★Chapter 23★

51 5 0
                                    

Song of the day - Smile Flower by Seventeen

SanHa's POV

Best lah Busan ni. Udara segar, tenang, macam waktu aku kecil-kecil dulu dengan nuna dan hyung dan dongsaeng aku yang entah ke mana sekarang ni.

Menggamit memori childhoodku.

I miss both of them huhu. Mana korang?

At least aku ada WonWoo hyung. Tidaklah aku keseorangan mengharungi dunia dalam usia aku yang baru 14 tahun ni.

Feeling pula kat Busan ni. Well, tepi pantai kan?

Sekarang ni semua tengah bergelut, nak tidur sebenarnya.

“Ish ruang awak besar sangat. Tepilah sikit!”

“Dah tu awak balas dendam ke nak conquer selimut seorang diri? Sejuk lah!”

“JungKook mana JungKook?”

“Zzzz....”

“Ala saya tak nak tidur tepi! Chan-i, awak tepi ya?”

“SoonYoung, mana baju saya? Saya nak tukar sekarang.”

“Yah! Mari sini awak, SeungKwan!”

“Jangan lupa tutup lampu nanti ya!”

“Neomu banjjak banjjak nunibusyeo neoneoneoneoneo~” *lagu Gee by Senesedeh*

Sesat pula JHope, Woozi dengan Mark hyung menyanyi menari waktu yang lain kecoh berperang.

Habis musnah ruang tamu rumah eomma nuna. Maafkan kami ya~

Tak musnah pun, riuh je hehheheh.

Aku dengan WonWoo hyung? Baring paling tepi and ready nak tidur.

Easy man~

Yelah kami pun tak rapat mana dengan diorang semua. Of course lah awkward itu ada.

Tapi mana EunWoo hyung?

Jumpa nuna la tu.

“SanHa, WonWoo nak bantal lagi?” Jin hyung datang ke arah kami.

Muka handsome, prihatin. Fuh calon suami!

SanHa lelaki lah apalah korang ni.

“Gwaenchanha hyung.”

Aku yang balas. Nak harapkan hyung balas?

Telinga tersumbat dengan earphone dia.

“Oh okay. Ada apa-apa, cakap je tau. Jangan senyap je sentiasa. Ini bukan library, tak apa.”

Library? Aku rasa ini funfair.

Jin hyung ajak aku borak. Ish bukan aku tak nak, cuma aku tak boleh.

Yelah aku tak biasalah ramai-ramai macam ni.

Pintu bilik Puan Yoon terbuka. Then semua senyap.

“Eh senyap pula? Hahahahhaha korang semua ni, tak kesah la bising pun. Rumah mak cik dah lama tak bising macam ni. Tapi jangan lupa tidur pula ya? Esok boleh korang jalan-jalan lagi. Mak cik nak tidur dulu annyeong~”

“Annyeong haseyo ahjumma!”

Ajaib.

Lepas Puan Yoon keluar tegur tadi, semua macam dah boleh selesakan diri masing-masing.

Semua kali ni betul-betul dah terbaring lena!

Di sebalik kegelapan malam, TaeHyung datang menghampiri aku.

𝐈𝐍𝐍𝐎𝐂𝐄𝐍𝐓 || 𝐩𝐚𝐫𝐤 𝐣𝐢𝐧𝐲𝐨𝐮𝐧𝐠Where stories live. Discover now