Samen een - Flikken Maastricht

Hoofdstuk 6

Hoe ik in slaap ben gekomen en hoe ik mijn pyjama, of terwijl Frank zijn overhemd, aangekregen heb weet ik niet. Ik voel de greep op mijn middel versterken waaruit ik opmaak dat Frank wakker wordt. 'Goedemorgen' glimlacht hij naar me als hij ziet dat ik ook al wakker ben. 'Goedemorgen' zeg ik zachtjes terug. 'Wat was er nou gisteren' vraagt hij voorzichtig terwijl hij een pluk haar achter mijn oor doet. 'Ik weet het niet' zeg ik zacht terwijl ik me in zijn armen nestel. 'Ik hoopte gewoon zo op een avondje wij samen. En dan zit je beneden gezellig te kletsen met mijn werkpartner en zijn vriendin. Ik vind het al erg genoeg dat ik met hem samen moet werken laat staan in een huis moeten wonen' geef ik dan maar eerlijk toe. 'Hij valt best mee, ontzettend aardig, houdt ook van koken en van motor rijden.' 'Zie je dit bedoel ik nou, dan zeg ik het eerlijk en ga je hem alsnog verdedigen. Wat heeft het dan voor zin dat ik je vertel waar ik mee zit.' Ik voel hoe hij kusjes in mijn haar drukt. 'Sorry, zo wilde ik het niet over laten komen. Ik wil alleen dat mensen die hier komen met een positieve indruk weggaan. Dan vertellen ze ook de positieve dingen door snap je?' Ik knikte. Tuurlijk snap ik het vanuit zijn perspectief ook wel maar ik zit nu gewoon niet lekker in mijn vel. 'Ik ga straks even naar Marion als je het niet erg vind.' 'Nee hoor, ik moet Tanja toch nog inwerken, haar laten zien hoe alles een beetje werkt en nog wat andere dingetjes.' Ik maak me los uit zijn armen. 'Hoe ben ik hier beland vannacht?' 'Ik heb je naar bed gebracht, voorzichtig uitgekleed en mijn overhemd aangedaan aangezien je met het glas chocomel naast je op de trap in slaap was gevallen.' Verbaasd keek ik hem aan. 'Je bedoelt een paar minuten nadat ik in de keuken was geweest?' Hij knikte bevestigend. 'Volgens mij was je moe en ben je gaan zitten en daar in slaap gevallen.' 'Ooh. Nou bedankt dan heb ik dankzij jou toch nog ik bed geslapen' glimlach ik dankbaar naar hem waarna ik schone kleren pak en naar de badkamer in ga.

Voor de tweede keer druk ik op de bel. Ik hoor gestommel in de gang wat mij laat bevestigen dat de deur zo open gaat. Snel veeg ik de laatste tranen van mijn gezicht. 'Hee Eef, wat is er?' Vraagt ze als zij alsnog wat van mijn tranen heeft opgepikt. 'Mag ik binnenkomen?' 'Jaa tuurlijk.' Ik stap naar binnen en hang mijn jas op de kapstok. 'Ga zitten, ik maak thee en dan vertel je wat er aan de hand is, goed?' Ik knik waarna ik in de bank ga zitten. Marion voegt zich even later bij me met twee kommen thee en een pak koekjes. 'Vertel, wat is er?' Ik slik even waarna ik haar toch de waarheid vertel. 'Wolfs, ik weet niet wat het is maar ik kan hem niet in mijn buurt verdragen. Hij heeft niks verkeerd gedaan of iets dergelijks maar als hij te dicht in mijn buurt komt stoot ik hem van me af.' Ik voel hoe Marion een arm om me heen slaat. 'Waar ben je bang voor' hoor ik haar zacht vragen. 'Hij is best knap dat geef ik eerlijk toe maar soms ik weet niet' snik ik opnieuw. 'Weet je zeker dat dit het enige is?' Kijkt ze me vragend aan. Zachtjes schud ik mijn hoofd. 'Ik denk dat ik zwanger ben' komt dan toch het hoge woord eruit.