euphoria // jk x joy

lxi

Sander's POV

Matapos kong mareceive yung message niya, nagmadali na ako at nagbihis. Grabe kahit gabi na lumabas pa din siya sa kanila tsk hard headed girl.

"Ma lalabas lang ako saglit." Paalam ko habang nagsusuot na ng sapatos sa sala. Nasa kusina kasi siya.

"What? Gabi na ah lalabas ka pa?" Lumabas siya mula sa kusina.

"Kailangan eh. Hinihintay ako ni Audrey." Agad naman siyang ngumiti.

"Sige, ihatid mo siya pauwi ha!"

"Opo ma!" Sinara ko na yung pinto at tumakbo palabas. Malapit lang naman sa amin yun parang kanto lang. Tumingin ako sa relos ko at may 5 minutes pa ako.

Pag di ko siya naabutan dun mamaya di niya ako kausapin kahit kailan.

Matapos ang nakakapagod na takbuhan, nasa tapat na ako ngayon ng pabotiro namin kainan ng ice cream. Mula sa labas ng window nakita ko siya. Nakatingin lang sa phone niya.

Agad naman akong napangiti. Nakakabading pero kapag nakikita ko siya sumasaya yung puso ko sobra. Kaya nung nag-away kami ang hirap ng walang usapan. Sobra.

Pumasok na ako sa loob at lumapit sa table niya.

"Audrey." Pagkasabi ko nun napatingin agad siya sa akin.

"Sander." Maikli niyang sambit.

"You got on time. Impressive. Kala ko malelate ka nanaman eh just like the old days." Nakangisi niyang sabi.

"That's before." Patawa kong sabi at umupo na sa kaharap niyang upuan.

Hindi ko maiwasan hindi tumagal ang tingin ko sa kanya. Namiss ko siya sobra at ngayon na lang ulit siya nakita ng ganitong malapitan. Pero agad kong napansin yung sisiw na necklace niya.

Sinuot niya na.

Ibig sabihin pinapatawad niya na ako?

"Naka-order na ako kanina pa hinihintay na la-"

"Audrey, yung necklace. San galing yan?" Sa sinabi kong yun ngumiti siya agad.

"This? Binigay sa akin ng kaisa-isa kong bestfriend na magilagid."

"Yah! Back to gilagid nanaman?" Natatawa kong sabi.

"I think so? We're not yet done Devine."

"You've got a lot of explaining to me." I sighed heavily. It's important for her to know the truth. Kasi mamaya namis-understand niya yung totoong nangyari.

Kung bakit nangyari yun.

Naging seryoso naman agad yung atmosphere.

"Bakit mo ako inunblock? Pinapatawad mo na ba ako?" She too sighed heavily.

"I'm sorry in advance about this pero kanina ko lang naopen yung box na binigay mo that day and I've realized that.." She looked away.

"I can't imagine myself without that one friend who has been with me since the roughest time of my life. Through my ups and down you were there for me unlike anybody else."

"Ikaw yung nagcomfort sa akin from my first heartbreak. You've done everything to make me forget about that stupid guy. Sander, ikaw ang perfect guy na pinapangarap ng mga babae. Yes I know how much you love me more than just a friend.." Please someone make me deaf this instant. Hindi ko kayang marinig susunod niyang sasabihin.

"But I'm really sorry. I can't love you more than a best friend." She lowered her head at umiling-iling siya.

Yes the girl that I love doesn't love me back.

Masakit sobra. Sino ba namang hindi masasaktan eh? But it's my fault. Ako yung nafall eh.

I guess it's just time to give up.

You win Cloud.

----

Until chapter 70 na lang ito✨

xx