Before i fall

Chapter 13

Muli nananamang pumapatak ang mga luha ko, sa bawat pagyapak ko ay nakaramdam ako pamilyar na sensasyon ng damdamin ang bigat at sakit ay unti unti ko nanamang nararamdaman sa tuwing maiisip ko ang lahat ng bagay na ginawa ko kasama sya pati ang huling sandaling nayakap ko sya.

malayo palang ay nakita ko na ang lalaking hindi ko inaasahang makikita ko pa, hindi ito maari. pumunta ako papalapit sakanya at kitang kita ko ang bulaklak na hawak nya pun pon ng puting rosas at isang bilog na kandila na nakasindi sa isang lapida. hinarap ko sya ng tuluyan akong nakalapit at hindi ako nagkakamali, muling bumuhos ang luha ko kasabay din ng mpag buhos ng ulan at ang malakas na kulog at kidlat.

"xeron.."

NAgising ako. muli nanaman akong nagising dahil sa isang bangungot. hingal na hingal akong napaupo sa kama, tagatak ang pawis ko at basang basa ang buong mukha ko. pinilit kong bumangon sa kama at inayos ang sarili ko tsaka tuluyang pumunta sa baba.

"sweden. . " pababa ako ng hagdan ng tinawag ako ni mommy. puno ng pag aalala ang mukha nya, nag tataka akong tumingin sa kanya at pinilit na ngumiti para sabihing okay lang ako.

"kumain ka na, gusto kang kausapin ng dad mo they're in the dining room." tumango ako sakanya tsaka ako inakbayan ni mommy papaunta  sa dining room.

umupo kaming lahat sa lamesa at nag simulang kumain lumipas ang ilang minuto hndi ko parin nagagalaw ang pag kain ko dahil sa dami ng iniisip ko, wala akong matandaan sa mga nangyare kahapon pakiramdam ko ay lutang ako buong taon.

"You're not eating your meal sweden." nagitla ako sa ma autoridad na boses ni daddy he's back with his serious attitude. oh bitch please. "anong oras ka ng umuwi kagabi? sweden ilang beses ka ng pinagsabiohan pero ang tigas ng ulo mo! pano kung may nangyareng masama nanaman sayo? saan ka nanaman hahanapin?" gabi nako umuwi. how could it be? oh my gosh! nanlalaki ang mga mata ko habang nakayuko, pano ako nakauwi ng gabi? at tsaka saan ako pumunta? nagulat ako ng hawakan ni mommy ang kamay ko at malumanay na ngumiti.

"anak are you okay? is there any problem? this past few days walang wala ka sa sarili mo nag aalala na kami ng dad at kuya mo." 

"i-i'm sorry." that's the only word i can say. muli kong naalala ang panaginip ko i saw him. isaw him! at hindi ako nag kakamali si xeron ang nakita ko sa panaginip ko! i have to go back to that cemetery.

"you're not going anywhere from now on sweden." kinuyom ko ang kamay ko ng marinig ko ang sinabi ni dad. akala ko ba okay na kami? pinantig nya nanaman ang tenga ko sa mga salita nya, miss nya iparating ang pang iinis nya sakin.

"dad. just this once, please." matigas kong sabi sakanya, pero parang wala lang syang narinig at nakuha pang mag basa ng dyaryo. nakita kong hinawakan ni mommy ang kamay nya at tiningnan sya sa mata na para bang hayaan na lang ako.

"Honey, hayaan mo na ang anak mo she can handle her self she's already an adult-" nagulat nalang ako ng ihampas ni daddy ang dyaryong hawak nya sa lamesa dahila para tumilapon ang ilang pag kain sa lamesa.

"hindi ka parin ba nag tatanda? she can handle her self really? stop tolerating your daughter cassilda! dahil dyan! tingnan mo ang nangyare sakanya!" tiningnan ko si kuya pero parang wala syang nakikita o naririnig patuloy lang sya sa pag kain, maya maya ay tumayo na sya at nilisan ang lamesa ng walang paalam.

"Go to your room sweden," sabi nya bago tuluyang tumalikod. wal akong nagawa, tumakbo  ako papauntang kwarto at niyakap ang mga tuhod ko niyukom ko ang kamay ko dahil sa inis! bat ba ganun si dad? Pakiramdam ko tuloy pati si Kita ay nadadamay nadin sa pagiging strikto nya.

9:00 in the evening. Still can't sleep ilang beses nakong nag pagulong gulong sa Kama pero Hindi ako makatulog at night dalawin ng antok ay wala. Hindi ko Alam pero pakiramdam ko kailangan Kong bumangon at tumakas this is the last time I will disobey my dad.

Marahan Kong inihakbang Ang mga paa ko pababa ng bintana, dahan dahan akong tumalon sa gate ng makarating ako at ng makababa ay agad Kong pinatakbo Ang bisekleta Hindi ko Alam Kung anong gagawin ko pag dating ko don Wala akong Alam at Hindi ko Alam Ang gagawin patuloy Lang ako sa pag padyak at binilisan ko pa hanggang sa marating ko Ang seminteryo.

