Chapter 21: Sunset

776 18 0
                                    

SUNSET

Dapit hapon na ng iniligpit ko ang lahat ng mga kubyertos at kutsarang ginamit namin kanina.Nauna naring pumasok sa loob ng mansyon sina flint at yaya koring kasama si Viandison.

Sinadya ko talagang pabagalin ang aking kilos dahil ayaw ko munang pumasok sa loob.Even though I wanted to but somehow I want to be unwind.Even just a bit, because I was still in a state of confounding.

Makalipas ang ilang minutong pagliligpit ay umupo ako saglit sa bench katapat ang malawak na karagatan.It was sunset, hindi ko mapigilang mapatanaw sa papalubog na araw.

Obscure waves are crashing.The cantaloupe clouds are glistening across the dimmed clouds.The sea breeze made me sooth the sedative ambiance of the ocean.

Sunset is the only pure corroboration of beautiful endings.The way how it kisses the ocean can irradiate enchantments as if it tainted us.

I still remember old days when I and my family were still unbroken, we always watched the sunset together.I was juvenile at those moments minding the bad consequencess to blooms out.
Katulad ng isang walang kamuwang muwang na bata na ang tanging iniintindi ay maglaro at gumawa ng mga palasyong yari sa buhangin.

Pero katulad ng kung paano sinira ng mga malalaking alon ang aking ginawang sand castle ay ganoon rin sa isang iglap nawala sa akin ang lahat.In a blink of an eye, I wake up deserted by bliss.

Pinahid ko ang takas na luha sa aking mga mata.I was living in life of mesiry.But my loneliness expresses the pain of being alone and my solitude expresses the glory of being alone.

Dahil sa aking pag-iisa at kalungkutan ay natuto kong pahalagahan ang mga bagay na sa isang iglap ay maaring mawala sa akin.I love baby Viandison that much kaya kahit masaktan man ako ay okay lang basta't ang mahalaga ay makapiling ko parin siya.

"Lumalalim na ang gabi".Flint's deep voice push me back from my deepest thoughts.Bahagya itong tumabi sa akin ng mapansim nyang hindi ko ito binigyan ng atensyon.

Nanatili akong nakatitig sa papalubog na araw.I dont want him to notice my teary eye.

"Hey why are you crying?".Kunot noong tanong nito.He asked softly as if he cares for my thoughts and feelings.

"Pwede ba flint wala na si Viandison dito! kaya stop acting like you care!".My breathing pant as I emotionally scream the words on his face.

His eyes sadened.Umiwas ito ng tingin sa akin at tumitig sa kawalan.

"Hindi mo na ba talaga ako mapapatawad". si flint

"What you did to me flint was unforgivable.Mapapatawad na sana kita eh pero bigla mo nalang akong ipinasok muli sa isang gulo"

Mapait itong tumawa.The dark portion of his eyes was illuminated by the coral flicker of the sun.

"Pasensya na honey!.You dont know how much Im miserable from my recent years without you!"

Tumiim ang bagang ko sa sinabi nito.Is he blaming me?!.For far Is I know ako ang naging miserable sa ginawa nila sa akin.They bear a false and It was very painful.

Minsan, hindi ko rin maintindihan ang mga ikinikilos ni flint.Hes a big puzzle that needs some inmost understanding to clear up.But in my case, I already deepen my perceptive mind and I will never ever understand him.

Spying On The Mafia Boss [#Wattys2022]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon