My New Best Friend😍😍

κεφαλαιο 6

Το ζώον χτυπάει το κουδούνι. Ανοίγω θυμωμένη....

Εγώ: που στο διαολο ήσουν σε πήρα εκατό φορές και δεν μου απαντουσες. Όσο ελειπες έγιναν τα πάνω κάτω...
Α: σορρυ κοιμήθηκα στη Στέλλα και δεν το άκουσα... Μου λέει με λυπημένη φατσουλα και έρχεται και με αγκαλιάζει τόσο γλυκά που δεν μπορούσα να μην τον συγγχωρισω.
Εγώ: κλ κλ μάντεψε ποιος είναι τώρα εδώ...λέω και εκείνη τη στιγμή ακούγεται η φωνή της μαμάς μου όπως κατεβαινει τις σκάλες.

Mαμά

Μ: Λένα δεν γίνεται να... Δεν θα μας συστήσεις με το παιδί?
Εγώ: από εδώ ο Αλεξ...το αγόρι μου! Έτσι για να σου σπάσω τα νεύρα όπως κάνεις εσύ με τα δικά μου.Ο Αλεξ δεν φαίνεται και πολύ έκπληκτος μάλλον θα κατάλαβε τι σκόπευα να κάνω.

Μ:Χάρηκα πολύ, είπε με ψεύτικο χαμόγελο.
Α:παρομοίως
Μ: λοιπόν τι έλεγα... Α Λένα δεν γίνεται να μένεις μόνη σου εδώ πέρα. Θα σου στείλω για οικιακή βοηθό για να καθαρίζει κιόλας... Αχουρι είναι εδώ μέσα.
Εγώ:όχι, μπορώ και μόνη μου!λέω νευριασμενα
Μ: Δεν δέχομαι αντιρισεις σε αφήνω να μείνεις εδώ και όχι στην θεία σου. Θα πάω στην κρεβατοκαμαρα να ξεκουραστω λίγο.
Εγώ: καλά και εμείς πάνω θα πάμε..λέω και περνώ τον Αλεξ από το χέρι και ανεβαινουμε τις σκάλες.

Μπαίνουμε μέσα στο δωμάτιο μου και κλείνω την πόρτα. Τον ρίχνω στο κρεβάτι και τον κοιτάω με πονηρό βλέμμα. Πλησιαζω πάλι στην πόρτα και την κλειδωνω.

Εγώ: και τώρα οι δύο μας λέω όλο υπονοούμενα...
Α: μμμμ ναι?λέει σαφώς μπερδεμενος.

Τρέχω και πέφτω με δύναμη πάνω στο κρεβάτι μου. Αρχίζω να ταρακουνιεμαι πάνω κάτω ώστε το κρεβάτι να κάνει θόρυβο. Εκεί είναι που αρχίζω και αναστεναζω δυνατά. Ο Αλεξ με κοιτάει αναυδος.
Εγώ: τι κοιτάς καλέ ααααχχ ναιααααναιααααααναι  βοηθά και εσύ λίγο μμμμμμμμ αχαχαααα.....του λέω και ξεκινάει και αυτός να κάνει τις ίδιες χαζομάρες με εμένα. Είμαι σίγουρη πως θα της έχουμε σπάσει τα νεύρα της άλλης.

Μετά από κανένα τέταρτο κουραστικαμε και σταματησαμε. Ρίξαμε μια ματιά ο ένας στον άλλον και σκασαμε στα γέλια. Όμως το καταπνιξαμε λίγο και γελουσαμε σχεδόν αθόρυβα.

Εγώ: για να είμαστε λίγο πιο πιστικοι.... λεω και βγάζω τα ρούχα μου και μένω με τα εσώρουχα. Με κοιτάει κάπως...με ανοιχτό το στόμα.
Τι?του λέω με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο και τον πλησιαζω. Του βγάζω την μπλούζα και την φοράω.

Ο Χριστός και η Παναγία!!!! Τι κοιλιακοί είναι αυτοί Θεέ μου!!!😨😨

Εγώ: εεεεμμμμ.... Πάμε κάτω?
Α: πάμε μου λέει και μου κλείνει το μάτι....
Omg αν δεν ήταν κολλητός μου θα τα χαμε ήδη βγάλει τα λίγα ρούχα που φοράμε... Κατεβαινουμε κάτω και βλέπω την μάνα μου στο σαλόνι να πίνει καφέ. Μας κοιτάει με δολοφονικο ύφος.

Μ: θα πάω στην θεία σου να τα πούμε εσύ τι θα κάνεις?
Εγώ: Θα πάω στη Σοφία να διαβάσουμε για αύριο. Μπούρδες για να παίξουμε θάρρος η αλήθεια θα πάμε όλη η παρέα....
Μ: καλά πάω να ετοιμάστω Εγώ, λέει και ανεβαίνει πάνω.

Εγώ: πάμε πάνω να ντυθουμε και εμείς? Έχεις αφήσει κάποια δικά σου από προχθές.
Α: κλ να πω και στη Στέλλα?
Εγώ: ότι θες κάνε,λέω ενώ δεν θέλω να έρθει με τίποτα...

Πήγαμε πάνω και έτοιμαστηκαμε. φορεσα αυτά και φύγαμε με την μηχανή του.

Φτάσαμε στο σπίτι της Σοφίας και όλοι ήταν εκεί εκτός από την Στέλλα. Βασικά έτσι νόμιζα... Πήγα μαζί με την Σοφία και την Νεφέλη στην κουζίνα και μου είπαν πως περιμένουμε και τον Γιώργο... Έλεος λες και δεν ξέρουν ότι δεν θέλω να είναι έδω και μου σπάει τα νεύρα..
Μετά από λίγο ήρθαν και οι δύο αχονευτοι και ξεκινήσαμε...

Σ: Λένα, θάρρος η αλήθεια?