kung anong kinalaman ng faucet?” tanong ni Victorique.

Kakaiba. Para niyang nabasa kung ano ang iniisip ko.

“At first, you’ll just think she suffocated. – No. That’s why masasabi ko talagang matalino ang culprit.  Her covered eyes played a very big role. Not like those in movies. Fragile as our brains are, the drops of water lead it to insanity. Every drop leads to a certain damage. -- Dahil habang nakatakip ang mata niya, she’ll assume something bad is happening around her. But she couldn’t scream. She couldn’t do anything. She was helpless.”

Speechless ako sa sinabi ni Victorique. She’s just so intelligent. Kahit ako na mas matanda sakanya, hindi yun nalaman.

“And her mouth..” dagdag niya.

“The hair in her mouth. It wasn’t meant to suffocate her. Once she was lead to insanity, siya mismo ang pumatay sa sarili niya. She swallowed the hair inside her mouth. And that was when the suffocation happened.”