I know I'm not alone.

31

Hey, lees dit aub want anders ga je het verhaal niet meer kunnen volgen. Ik heb de naam van Talita verandert naar Liv. Ik weet niet waarom ma ik moet nu steeds aan men andere boek denke en vind Liv een leukere naam. Ik ben de naam aan het veranderen van in het begint enzo. Dus sorry voor mijn moeilijk doen 😂

P.O.V. Kayla

Ik slaag de deur dicht en gooi mijn zak op de grond. Mijn lichaam is een mengeling van allerlei emoties. Kwaad, bezorgdheid, angstig, frustratie.

'Ik had Jimin nooit alleen mogen laten gaan! Dit is mijn schuld.' Ik loop heen en weer met opgehouden tranen en kan het niet meer houden. Ik schreeuw en slaag wild in het rond. Ik lijk wel een hysterische nu, maar zo voel ik mij ook. Als er iets met Jimin is gebeurd vergeef ik het mijzelf nooit meer. De rest ook niet. Ze zullen allemaal mij beschuldigen. Ik zal Jungkook kwijtraken want die gaat mij haten. Hij haat mij waarschijnlijk nu al, we hebben al niet meer echt tegen elkaar gepraat.

Hij is nog bij de jongens. Dit is super erg voor hun. Het is zoals een broer die ze kwijt zijn. Ze gingen nog bespreken wat we morgen gaan doen.

Ik stop met rondslagen en laat mijn blik op een mesje vallen dat op de tafel ligt. Mijn blik verschuift naar de spiegel en ik trek mijn shirt kraag naar beneden. Een klein litteken komt tevoorschijn. Het is wel bijna weg maar toch kan je nog zien.

Ik laat de kraag weer los en neem het mes vast. Met een trillende hand zet ik het vanonder op mijn arm. Tranen beginnen van mijn wang te lopen en ik trek een kleine snee in mijn arm.

Ik had gehoop mij nooit meer te snijden na mijn ouders hun ongeluk. Toen kon ik het ook niet aan...

Een korte pijnscheut schiet door mijn arm en ik laat het mes vallen op tafel. Het bloed wel maar even en ik kijk weer in de spiegel.

Why me...?

Mijn telefoon gaat af. Jungkook heeft een berichtje gestuurt.

"Hey, ben onderweg nu X"

Ik spring recht en kuis meteen het mes af. Ik ren naar mijn valies en zoek een shirt met lange mouwen. Ik hoor gepruts aan de deur wanneer ik mijn pull over mijn hoofd trek. De deur klikt open en sluit weer.

'Kayla?' hoor ik Jungkook vragen.

'Ja, ik ben hier.' antwoord ik terwijl ik vluchtig mijn tranen afveeg. 

'Heb je het koud?' hoor ik hem ongeloofwaardig vragen en draai mij naar hem.

'Ja, een beetje.' lieg ik en kijk hem niet aan.

'Heb je gehuild?' Ik kijk met een ruk op en zie een bezorgde blik in zijn ogen. Ik schud mijn hoofd en kijk weg.

'Je ogen zijn rood, Kayla.' Hij komt naar mij en tilt mijn hoofd op. 'Het is oké. Ik kan ook elk moment huilen nu. Iedereen van Bangtan. Zelfs Suga en Rap Monster.' Ik kijk op en voel de tranen weer stromen. Jungkook veegt ze weg en trekt mij tegen zich aan.

'Waarom...?' mompel ik en begraaf mijn gezicht in zijn nek.

'We vinden hem. Dat beloof ik je Kayla. Jimin krijgen ze niet klein.' Ik maak mij sterk en laat hem traag los. Ik kijk hem aan en probeer zacht te glimlachen, wat een beetje lukt. Hij glimlacht terug, met verdriet in zijn ogen en neemt mijn hand vast. Hij neemt mij mee naar de badkamer en neemt de zalf. Ik trek mijn blouse naar beneden zodat de schotwond zichtbaar wordt.

