"Ben çıkıyorum!" montumu giydim ve kapıyı kapatıp kilitledim.Arkamı döndüğümde bisikletim beni bekliyordu.Çantamı sırtıma taktım ve bisikletine binip pedalları çevirmeye başladım.Adını 'yanlızlık' koyduğum parkın yanından geçip caddeden karşıya geçtim.Artık çok hızlanmıştım.Tam köşeyi dönecekken biri bana çarptı.Bu çarpmanın bilerek yapıldığını anlamak o kadar da zor değildi."Lütfen önünüze bakar mısınız?Neredeyse sizi eziyordum."Bu tepkime karşıdan bir cevap geldi elbette.
"Asıl siz önünüze bakın!Almayanlardan buraya yurduma gelip böyle karşılanmak çok kötü!"
Bu ses....Bu....Yoksa....Ada...!
"ADA?!"Karşımdaki kız şapkasını çıkardı ve bana baktı."Hiç değişmemişsin.Özellikle kaprisin!"Bu oydu...Benim dostum, sırdaşım....
"Demek kapris ha.Beni böyle mi tanımlıyorsun yani?"Yüzündeki gülüş bile hiç değişmemişti.Nasıl böyle aynı kalmayı beceriyordu?
"Beni böyle karşılamanı beklemezdim Öykü.Hmm.Ya da...Yok yok.Kesinlikle beklerdim.Sen hep aynı kaprisli Öyküsün.Ve sanırım öyle de kalacaksın."
"Ama yaa.."bisikletten indim ve arkadaşımın boynuna sarıldım."Bak yeni bir şey daha buldum.Hala sulugözsün."O da bana sarıldı.Bir kaç kısa saniye sonra ayrıldık."Ne zaman döndün?Neden haber vermedin?Keşke verseydin.Bir daki sefere haber ver tamam mı?"Yüzü bir anda ciddileşti."Hey!Orada dur bakalım.Ben bir daha gurbet ellere gitmem.Bu bir...Ve bu sabah geldim Almaya'dan.Tam olarak..."Saatine baktı.Ve hesaplamaya başladı.Işte bizim dakik ve titiz Ada. "Hesaplaman bitti mi bari?"Başını kaldırdı."Evet bitti.Tam olarak on dört dakika beş saniye ve otuz dört salise önce geldim.Yani eve geldim.Türkiyeye ne zaman giriş yaptığımı da söyleyeyim mi?"Gözlerimi devirdim."Hayır hayır!Kalsın!"
"Eee?Siz ne yaptınız.Ben gittikten sonra değişen bir şey oldumu?"Eee bir yıl Almanya' da kaldı sonuçta.Bu merakını da kusur saymamak gerek değil mi?"Valla bizde pek bir şey değişmedi.Ama Nurten ve Dicle seni çok özledi.O kesin."
"Yaa.Bak bu iyi işte.Demek o kadar çok seviniyorum ha.Onlara yarın okulda sürpriz yaparım."konuşurken hala kaldırım ortasında olduğumuzu anladım."Neden yarın okulda daha da uzun konuşmuyoruz."o da beni onayladı."Haklısın.Tamam o zaman yarın görüşürüz."bende ona sarıldım ve "Görüşürüz." dedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Rüya Gibi...
Novela JuvenilHayat gayet güzeldi.Taki babamın öldürüldüğü şiddetli rüzgarla beraber bardaktan boşanırcasına yağan yağmurlu geceye kadar. Babam hiç bir zaman intihar etmeyi bile düşünmemişti.Bundan adım gibi emindim.Ama polis benimle asla aynı fikirde olmadı...
