★Chapter 12★

61 4 0
                                    

JB's POV

“Boleh saya tau siapa awak semua? Kawan sekolah adik saya?”

Aku cuba tanya lembut-lembut. Manalah tau ada yang rasa nak bertumbuk ke.

Baik aku lembut-lembut je even dengan budak sekolah.

Yoon JaeBum ni memang budi pekerti ya orangnya. Ingat tu.

“Oh annyeong haseyo hyung. Saya kawan sekelas BoMi, Jin. Saya datang ni sebab BoMi jadi macam ni sebab saya. Semuanya salah saya. Saya harap hyung maafkan saya.”

Aku dah pelik. Apa dia buat kat BoMi?

Dia tumbuk BoMi ke? Macam mana BoMi aku kalah?

“Apa maksud kamu, Jin?”

“Hyung saya JHope. Nanti kami akan ceritakan segalanya ya? Saya rasa buat masa sekarang lebih baik kita uruskan semua yang patut dulu.”

“Ya lah hyung.”

Budak yang namanya SoonYoung tu terus mengiyakan. Lain pun sama-sama terangguk-angguk. Sehati sejiwa betul!

SoonYoung tu aku tengok nametag. Aku belum ada kuasa nak tau nama orang setakat pandang nama je.

“Arasseo. Gomapda, yeoreobun.”

Semua tersenyum balik. Comel jelah budak-budak ni.

Entah-entah salah seorang ni bakal jadi adik ipar aku? Ewah ewah.

Eh tapi kenapa sorang tu muka macam susah hati je?

Skip

Jin's POV

“Okay hyung. Saya dah uruskan apa yang patut dan BoMi akan dibawa ke wad dia lepas ni.”

“Gomawo, Jin. Saya tak tau macam mana nak balas balik.”

“Eh tak perlu hyung! Saya yang salah dan patutnya saya yang bertanggungjawab.”

“Eh ya. Boleh tak kalau saya nak tau apa sebenarnya yang jadi dengan BoMi?”

Semua senyap. Rasa serba salah agaknya nak ceritakan.

Aku pun.

Muka JB hyung terus bertukar muram, berjalan ke arah aku, perlahan-lahan. Muka hyung terang sangat yang dia mengharap sangat aku akan cerita apa yang jadi. Dia pegang bahu aku. Rasa bersalah tak terkata dah kami ni!

Omg feeling ini...

“Jin, bagi tau hyung... Apa jadi dengan BoMi? Huh? Jin, wae!”

Suara JB hyung sedikit menaik. Mesti dia betul-betul risau.

Macam mana aku nak terangkan ni?

“Hyung! Bawa bertenang! Kami akan ceritakannya, eo? Hyung tolonglah sabar dan marilah kita ke kantin dulu ya? Kami janji akan ceritakan segala yang berlaku.”

JiHoon yang tinggi 160 cm tu bersusah payah pisahkan JB hyung yang dah mula meracau dari aku, sampai terjengket-jengket.

Aku lansung tak boleh bergerak. Fikiran aku kosong. Mata aku dah mula berkaca-kaca. My hearteu, I don't know how to react guys!

JinYoung dengan Chan yang dari tadi berdiri belakang aku terus pegang JB hyung. Susah pula nanti kalau jadi kecoh.

“Hyung bawa bertenanglah. BoMi tu kuat, saya kenal dia. Dia akan okay, percayalah.”

JinYoung cuba yakinkan JB hyung. Muka dia pun dah macam awan mendung dah, sedih betul dia!

Payung mana payung?

𝐈𝐍𝐍𝐎𝐂𝐄𝐍𝐓 || 𝐩𝐚𝐫𝐤 𝐣𝐢𝐧𝐲𝐨𝐮𝐧𝐠Where stories live. Discover now