I know I'm not alone.

2

P.O.V. Kayla

BTS! Liv kijkt mij aan en stopt met dansen. Dan kijkt ze voor haar en versteend ook.

'Ik denk dat we twee fans hebben rondlopen in dit hotel.' zegt Rap Monster lachend.

'Hey, ik ken u.' zegt V en knikt naar mij.

Oh nee! Dit is gênant!

'Hoezo?' vraagt Suga, die naast hem staat.

'Bij het buffet daarstraks botste ze tegen mij.'

'Sorry, ik was niet echt aan het opletten.' zeg ik en kijk naar de grond.

BTS staat gewoon voor ons. Is dit een droom? Hoe moeten we doen tegen hen? Gewoon... vriendelijk? Ja, waarschijnlijk wel.

'Goed lied hé.' zegt Jimin lachend en knikt naar Liv haar telefoon. Ze kijkt verward en zet haar muziek af.

'Eum... ja.' zegt ze nog steeds verward.

'Hoe heten jullie?' vraagt Rap Monster.

'Ik ben Kayla.'

'En ik ben Liv.'

'Wel aangename kennismaking. Zo te zien kennen jullie ons waarschijnlijk wel. Ik ben Rap Monster of Namjoon. Dat is Suga, die daar is Jimin. Dan V of Taehyung. J-hope, Jungkook en Jin.' We knikken.

'Hoe oud zijn jullie?' vraagt Jin.

'Zestien.' antwoorden we tegelijk en kijken elkaar met een lach aan.

'Zijn jullie hier met je ouders?' vraagt Taehyung. Ik staar naar de grond omdat ik aan men ouders moet denken.

Het ongeluk is nog niet zo lang geleden gebeurd. Ik wil er liefst niet over praten en heb ik nog niet gedaan. Zelfs niet met Liv. Met niemand ga ik daarover praten.

Ik adem diep in en kijk terug op, recht in de blik van Jungkook. Hij kijkt mij aan met een vragend blik maar ik wend mijn ogen af naar Rap Monster, die in conversatie is met Liv.

'Owja, we moesten onze jassen gaan halen. We zullen elkaar nog wel tegenkomen. Daag.' zegt Liv en opent onze kamerdeur.

'Bye.' zeggen ze en ik volg haar.

Ik richt nog één blik op de gang om BTS naar de uitgang te zien gaan. Alleen Jungkook kijkt nog achterom waar zijn blik weer de mijne vangt. Ik kijk naar beneden en loop naar binnen.

***

'Zeg, dat duurde lang.' zucht Liv's vader en staat op.

'Ja sorry, we kwamen BTS tegen in de gang. Ze zitten in een kamer naast ons. Cool hé.' zegt Liv enthousiast.

'Jaja. Vergeet niet dat het zangers zijn enzo hé.' zegt haar moeder.

We lopen de dijk af, haar ouders lopen voor ons. Ik ben er niet echt bij met mijn gedachten als ik bots tegen iemand. Ik kijk verward op.

'Sorry.' zegt Liv in mijn plaats en trekt mij weg van de man.

'Gaat het wel met je?' vraagt ze bezorgd. 'Je doet al anders sinds dat we BTS tegenkwamen.'

'Gewoon met die vraag ofda we met onze ouders hier waren ja... je weet wel.' Ze knikt meelevend en knuffelt mij.

'Het komt goed. Ik beloof het. Ik zweer dat je ooit weggehaald wordt bij je tante en nonkel.' Ik glimlach en we lopen verder.

Na een tijdje zijn we terug in ons hotel en lopen door de lobie. 'We gaan nog iets drinken mama.' deelt Liv mee. 'Okay, dan tot morgen bij het ontbijt.'