Before i fall

Chapter 7

"Tss.talk to your butt." Dinaan ko nalang sa biro ang sinabi nya kahit gusto ng sumabog ng puso ko,how he could easily make my heart crazy in his words?

Mabilis akong kumalas sa pagkaka yakap nya,I'm having a heart disease because of this man.

"How can I talk to my butt?" Napaikot ang mga mata ko sa hangin,this guy is really adorable.

Nag lalakad lang kami ng nag lalakad sa gitna ng daan wala ni isang sasakyang dumadaan para sagasaan kami malakas na hangin ang sumasalubong samin,hindi ko alam kung ilang oras na kaming nag lalakad pero ayos lang worth it naman ang araw nato this is the day that I won't forget mabigat man sa kalooban na aalis ako sa di malamang dahilan okay lang masaya parin ako na may mga taong tumulong sakin para pansamantalang takasan ang buhay ko.

Araw,oras,linggo at halos bwan narin ang lumipas ng makilala ko ang taong nagbigay ng dahilan para ngumiti ako at maging masaya sa konting panahon,I have to admit it I'm happy that I'm already inlove with a man who I sadly don't know if loves me too base on psychology there are more people who is loving someone else unconditionally and all of the sudden I'm one of them I'm secretly loving with someone who doesn't know if I love him or not.

Ano na kaya ako pag balik ko sa manila?ano na kaya ang kalagayan nilang lahat?did they even find where the hell I am?did they even missed me?funny talk to your self Sweden they won't miss you stop assuming.

I feel so pity to myself.

"Lalim ng iniisip ah." Bumaling ang tingin ko Kay xeron.He was smiling to me that makes my heart heavy.

"Wala naman.San ba tayo pupunta?mag gagabi na."tanong ko sakanya ng mahinahon,kahit ngayon lang Sweden umayos ka.

"Actually pupunta tayo," bahagya syang tumigil at itinuro ang waoh!"dito."its a light house,mataas na puting bahay its old but huge and tall."So Tara?"nakangiting akong tumango sakanya,magkahawak kamay kaming umakyat ng lighthouse ng naka akyat nakami ay mabilis akong dumako sa railings sa gilid.

Walang katao tao sa lugar,matatanaw ang napakalawak na dagat sa ilalim ng lighthouse ang ganda!napakalamig ng simoy ng hangin na dumadampi sa balat ko,tanaw na tanaw ko ang kislap ng mga ilaw sa bawat tahanan ng baryong ito kahit ang dagat ay kumilislap dahil sa ilaw ng mga barkong dumadaong,Malaya kong itinihaya ang kamay ko sa ere at dinama ang hangin.

"Ang ganda no?" Napamulat ako ng mata ng maramdaman ko ang presensya nya sa likod ko ibinaba ko rin ang mga kami kong nasa ere at humarap sakanya.

"Hmm..ang ganda ng lugar ninyo,hinding hindi ko to makakalimutan." Sabi ko ng nakangiti,nag bago ang mukha nya habang nakatingin sa malayo.

"Kailan ka aalis?" Sabi nya na ikinabigat ng dibdib ko pakiramdam ko may dumagan dito dahil nahihirapan akong huminga.

"H..ha?hindi ko pa alam eh." Pinilit kong wag mautal sa harap nya,ayoko ng ganito parang namamaalam nako uanggat may araw susulitin ko yun.