'Perfect. Nu is het echt bijna weg.' Hij kijkt mij even aan via de spiegel en ik knik. Hij verzorgt het weer en drukt een kus in mijn nek als hij mijn shirt weer goed legt.

'Je hebt het toch echt niet te warm hé?' Hij draait mij om en trekt een wenkbrauw op. Ik schud mijn hoofd en omhels hem.

'Dankje...' fluister ik en voel hem mij steviger vastnemen.

'You're welcome babe.' Zo blijven we nog een hele tijd knuffelen. 

P.O.V. Liv

N-namjoon?' Ik kijk hem vragend aan. Dan gaat mijn blik naar de valies naast hem. Nu kijk ik hem nog verwarder aan. Zijn blik gaat ook naar zijn valies en hij kijkt lachend terug op.

'Ik ruil met Taehyung, als dat oké voor je is. Met de Dylan die al Kayla iets aandeed. En nu Jimin. Hij is bezorgd dat Dylan ook iets met jou gaat doen en vindt dat hij niet sterk genoeg is voor moest dat gebeuren. Het lijkt hem beter als ik bij jou ben nu. Dus ja, daarom ben ik nu hier.' Ik knik traag en staar naar de grond.

'Is dat oké, anders ruil ik wel terug om met hem of iemand anders.' Ik schud meteen mijn hoofd.

'Nee, het is oké. Dankje.' Hij glimlacht en loopt door. Ik sta op en ruim mijn rommel wat op.

'Ow en V komt straks zijn valies nog halen.'

'Oki. En als je wil kan ik in de zetel slapen, dan krijg jij het bed.' Ik knik naar de zetel.

'Nee, nee. Ik slaap wel in de zetel. Ik ben de last.' Hij lacht en gaat op de zetel zitten.

'Maar jij bent de gast. Ik laat je niet op zetel slapen.'

'Wel, ik vind het niet erg om in één bed te slapen met jou als ik niet op de bank mag.' Hij kijkt lachend op en ik kijk weg.

'Oké. Dus, ik slaap normaal aan deze kant maar als jij aan die kant slaapt is dat ook oké hoor.' Hij schudt lachend zijn hoofd.

'Ik slaap wel aan de andere zijden.' Ik kijk op, recht in zijn ogen. Opeens slaat mijn hart een tel over en dringt het tot mij door wat er allemaal gebeurd.

Namjoon slaapt bij mij op de kamer?! Mijn hart kan dit niet aan?

Hij loopt langs mij door en zet zijn valies naast de mijne. Ik staar hem nerveus aan tot mijn aandacht van hem weg wordt getrokken door geklop op de deur. Ik open hem en Taehyung komt binnen gelopen, met een mindere blije blik als anders door Jimin natuurlijk.

'Alles oké hier?' Hij knipoogt veel te  overdreven naar mij met een grijns. Dan schiet het gesprek dat we hadden terug door mijn hoofd.

'Weet je, ik zal nogwel iets zoeken waardoor we meer duidelijkheid gaan hebben.' Ik kijk met een ruk naar hem.

'Niet te subtiel opeens Taehyung!' Hij schudt lachend zijn hoofd.

'Nee nee, vertrouw me maar.'

Ik kijk weer op en zie een big smile op zijn gezicht staan alsof hij mijn gedachtes kon lezen.

'Niet te subtiel had ik gezegd Taehyung!' fluister ik kwaad naar hem.

'Sorry, ik kon niets anders bedenken.' Hij grijnst weer en loopt door. Ik schud mijn hoofd met een lach en volg hem naar Rap Monster.

'Ik ga maar naar Suga. Rappie wees lief voor Liv, anders doe ik je wat aan!' zegt V lachend en Namjoon schudt zijn hoofd.

'Waarom zou ik? Tuurlijk ben ik lief. Ik ben altijd lief.' Hij grijnst en geeft V een klop op zijn schouder. Taehyung trekt mij nog in een stevige knuffel.

'We gaan hem vinden. Das zweer ik Liv.' Ik knik en Taehyung verlaat de kamer met zijn valies.

Ik hoop het...