Իմ նոր կյանքի սկիզբը...
Պատմությունը որոշ չափով իրական է։ Սիրային պատմություն երկու դպրոցականների միջեւ որը ունենում է շատ կարճ բայց գեղեցիկ կյանք։ Գործողությունները շատ արագ են զարգանում
-Ժաս, Ժաս վեր կաց... -Լավ էլի մամ թող մի քիչ էլ քնեմ: -Ինչ քնել վեր կաց արդեն ժամը ութն է, ոչինչ չենք հասցնելու ու գիտես ինչու, որովհետև ամբողջ գիշեր այդ Facebook-ով ընկերներիտ հետ օր էիր նախագծում: -Մամ շնչիր, ես արդեն արթուն եմ,- մայրիկիս վրա ծիծաղելով և աչքերս տրորելով մտածում էի <<տեսնես ովքեր են իմ դասընկերները, ինչպիսինն են նրանք>> Դե ինձ թվում է արդեն հասկացաք, որ ես մի քիչ ցնդած եմ: Ես երկար մտածեցի ինչ հագնել և որոշեցի....
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Վերջապես եկավ իմ ավտոբուսը և վերջապես ես հասա: Ինչ իմ մարմինը դողում է, կարծես իմ ներսում թիթեռները պարում են ես այսպիսի բան իմ ներսում զգացել եմ ուղիղ ինը տարի առաջ, երբ առաջին անգամ գնում էի դպրոց ու ինչպես այն ժամանակ, հիմա էլ բռնել եմ մայրիկիս ձեռքը և ամուր սեղմում եմ: Այնտեղ կային շատ աշակերտներ տարբերակել' նորեկ և հին, հեշտ էր: Այնտեղ հիմնականում տղաներ էին, կային բարձրահասակ, ցածրահասակ, գեր, նիհար և այլ շատ տարբեր տղաներ, բայց ես առաջինը նկատեցի մի տղայի նա բարձրահասակ, նիհար, նուրբ ընդգծված մորուքով մի պատանի էր առաջին հայացքից նա ինձ թվաց, մեծ ավարտած մի տղա ով հյուր է եկել: Մեր խումբը հավաքվել էր և հերթով մեր անունները կարդալով ներս էին կանչում և ես հազիվ էի զսպում ծիծաղս ինձ թվում էր, թե ես բանակում եմ և հրամանատարս հիմա կկարդա անունս ես կպատասխանեմ <<ԵՍ ԵՄ>>...
