Վերջապես հնչեց այդ զանգը, թե չէ ես արդեն գժվում էի: Նա ինձ էր նայում և ես կարմրում էի նրա հայացքից ես առաջինը դուրս թռա լսարանից և ամբողջ օրը մտածում էի նրա մադին և չէի լսում թե ինչ են խոսում բոլորը: Դասերը ավարտվեցին և ես ավտոկանգառում կանգնած սպասում էի իմ ավտոբուսին և հանկարծ իմ ականջին ինչ-որ մեկը շշնջաց.
-Ինչպես ես?- ես շատ վախեցա և արագ պտտվեցի, դա այն տղան էր.
-Հիյասքանչ: Ներիր ինձ ես չէի ուզում կեխտոտել քո հագուստը:
-Հա բան չկա Պուճուր, հիմա դու ինձ հետ կլինես:
-Ես պուճուր չեմ խնդրում եմ ինձ այդպես մի դիմիր:
-Լավ կփորձեմ, տուն ես չէ գնում, արի մի քիչ քայլենք, ես քեզ կճանապարհե:
-Ոչ... ես չեմ ուզում: Ես ինձ վատ եմ զգում:
-Լավ: Չես ուզում, չենք գնա, բայց ինձ հետ նույն ավտոբուս նստելուց չես կարող խուսափել,- նա անտանելի է այնպես կապտակեի նրան ափսոս նա բարձրահասակ է և նրա գլխին հասնելը դժվար է:
Նա կարծես ամեն կերպ ինձ զայրացնել է ուզում:
Ավտոբուսը վերջապես եկավ ես նստած էի, իսկ նա կանգնած էր և նայում էր իմ կողմ: Ես կամաց կամաց պայթում էի զայրույթից, իսկ նա ուղակի ինձ էր զննում: Իմ կողքին նստած կլորիկ տիկինը իջավ ավտոբուսից և նա նստեց իմ կողքին, իսկ ես նայում էի պատուհանից դուրս փորձելով նրան անտեսել: Վերջապես եկավ իմ իջնելու ժամանակը, ես ուզում էի իջնել, իսկ նա ինձ ճանապարհ չտվեց.
-Գնա մի կողմ:
-Հըըըըը...
-Հիմար,- ես հրեցի նրան և իջա:
Մի գուցե իմ պահվածքը կոպիտ էր սառը և տգեղ, բայց նա ինձ շատ զայրացրեց:
Կներեք, այսքան ուշ գրելու համար, ուղակի դասերս շատ են խանգարում, արդեն ավելի հաճախ կգրեմ:
Չենք մոռանում 🌟-ները և ձեր կարծիքները:
CZYTASZ
Սա երազ է....
RomansԻմ նոր կյանքի սկիզբը... Պատմությունը որոշ չափով իրական է։ Սիրային պատմություն երկու դպրոցականների միջեւ որը ունենում է շատ կարճ բայց գեղեցիկ կյանք։ Գործողությունները շատ արագ են զարգանում
