My New Best Friend😍😍

κεφάλαιο 9

Omg.....φαίνεται Από τον καθρέφτη😇😇 και είναι γυρισμένη με την πλάτη.Μήπως να της το πω? Αφήνει την πετσέτα να πέσει κάτω και... τι βλέπουν τα ματάκια μου!!!
Το αποφάσισα δεν θα της πω τίποτα. Τι όμορφο σώμα που έχει. Ειδικά αυτός το κωλαρακι ούτε στα όνειρα μου.Φοράει ένα μαύρο τανγκα και έπειτα ένα μαύρο δαντελωτο σουτιέν. Δυσκολεύεται να το κουμπωσει. Αχ να ήμουν εκεί να τις το κουμπονα εγώ...
Αλλά να μην ξεχνάμε θα της το βγάλει άλλος και όχι εγώ:(.

Ακούω τακούνια ... οχ είναι η μάνα της και έρχεται προς τα εδώ.
Σηκωνομαι γρήγορα από το κρεβάτι αρπαζω την Λένα και την ρίχνω στο κρεβάτι. Αμέσως ανεβαίνω από πάνω της και είμαστε έτοιμοι να φιλιθουμε.

Έχει μείνει εκπληκτη και δεν κάνει τίποτα. Ξαφνικά ανοίγει την πόρτα μάνα της.

Μ: οχ συγγνώμη παιδιά δεν ήθελα να σας διακοψω. Λένα μετά να κατέβεις κάτω θέλω να σου μιλήσω για κάτι πολύ σημαντικό λέει φεύγει από το δωμάτιο και κλείνει πίσω της την πόρτα.

Σηκωνομαι από πάνω της και κάθομαι στο κρεβάτι.

Εγώ: σρ αυθορμητο ήταν...
Λ: σιγά μωρέ δεν έχω πρόβλημα. Νταξει δεν θέλω να της δημιουργήσω κι άλλες τύψεις όμως.
Εγώ: νταξει ντυσου τώρα γτ άνθρωπος είμαι κι εγώ. Λέω και αυτή σηκώνεται να αλλάξει.
Λ: καλά και εσύ παιδάκι μου τι γυρνάς έτσι. Αν ήμουν ακόμα γυμνή...
Εγώ: αφού ήξερα πως δεν ήσουν. Λέω και από την έκφραση της μάλλον δεν θα συνεχιστεί καλά. Γυρνάει απότομα και με κοίταει με δολοφονικο βλέμμα.
Λ: τι εννοείς.

Δεν κάνω τίποτα απλός ρίχνω μια κλέφτη ματιά στο καθρέφτη.

Λ: ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι... Ζώον ανωμαλε λιγουρι ματάκια λέει και περνει ένα μαξιλάρι και αρχίζει να με βαράει ενώ ταυτόχρονα με βρίζει. Εγώ εντομεταξυ έχω σκάσει στα γέλια. Κάποια στιγμή μου έρχεται μια ιδέα.Της αρπαζω το μαξιλάρι το πετάω κάτω και την γυρνάω ανάσκελα στο κρεβάτι και την ακινητοποιω. Το πρόσωπο μου είναι πάνω απ το δικό της τα χείλη μου πάνω από τα δικά της. Αλλά αποτραβιεμαι για να μην κάνω αυτό που σκεφτόμουν.

Εγώ: μικρή πρόσεχε της λέω και της δίνω ένα φιλί στο μέτωπο. Θα σε περιμένω κάτω λέω και βγαίνω έξω από το δωμάτιο της.

Λένας pov.

Είμαι έτοιμη και βγαίνω από την πόρτα και αρχίζω να κατεβαίνω τα σκαλιά. Τι ταν και τούτο σήμερα... Κατεβαίνω και βλέπω την μάνα μου στο σαλόνι να μιλάει με τον Αλεξ.

Λ: έτοιμη...πάμε?
Μ: γίνεται να μιλήσουμε λίγο πρώτα.
Λ: Α ναι το ξέχασα...
Μ: Αλεξ μπορείς να μας αφήσεις για λίγο μόνες σε παρακαλώ?
Α: βέβαιος...Λένα εγώ θα μαι στην κουζίνα.
Εγώ: οκ. Λοιπόν τι είναι τόσο σημαντικό?
Μ: Λένα μου κοίτα... Θα σου πω κάτι που δεν θα σου αρέσει. Εγώ και ο πατέρας σου χωριζουμε. Γι αυτό γύρισα στην Ελλάδα και θα μείνω μόνιμα. Σε λίγο καιρό θα έρθει και ο αδερφός Σου εδώ να μείνει μαζί μας.
Εγώ: πρώτον  λυπάμαι πολύ γι αυτό που έγινε μεταξύ σας και δεύτερον αν τολμήσει να πατήσει το ζώον εδώ μέσα έχω φύγει.
Μ: Λένα μην μιλάς έτσι για τον αδερφό σου. Και τώρα που γυρίσαμε δεν θα κάνει ο καθένας ότι γουστάρει θα γίνουμε κανονικό σπίτι.
Λ: μόνο που το σπίτι δεν είναι δικό σου είναι του μπαμπά και θα κάνω ότι θέλω ΕΓΩ!
Μ:το σπίτι θα περάσει σε εσένα και τον Δημήτρη μισό μισό.
Λ: στο ίδιο σπίτι με αυτόν δεν μένω...
M: θα κάνεις οτι σου λέω εγώ που είμαι μητέρα σου
Λ: θα κάνω ότι γουστάρω λέω σηκωνομαι φωνάζω τον Αλεξ και φεύγουμε.

Στη διαδρομή του λέω τι έγινε. Όταν φτάνουμε μου λέει να προσέχω και μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο. Φτάνω στον όροφο του και του χτυπάω το κουδούνι.