Rille's POV
Ilaw araw na ang naka lipas ng pag bantaan ako ni Addison,pero sa tingin ko mukhang nakalimutan niya na ito kung kayat di niya na ako pinapansin dahil sa ilang araw na rin siya di nagpapakita,at gaya ng sabi ni Suzy na may tournament in three weeks kaya heto kami ngayon tambay sa Training Room at nag eensayo.
As usual si Patrick na naman ang partner ko,konting defense lesson lang muna galing kay Patrick pagkatapos nun ay parang actual na I mean pwede na ako gumamit ng Enchantment laban sa kanya kasi yun lang naman ang kaya kong gawin bukod sa weapon handling,maka lipas ang ilang round tumigil na rin kami para makapag pahinga,napag desisyunan naman naming pumunta sa cafeteria para kumain.
Nasa labas na kami naglalakad papunta sa cafeteria ng may maalala ako na naka limutan ko sa Training Room,nagpaalam muna ako pagkatapos dumiretso na sa Training Room,matapos kong makuha ang hinahanap ko,pabalik na sana ako ng may bigla akong naramdamang presensya sa likod ko, sinubukan kong lumingon pero huli na at pineringan na ako ng misteryosong taong ito at hinila ako sa kung saan.
Mga ilang minuto na kaming nag lalakad ng sa wakas ay tumigil na rin kami,sa wakas pagod na rin ako,sinubukan kong buksan ang pireng dahil sa naalala kong di naman pala naka tali ang kamay ko,ewan ko ba kung bakit di ko yun ginawa kanina aisht!...nagulat ako nang makita ko kung sino ang gumawa nito sakin,Addison!.
As expected naman na siya nga ang gagawa nito dahil sa banta niya sakin,at nagulat ako nang may nakita akong ibang mukha,I mean ibang shade ng color dahil instead of Violet tangerine na ang sahde nito.Siguro this is one of her emotions.
"Hmph!..anong ginagawa niyo sakin?!."bulyaw ko ng maka balik ako sa realidad..pero nginitian niya lang ako at bumalik sa pataray face niya tama nga ang sabi nila Suzy, Bipolar!.
"Relax you freak!...wala pa nga kaming ginagawa sayo eh!."Mapang asar niyang sambit kaya napa isip ko tama nga siya.
"Whatever!..ano ba kasing gagawin niyo sakin!?."Ani ko bigla niya akong nilapitan at hinawakan ang chin ko.
"Dont worry dear!..we wont do anything to you Im just doing what I told you last time we met!..and because Im a Woman of my Word!..tutuparin ko yun!.."Ani niya habang naka ngiting naka pang aasar,di ko maiwasang ma buiset sa kanya dahil sa katotohanang wala naman talaga akong ginawa sa kanya.Sinubukan kong tumayo para sana sugurin siya,pero pinigilan lang ako nitong dalawang kasama niya.
"Tsk!..tsk!..wag kang mag alala this will end soon..as long as you behave,and as a good pawn you should learn how to respect higher ranks like me!."pagmamayabang niya inirapan ko lang siya.
"Your not worth it!."Bulyaw ko,at nabigla ako ng maka ramdam ako ng mainit na sensation sa mukha ko,sinampal niya ako at sobrang sakit na halos mapa ngiwi na ako sa sakit pero pinipigilan ko lang.
"How dare you!..wala kang karapatang pag salitaan ako ng ganyan mas mataas pa rin ang rank ko sayo!."pagmamayabang niya at sinundan ko lang ng isa pang irap.
"Who cares about your rank as long as Im not in your class I dont care if Kung sino ka at ano pang rank mo!.."Bulyaw ko.
"Hah!..you really think you belong in their class to make you believe that you should praise them that much!.. they're just doing you a favor!."
"Favor or not I dont care as long as they're being kind to me I'll praise them no matter what and no one can change that!..even you bitch!."Ani ko habang tinitignan siya ng masama.
"Whatever lets just get this over with!..girls kayo na ang bahala sa kanya!."Ani niya kaya bigla nilang nilakasan ang hawak sa braso ko..may nilabas silang dagger at tinutok sa akin,I was about to accept my fate ng biglang yumanig ang ground na parang may bumagsak rito!..pag dilat ko di ko pa masyado maaninag ang mukha niya dahil sa usok na bumabalot sa paligid pero nung mawala na ito halos lumuwa na ang mata ko nang makita ko si Mitch!.
YOU ARE READING
Mystic ( Light Descendant )
FantasyI came from both world of Light and Dark Magic users also known as Mystēs.Before that I used to be a normal teenage kid living my normal teenage life , but one day that all changed, after that I finally knew who I really am and what I really am and...