RUH DEĞİŞİMİ✔

~3//Sadece Adım Yeter~

"Ben..."

Sesim neden erkek gibi çıkıyordu?

Özellikle Jung—

"Ahh, hayır! Sen olmuş olamam! Bu imkansız!"

Üstüme baktım.

Bugün onun giydiği şeyler vardı üzerimde.

"Lanet olsun! Kız olamam!"

Okulun kısa eteğiyle gözüken bacaklarını –daha doğrusu benim bacaklarımı- kapatmaya çalıştı.

Ellerini bacaklarına sararken eğilmişti.

Bu sırada eteği yukarıya kalkmış, yoldaki erkekler ona bakıyordu.

Hızla arkasına geçtiğimde doğruldu ve bana döndü.

"Pis sapıkk!! Ne yapıyorsun arkamda??"

Ağzını kapattım.

Çok konuşuyordu sanki...

Elimi –daha doğrusu Jungkook'un eli,ıyy bu onun eli değil mi, iğrenç- ağzından yavaşça çektim.

O da eliyle yüzünü kapatmıştı.

"Iyy! Kız gibi konuşuyorum yaa!"

Şaşkınca ona baktım.

"Ciddi misin? Ben de şu an erkeğim."

Güldü.

"Böyle olacağını bilseydim daha güzel biriyle ellerimi birleştirirdim. En azından güzel bir kız olarak hayata devam ederdim."

Kollarımı birleştirdim.

"Hah! Güzel kızmış... Ben gayet de güzelim."

Ona baktım.

"Daha doğrusu güzeldim. Sen olana kadar. Şu halime bak şimdi. İğrencim."

Gülerek bana baktı.

"Bunu kabul et. Ben senden güzelim. O yüzden yüzüme dikkat et tamam mı? Nasıl olsa artık bu sefil kişiliğin içindeyim, kendi yüzüme bakamam."

"Aman. Sefilmiş."

Telefonuma baktım.

'Neredesin? Yanına geleyim.'

Ahh... Hayır, Momo.

Sakın yanıma gelme.

Yani Jungkook'un yanına...

"Ne yapıyorsun orada? Ne güzel kavga ediyorduk."

Sinirle ona baktım.

"İkimizde bu olayı ciddiye almalıyız tamam mı? Ben sen oldum ve sen de ben oldun."

Alayla güldü.

"Yani?"

Sinirle başımı eğdim ve derin nefesler aldım.

Kendime bir tokat atabilir miyim?

Lütfen...

"Şu anda ruhlarımız yer değiştirdi. Bu yüzden bir şeyler bulana kadar birbirimiz olarak yaşamalıyız. Peki. İlk sen başla. Kendi, aileni ve evini anlat."

"Adım Jeon Jungkook."

"Eee?"

Dedim sabırsızlıkla.

"Sadece adım sana yeter."

Güldüm.

"Ciddi misin? Nerede yaşayacağım ben?!"

"Öff... Götürüyorum seni evine ya. Yeter ki senden kurtulayım."

Kahkaha attım.

"Peki sen?"

"Ben senin evini biliyorum."

.

.

.