Սա երազ է....

Մաս9 Բացահայտում

Մոտենում է կիսամյակի վերջը և այս օր մեր նրա խմբի հետ միասին տանում են ճամբար: Ես երկար եմ պատրաստվել և ընտրեմ եմ ձմեռային ամենագեղեցիկ զգեստներս: Մենք պետք է գնանք քոլեջ և այնտեղից մեզ կտանեն ավտոբուսներով:
Ես ուզում էի դուրս գալ և հանկարծ ինձ նամակ եկավ Գագիկից:
G. Ես էլ եմ գալիս:
Ժ. Ինչի համար?
G. Լուսինեի դիմակը պատռելու:
Ժ. Ինչ ծիծաղելի բառեր ես օգտագործում: Ինչ է նա արել?
G. Ամեն ինչ կիմանաս Այս օր: Արագ դուրս ար չուշանաս:
ժ. Լավ արդեն գալիս եմ:
Ես գնացի քոլեջ: Երևի ամենաառաջինն էի եկել: Ես ծխի հոտ էի առնում և վախեցա:
-Ես այստեղ եմ,- ժպտալով և ինձ մոտենալով ասաց Արամը:
-Դու խելագար ես? ես վախեցա:
-Ներիր բայց դու ես ասել, որ այդպես անեմ,- ծխախոտի ծուխը իմ կողմ փչելով ասաց նա:

Մի արա:
-Ինչու?
-Ես ծխախոտի ծխից ալերգիա ունեմ և հիմա կվատանամ:
-Ներիր ես ես չգիտեի: Արագ ծխախոտը հանգցնելով ասաց նա:
Մենք արդեն պետք է շարժվեինք իմ կողքին նստած էր իմ կուրսեցիներից մեկը՝ Միլենան: Մենք բոլորս նրան Միլ կամ Հարու ենք ասում նա գեղեցիկ դիմագծերով աղջիկ է:
-Ժաս ինչ կա սիրելիիցտ?
-Լավ լռիր, չէ որ նա այստեղ է:
- Նա մեզ է մոտենում:
-Սուս,- Թրաշամանուկը համարյա մեր դիմաց էր նա մոտեցավ մեզ, իմ սիրտը պայթում էր:
-Կարող եմ այստեղ նստել:
-Հա, հա իհարկե:
-Ոչ չես կարող,- ասացի ես Միլենի թևից բռնելով:
- Ժաս թող նստի,- ժպտալով ասաց Միլենը ու գնաց,իսկ ես կամանց ասացի.
-Ատում եմ քեզ:
- Ինչ-որ բան ասացիր?
-Ոչ: Ես պատրաստվում եմ մոտակա 2 ժամը քնեմ,մնացած 1 ժամնել պատոհանից եմ նայելու, այնպես որ՝ իզուր եկար:
-Ոչինչ կարևորը ես քո ներկայությունը կվայելեմ:
- Ok...Բարի գիշեր: Եթե ուզում ես ականջակալներիցս մեկը վերցրու:
Ես քնած էի ու արդնացա, երբ արամը թփթփացնում էր իմ ուսին:
-Ինչ? Հասել ենք?
- Չէ նայիր այնտեղ:
Դա Լուսինեն էր նա առանց ամանչելու բոլորի առաջ գրկել էր Յուրիին:
- Հիմա հասկացար, թե մենք ինչ ինկատի ունեինք,- ես ոչինչ չասացի գլուխս թեքեցի ու սկսեցի արտասվել:
-Ինչ եղավ? Դու ոչինչ չես արել:

- Գիտեմ: Հասկանում ես ուղակի... երբ չես կարողանում մտքերտ խոսքերով արտահայտել սկսում ես արտասվել:
- Հասկանում ես, երբ մարդը չի խոսում դա չի նշանակում որ նա ոչինչ չի նկատում: ԺՊՏԱ