Before i fall

Chapter 12

Kasabay ng mga salitang binitawan ko ang pag kawasak ng buong mundo ko. Unti unti syang nawawala sa paningin ko at nag mamakaawang bawiin ang mga salitang binitawan ko. hindi ko to kaya.  Sinakop ng matinding lamig ang buong paligid, tila isang hayop na nag wawala ang mga halaman at puno sobrang lakas ang pag hampas ng mga alon, kitang kita ng buong sistema ko ang pag kawasak ng dating maganda at tahimik na isla ay masahol pa sa isang basurahan. kahit ang mundo ay hindi sangayon sa naging desisyon ko.

Yakap yakap ko parin sya, "Mahal na mahal kita, pero di ko kayang mag dusa ka." isang malakas sabog kulog at kidlat ang naghiwalay saming dalawa. 

"I love you.." huling salitang narinig ko galing sa bibig nya.

"oh my gosh! Antonio! call the doctors! my daughter!"

Maingay na tunog ng makina, at nag kukumahog na mga tao ang sumalubong sa pag mulat ng mata ko sa loob ng puti at malawak na kwarto. unti unti kong minulat ang mga talukap kong mabibigat, wala akong maintindihan kung bakit ako nandito.

"Check the vitals."

"Yes doc." rinig na rinig ko ang hikbi ni mommy at kahit medyo malabo pa ang nakikita ko ay alam kong nasa bisig sya ng tatay ko ngayon at hinahagod ang likod upang tumahan.

"Doc.." si mommy

"Mam, matagal din hong natulog ang anak nyo at pasalamat ho tayo na maayos ang kalagayan nya. from now she just need some more rest and don't forget to feed her water. a lot. baka na dehydrate na sya sa tagal ng pag tulog nya." pinilit kong imulat ang mga mata ko at mukha ni mommy ang unang sumalubong sakin.

Gusto kong mag salita pero inunahan ako ni mommy. hinaplos nya ang pisngi ko at pinahiran ang luhang tumulo sa pisngi nya.  hindi ako makapag salita ng maayos dahil sa tubong nakakabit sa bibig ko.

"shhh..sweety wag mo munang pilitin, don't force yourself." wala akong ibang nagawa kunghindi ang dahang dahang pag  pikit, yun lang ang tanging bagay na magagawa ko dahil sa mga makinang nakakabit sakin.

Kinabukasan, isang masilaw na araw ang tumama sa mukha ko dahilan para unti unti kong naigagalaw ang mga mata ko ng magising ako ay hindi ko inaasahang nakahanda ang mga doktor para kunin ang lahat ng nakakabit sakin. pipilit kong ipinikit ang mga mata ko at sa hindi inaasahan ay biglang may butil ng luha ang pumatak sa pisngi ko kasabay nun ang pag pasok ng taong pinakawalan ko sa isip ko.

nakatanaw lang ako sa bintana ng kwarto at walang ibang pumapasok sa isip ko, maliban nalang sa tanong kung paano nandidito.

"how did this happend? honey hindi ko alam na hahantong sa ganito ang lahat i miss our daughter so much.  oh god my daughter did not do something wrong." I don't have any idea how I've been here how this thing's tag along I don't know I have no idea how my world is rambling like a shit.

"Honey, you know our daughter very well. Everything will be fine, stop bothering too much she'll be okay you know her."

I close my eyes. Untill I fell asleep.

Days and weeks have past I still can't talk. I tried to open my mouth and speak, I try to sit but I can't I tried to roll my eyes but it's hurting my head I feel so miserable it feels like I'm in hell.

"Yow! Sweden!"

"Man! Shut the fuck up. She's asleep."

Nagising ako sa nakakaburyong ingay.

"You wake her up!"

"N-no! I didn't."

Sinubukan Kong imulat Ang mga mata ko ng saganon ay Makita ko Ang mga nag iingay.