İmpossible Loves(Austin Mahone)

Özür Dilerim Austin...

SELAM :D BÖLÜMÜ OKUDUKTAN SONRA NE YAPACAÜĞINIZI CİDDEN MERAK EDİYORUM! BENİ KIRMAYIN VE OY VEREN HERKES YORUM YAPSIN LÜTFEN (: SINIR 9 R. + 3 V. + 2 Y. İYİ OKUMALAR.

-Austin'in Ağzından-

İnanmıyorum! Bir 'seni seviyorum' cümlesi nelere mal oldu. Yere indiğimde Bertha kanlar içinde yatıyordu. Ne yapacaktım? Orada öylece yatıyordu. Elimden sadece ambulansı aramak ve Bertha'nın elini tutmak geliyordu. Çaresizdim. İlk defa kendimi bu kadar kötü hissetmiştim. Cidden böyle olcağını bilseydim bin kere bağıra bağıra seni seviyorum derdim. Am adiyemedim lanet olsun ki diyemedim. Ambulans geliyordu. İlk defa bu kadar çaresizdim. 

-Cassandra'nın Ağzından-

Justinle güzel vakit geçiriyorduk. Göğsüne yüzümü gömmüştüm. 3. filmimizi izliyorduk. Tam uyuyacaktım ki telefonum çaldı. Ah! Hadi ama ! Bu anı bozanı öldüreceğim ! Austin. Evet Bertha sayesinde aklımdaki 'öldürme' planını uygulayamacağım

-''Alo?''

-''Cassandra..'' Neden sesi bitmiş gibiydi ki? Justin bana neler oluyor bakışı atarken elimle 1 dakika işareti yaptım.

''Neler oluyor?''

''Anlatacağım. ...''

''Ne? Ne diyorsun sen?'' Olan biteni anlatmıştı gözümden yaşlar akmaya başladığını Justin'in yaşları silmesiyle farkettim. Bu kadar çok şey yaşamış olamazlar değil mi?

''Evet. Şu anda *** hastanesindeyiz.'' Telefonu suratına kapattım . Meleğimin yanında olmalıyım değil mi? 

''Neler oluyor Cassandra?'' Bütün olan biteni anlattığımda ağzı 'O' biçimde açılmıştı. Göz musluklarım durmak bilmiyordu. Hastaneye giderken Justin'in bir eli araba kullanırken bie eli de başımı okşuyordu. 

-Hastane * Cass İle Devam-

Hızla kapıdan girerken göreliye sorduğumda 123. oda 4. kat ta kalıyormuş! Hızla merdivenleri çıkarken Justin beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Tanr aikına nasıl sakin olabilirim ki ? Austin'in yanına gittiğimde bana bakıyordu. Hemen koşup sarıldım. Ağlıyordu. Telefonda kendini suçlamıştı. Bir suçu olmadığını bildiği halde.

''Austin?'' dedim korkarak. Korkuyordum, ona bişey olmasından, en değerlimdi. Korkuyorum..ÖLMESİNDEN! 

''O nasıl?'' diye 2. bir soru yönelttim. Beni aradığında ameliyattaydılar. Justin Austini sakinleştirmeye çalışıyordu. Austini bırakıp doktoru bulmak için gittim. Hıçkıtmıyacaktım. Hıçkırmayacaktım. Kahretsin! K-ednimle verdiğim savaşa yenildim. Deli gibi ağlıyordum.

-5 Gün Sonra * Brıana'nın Ağzından-

''Uyan..uyan..uyan..'' Biri kafama öpücükler kondurarak bunu söylüyordu. Olaylar aklıma gelince neden başımda 'uyan' diye sayıkladığını hatırladım. Gözlerimi açmaya çalışıyordum. Olmuyordu. İçeri biri girdi. Sesi Emıly'e benziyordu. Benzemiyordu, oydu! Ne kadar da üzülmüştür benim küçük farem.

''5 gündür uyanmadı Austin.'' Emıly ilk konuştu. 5 gündür yatıyomuydum? Bu ben değildim. Asla çaresiz olmamıştım. Kafamdaki Austindi.

''Hadi Brıana gözlerini aç. Yapabilirsin. Benim için..'' Austin'di. Senin için deneyeceğim. 

''Nabzı atmıyor..'' Emıly'nin sesi kulaklarıma dolmuştu. İçimdenmi yaşıyordum ben bunları? Ölürsem beni affet Austin...