"Ozan ben ben yani annem aklıma geldi onsuz ilk doğum günüm" "yani ben bu gibi durumlarda nasıl teselli edilir bilmiyorum" "etmede zaten ama keşke onun nasıl kaza yaptıklarını bilseydim kazala ilgili en ufak bir bilgi bile yok aslında varda bana söylemiyorlar en azından ben öyle hissediyorum ama anlamıyorum neden neden kazadan sonra göstermesine cenaze töreni bile olmadı " dedim ve ard arda iki damla aktı gözlerimden " "olsun ben varım biz varız baban var " "teşekkür ederim " dedim ve ekledim "hersey için herşey için çok teşekkür ederim " küçük bi gülümseme dudaklarına şekil vermişti "hadi artık içeri geçelim" dedik ve ayağı kalktık
...
İçeri girdiğimizde ceylin üstüme atladı "iyimisin mira iyimisin " Ceylin suana kadar iyidim ama şimdi bırakmassan gerçekten ölücem" dediğimde bıraktı hadi bak Çilekli pastanı yemedin" "benimkini yemesini deme" "haşa öyle birşey yaparmıyız o riski göze alırmıyız" gülümsedim ve hemen masaya oturarak pastayı yemeye başladım "dur boğulucaksın dur" dedi ozan çatal bıraktım ve ağızımdakini yutmaya çalıştım ceylin atladı ve "ooo bune ki " "saçmalama ne yemesi ben fazla yiyememistim sabah ondan "
...
Kapı çaldı ve olamaz...
