Mystic ( Light Descendant )

Chapter 1

Rille's POV

Ano ba talagang nangyayari Hindi ko maintindihan, wait tama! Nanaginip pa ako wait lang kukurotin ko lang muna ang sarili ko, pag kurot ko naka ramdam ako ng sakit, ibig sabihin di ako nanaginip totoo nga ito pero parang hindi ehh, napitigil ako sa pag iisip ng huminto si Mama pag tingin ko nasa harapan na pala kami ng gate.

"Andito na tayo anak!.."sabi ni Mama habang naka harap lang sa gate, ayy baliw!..bakit di pa kami pumapasok ehh..ang lamig kaya.

"Ma andito na pala tayo bakit di pa tayo pumasok nanlalamig na ako.."paalala ko pero tumango lang siya at napansin kong pinihit niya yung isang parang ilaw sa gilid ng gate at bigla na lang may kakaibang lumabas sa gate, isang portal huh!...portal sa school namin parang di ko yun napansin ahh!..

"Ma ano pong gagawin natin diyan?."tanong ko.

"Dito tayo papasok anak para makabalik na tayo."sabi niya habang straight pa rin ang tingin.

"Balik?..balik..saan?..Ma ano ba talagang nangyayari?."tanong ko sbora na to!..ano ba to Prank?..kasi kung oo di ako natutuwa.

"Sa kung saan talaga tayo nanggaling."sabi niya habang naka tingin sa akin pero nabigla ako ng mawala na yung sugat niya anong nangyari?..bakit parang ang bilis, nagtataka na talaga ako huh!..naka hithit ba tung mama ko...mabuti pa sumunod na lang ako.Pag pasok namin sa Portal di ko talagang maiwasan na mapa nganga di ko talaga alam na may tinatago ang school namin na ganito ang ganda parang sa mga pelikula ko lang nakikita nakaka mangha its so enchanted!..sa labis na pagka mangha di ko na namalayan na naka tingin na pala sakin si mama habang naka ngiti.

"Mukhang namangha ka yata anak ahh!.."sabi niya at tumango na lang ako.

"Wag kang mag alala anak natural lang na ganayan ang maging reaksyon mo."sabi niya at biglang nagbago ang expression sa mukha niya, bakit anong meron? kung tungkol man to sa nangyari kay Papa nakaka lungkot talaga.

"Wag kang mag alala Ma!..Im sure naman po na nasa magandang lugar na si Papa."saad ko na lang parang gumaan ang pakiramdam niya pero mukhang walang epekto mas lalong lumungkot ang expression niya hanggang sa naiyak na lang siya hi-nug ko si mama para maramayan ko siya hanggang sa di ko na rin mapigilan na umiyak hindi ko na inintindi kung gaano ka ganda ang lugar na to.

"Hindi lang yun tungkol sa pag kawala ng Papa mo anak!"sabi niya biglang kumunot ang noo ko anong ibig sabihin ni mama.Agad akong kumalas sa pagkaka yakap ko sa kanya

"Ano pong ibig niyong sabihin?."tanong ko na lang habang pinupunasan ang luha ko.

"Im sorry anak dahil tinago ko sayo ang katotohanan, kung saan ka nang galing, at kung ano ka talaga pero sa ngayon maiiwan muna kita dito, dito masasagot lahat ng katanongan mo."sabi ni Mama habang naka hawak sa magka bilang braso ko na naka yukong umiiyak, hindi ko kayang nakikitang ganito si Mama at anong ibig niyang sabihin na maiiwan muna ako dito?, aalis siya?.

"Ano pong ibig niyong sabihin iiwan niyo po ako dito?..hindi ko po kaya! naiwan na nga po tayo ni Papa tapos kayo na naman, dito na lang po kayo!,kailangan ko po kayo dito."bigla niyang tinanggal ang pagkaka hawak niya sa braso ko at pinunasan ang luha ko pati ng kanya.

"Para to sa ikabubuti mo anak kailangan mong maiwan dito delikado ka pag kasama mo ako, kaya please! Anak di ko kayang mawala ka rin sakin kaya manatili ka rito."sabi niya I can't believe it pati ba naman si Mama iiwan ako.

"Paalam anak!."huli niyang sinabi at bigla na lang siyang nawala sa liwanag ewan ko kung paano pero di ko muna yan iisipin ngayon, ang iisipin ko muna ay kung bakit niya ako iniwan. Sa di kalayuan may naaninag akong limang taong papunta sa direksyon ko,pero bigla na lang nag dilim ang paningin ko wala na akong makita huli ko nang namalayan na naka tulog na ako siguro sa pagod na rin na nadanas ko ngayon.