Gabi na at madilim Ang paligid tanging iilang posted ng ilaw Ang nag bibigay liwanag sa daan bitbit ko Ang bike ko at kagay ng kahapon at lumilikha parin Ang mga dahong naapakan ko damang dama ko parin Ang malamig na simoy ng hanging kahit naka suot ako ng pulang jacket bit bit Ang sang katutak na sunflower.

Pinuntahan ko Ang kahapong nitso Kung saan may nakatayong lalake. Si xeron.

Nang makarating ako ay pinalis ko Ang mga dahong nakakalat sa lapida at Yun nalang Ang panlulumo ko ng Makita Ang pangalang naka ukit Doon.

Derron Hades Lucas
1984-2017

What the hell? Napaupo ako dahil sa Wala along masabe. I already told myself that I am just hallucinating or something but Everytime I tell it to myself my heart and mind always against in every decision I made.

"Kung Sino ka man, pasensya ka na ha? Napagkamalan pa kitang sya, masakit parin kasi Hindi ko parin matanggap na Wala Na sya. Nakakainis nakita ko sya eh! Binigyan nya ko ng pag asang nandito sya. Sa panaginip ko nandun sya sa lahat ng ginagwa ko hi di sya mawala! Iniisip ko ba Kung iniisip nya din ako? Hirap na Hirap nako pakiramdam ko ay habang buhay akong matatali sa mga alaala nya-  alaala naming dalawa."

"Hindi matanggap na Wala ka na..
Sa panaginip ko'y palagi Kang nandon
At tayo'y mag kasama.
Binabalikan Ang mga nag daan sa atin, dahil di ako sanay na Wala ka.."

Pinili Kong lumuhod sa harap ng lapida nya. Hindi ko Alam bakit sa tuwing naiisip ko sya at umiiyak ako biglang bumubuhos Ang napakalakas na ulan.

Hindi ko Alam na nahimatay nako,sa sobrang pag iisip at pag iyak. Nagising ako alas tres ng madaling araw dahil sa walis na malapit sakin agad ako napabangon ano bang nangyayare sakin? Kailangan ko na yatang magising sa katotohanang Wala na sya. Walang sya. Dahil ilusyon Lang Ang lahat. Kailangan Kong ibaon sa limot Ang lahat dahil Alam Kong ako Lang Ang masasaktan. Napa angat ako ng tingin ng nasa paahan ko na Ang walis.

"Kanina pakita nakita dito, Alam Mo ba Kung anong oras na? Babae ka panaman at nandito ka sa seminteryo madalas gumala Ang mga lasing dito at mabuti nalang walang gumala ngayon." Napayuko ako. Gusto Kong magpasalamat dahil sa pag aalala pero hindi ako makapag salita.

"Pasensya na ho." Yun Lang Ang tanging nasabi ko. Paalis nako ng mag salita syang muli.

"Sabi nga nila madaling makalimot Ang mga mortal." Nahinto ako at tumambol ng pagka lakas lakas Ang dibdib ko. Lumingon ako at nakita ko si Nana! Hindi ako nagkakamali! Sya si Nana! Muling tumulo Ang luha ko agad ko syang tinakbo upang yakapin pero hangin Ang tanging nayakap ko. Narinig ko Ang munting pag tawa nya.

"Gusto ko mang yakapin ko ija ay Hindi magawa. Kilala Mo ba sya?" Bigla nyang itinuro Ang lapidang nahigaan ko kanina. Marahan along umiling ni Wala akong Alam Kung Sino yang taong yan.

"Nasan sya? Bakit.. nasa panaginip ko parin sya? Bakit miss na miss ko parin sya hanggang ngayon?" Hindi ko pinansin Ang sinabi nya, Hindi narin  mapigilang bumuhos ng luha ko.

"Sino ka?" Napalingon ako sa nag salita sa likod ko. Agad nanlaki Ang mga mata ko.

"Xeron.."

"Excuse me? Pano moko nakilala? At anong ginagwa mo dito?" Napatingin ako Kay Nana, per Wala na sya. Biglang may bulong sa tenga ko.

"Natatandaan mo ang mga sinabi ko sayo? Ilusyon Ang nasa isip mo,"

"I-ikaw..s-sino ka?" Nanginginig Ang mga bibig ko ano ba tong pinasok ko?!

"My name is Xeron Drake Lucas,"

"Pero Hindi lahat. Nakikita mo sya? Sya ang patunay na Hindi lahat ay ilusyon, dadating Ang araw na matatandaan ka nya, parehas Lang kayo- Tayo. biktima ng pag ibig, binulag ng tadahana, at pinag laruan ng panahon."

"And I'm his twin brother."