Samen een - Flikken Maastricht

Hoofdstuk 20

'Frank, Tanja...?' Zeg ik stotterend. Gelijk kruipt Frank van Tanja af. Beide weten ze niet wat ze moeten zeggen.
'Kleed jullie maar aan, jou spreek ik zo meteen wel,' zeg ik wijzend naar Frank.
'We willen eigenlijk met jou en Floris praten,' is Tanja de eerste die een woord uitbrengt. Verbaasd kijk ik haar aan. Wil ze nou echt met Floris en mij gaan praten? Zuchtend kijk ik hen aan.
'Als Floris terug komt kunnen jullie met ons praten,' zeg ik dan toch maar waarna ik naar boven loop.

Wat later hoor ik de deur dicht hoor gaan. Vlak daarna gaat de slaapkamerdeur van Wolfs en Tanja met een klap dicht. Zachtjes loop ik naar de deur toe en doe hem zachtjes open.
'Wolfs?' Fluister ik. Een reactie komt er niet. Ik loop wat verder zijn kamer in en zie hem leunend tegen de muur staan. Aan zijn houding kan ik zien dat hij boos is.
'Floris, zeg alsjeblieft iets, ik weet dat je boos bent,' probeer ik hem aan het praten te krijgen.
'Weet je, ik had even het gevoel dat je hetzelfde voor mij voelt. Maar dat blijkt dus helemaal niet zo te zijn. Anders was je namelijk niet weggerend. Het is wel duidelijk dat jij mij njet wil maar zeg het gewoon eerlijk in plaats van mij eerst te zoenen en valse hoop te geven om vervolgens weg te rennen. Ik bleef daar alleen achter met een picknickkleedje. En dat was niet het enige. Ik bleef ook achter met een gebroken hart, een gebroken hart door jou,' vertelt hij me dan eindelijk eerlijk wat hij voelt. Voordat ik antwoord kan geven wordt er vanuit de keuken al geroepen.
'Floris, Eefke kunnen jullie even komen?' Zuchtend sta ik op.
'Ze willen met ons praten. Ik heb ze daarnet betrapt op de keukentafel dus ik heb wel zo'n vermoeden dat ze gaan vertellen dat ze een geheime relatie hebben. Dus kom je mee?' Vraag ik hem. Hij knikt waarna hij de kamer uitloopt. Ik volg hem maar naar beneden waar Frank en Tanja al samen aan tafel zitten. Daardoor zijn Wolfs en ik verplicht om naast elkaar te zitten. Voor ik ga zitten schenk ik voor mezelf chocomelk in en kom dan pas aan tafel zitten.
'Jullie wilde praten, waarschijnlijk gaan jullie nu dat van vanmiddag uitleggen maar dat hoeft helemaal niet. Vertel maar gewoon eerlijk dat jullie een geheime relatie hebben en hoe lang al. Ik heb liever dat jullie gewoon eerlijk zijn in plaats van een onzin verhaal op te hangen dus kom maar op met die waarheid hoelang al want we hebben jullie al een tijdje door namelijk,' steek ik van wal. Beide gezichten van de personen tegenover mij beginnen rood te worden.
'Jullie hadden het allang door?' Kijkt Frank ons om de beurt vragend aan.
'Jullie deden ook niet zoveel moeite om het te verbergen,' zegt Wolfs met een botte toon in zijn stem. Tanja pakt voorzichtig de handen van Wolfs vast en kijkt hem recht in zijn ogen aan. Zachtjes fluistert ze iets wat ip excuses moet lijken.
'Ik ben niet boos op jou Tanja want ik zag het al aankomen. Ik ben zelf namelijk ook verliefd geworden op een ander. Zij geeft me alleen eerst valse hoop en zoent me om daarna niks met me te willen. Daarom weet ik hoe het voelt om afgewezen te worden en hoop ik dat je met Frank gelukkig wordt,' zegt Wolfs waarna hij opstaat.
'Kan jij naar een andere kamer?' Vraagt hij aan Tanja die knikt. Een antwoord komt er niet meer want hij loopt al naar boven toe.
'Hij is verliefd op mij en ik ben degene die hem heeft afgewezen,' zeg ik zuchtend.