Samen een - Flikken Maastricht

Hoofdstuk 3

'Mar' liep ik de volgende ochtend gelijk naar mijn beste vriendin toe. 'Jaa?' Keek ze me vragend aan. 'Is het goed als ik vanavond iets eerder naar huis ga, Frank is vanavond vrij maar dat wist ik pas sinds gisterenavond.' 'Tuurlijk is dat goed, jullie moeten wat meer tijd samen doorbrengen. Kom je van de week dan nog wel een keertje zodat ik je voor kan stellen aan Peter.' Ik knikte. 'Zorg je dan wel dat je chocomel in huis hebt?' Grijnsde ik. 'Die heb ik standaard in de koelkast staan, dat weet je toch' lachte ze. 'Dan zie ik je vanavond' nam ik afscheid van haar aangezien ze met Romeo de straat op moest. Ik ging aan mijn bureau zitten en startte mijn computer op. Het bureau tegenover me was leeg. Zou Wolfs nu al te laat zijn op zijn eerste echte werkdag? Met twee bekertjes in zijn hand en een fluitend deuntje zie ik Wolfs aan komen lopen. 'Je hield van thee toch?' Keek hij me vragend aan. Ik knikte waarna hij een bekertje op mijn bureau zette met thee erin. 'Dankje' glimlachte ik. Hij was de eerste werkpartner die uit zichzelf drinken voor mij pakte. 'Graag gedaan, we hebben nog geen zaak dus moeten dossiers bijwerken, echt een rot klus.' 'Dat ben ik helemaal met je eens, als er iets is dat ik haat dan is het dit wel.' Het verbaasde me dat ik zo snel met hem ik een gesprek kon raken. 'Hoe oud ben je eigenlijk of mag ik dat niet vragend?' 'Waarom zou je dat niet mogen vragen' grinnikte ik. 'Je bent een vrouw, zo iets mag je toch eigenlijk niet vragen. Of misschien niet aan jou want zelfs je achternaam is geheim' zei hij terwijl hij me met een grijns aankeek. 'Van dongen, vierentwintig jaar weet je zo genoeg' zei ik zonder hem aan te kijken. Als ik alleen wilde werken moest ik zorgen dat hij zo snel mogelijk weg zou gaan. 'Zo weet ik heel veel van je ja' lachte hij. Ik reageerde er niet meer op en stortte me op de dossiers. Ook Wolfs begon aan de dossiers aangezien ik niet meer antwoordde.

'Zullen we gaan lunchen?' Keek hij me vragend aan tegen half één. 'En waarom zouden wij samen gaan?' Keek ik hem vragend aan. 'Omdat we werkpartners zijn en jij een geboren en getogen Maastrichtenaar bent dus mij heel goed de weg kan wijzen hier.' 'Ik ga al met Marion lunchen als ze terug is.' Dat was helemaal niet zo maar ik had helemaal geen zin om met hem te gaan lunchen. Omdat we één ding gemeen hebben wil niet zeggen dat we ineens dikke vriendjes zijn. 'Zou je me kunnen uitleggen waar ik een goede lunchzaak kan vinden?' Ik zuchtte. 'Nee dat kan ik niet.' Hij knikte en liet het daarbij. 'Maar goed dat ik van mezelf broodjes meegenomen heb' zei hij en haalde twee pakketjes met aluminiumfolie uit zijn bureau. Een smakelijk kon er bij mij nog net vanaf waarna ik mijn jas pakte en het bureau uitliep. Ik stapte mijn auto in en reed naar huis toe om daar wat te gaan eten. Misschien was het nog niet zo druk en kon ik samen met Frank lunchen. Helaas ging die hoop op toen ik Frank door de keuken heen hoorde schreeuwen dat ze moesten opschieten met de lunch voor de gasten. Ik pakte twee broodjes uit de kast en besmeerde ze met boter. Ik legde er nog een plakje kaas op en mijn lunch was weer klaar. Hopelijk was het vanavond met Marion een stuk gezelliger dan hier alleen aan tafel.