17

209 5 0
                                    

P.O.V. Jungkook

'De gast!' grom ik kwaad en al mijn woede komt op als ik mijn vuisten bal. Ik loop met een woedende blik op hem af en hij kijkt mij grijnzend aan.

'En, je vriendinnetje nog niet dood? Ik had misschien meer in der cola moeten doen.' zegt hij nonchalant en lacht breed.

'Ik ga die lelijke lach van je degoutante smoel slagen!' schreeuw ik en haal mijn vuist uit, die beland in zijn gezicht. Er loopt bloed uit zijn neus en zijn blik verandert naar kwaad.

'Wie het zegt! Zielepoot!' Ik krijg een klap in mijn maag en klap dubbel. Ik herstel mij snel weer en geef een trap op zijn knie. Hij gromt van de pijn en ik voel iets snijdend langs mijn wang gaan. Ik raak mijn wang aan en zie bloed op mijn hand. Hij heeft glas vast.

'En jij ging je meisje beschermen hé? Wel goed gedaan!' zegt hij grijnzend. 

Ik geef een trap in zijn maag en hij klapt dubbel op de grond. Een knietje volgt nog tegen zijn kin. Hij wil terug slagen maar een stem die schreeuwt laat ons stoppen.

'Taehyung?' Hij komt op ons af en trek mij weg als hij de gast een vuile blik gunt.

'Wat was dat nu weer Jungkook? Je ziet er niet uit.' vraagt hij licht geïrriteerd. 

'Hij riep mij en ja... ik werd kwaad. Hij had Kayla in coma kunnen brengen!' verhef ik mijn stem.

'Denk je dat hij...?' vraagt Tae en kijkt achterom.

'Kayla vertelde dat hij dicht bij haar kwam en over haar leunde toen ze die cola kreeg. Hij heeft het erin gekapt, hij gaf het zelf toe. "Ik had er meer in moeten doen" zei hij en dat was de druppel. Ik werd kwaad en sloeg hem meteen.' Taehyung kijkt mij hoofdschuddend aan.

'Wij gaan op de kamer eten, Kayla is nog wat moe. Ik kwam eten halen.'

'Oké, ik zal het de rest zeggen. Zorg goed voor Kayla hé.' knipoogt hij en stapt weg. Ik schud lachend mijn hoofd en passeer langs de eetzaal voor eten.

P.O.V. Kayla

Geklop op de deur en Jungkooks stem halen mij uit mijn gedachten.

'Ik ben het, doe je open?'

Ik sta op en open de deur. Ik schrik als ik zie in welke staat Jungkook verkeerd. Hij loopt binnen en sluit de deur aangezien ik hem geschokt bleef aanstaren.

'Jungkook? Wat heb je gedaan? Je hebt schrammen en je lip is opgezwollen en blauw. Heb je gevochten?' vraag ik als ik terug in staat ben iets uit te brengen.

'Ja.' zegt hij kort.

'Met wie? Toch niet met wie ik denk dat je...' Hij knikt traag. Ik zucht en kijk hem streng aan.

'Ik zei toch dat je hem met rust moest laten! Je werkt je alleen in de problemen. Ik wil niet dat je je nog bemoeid met mijn zaken, en zeker niet op je eigen houtje. Begrepen Jungkook?' Hij zucht en rolt met zijn ogen.

Ik zoek in mijn zak naar zalven en ontsmettingsmiddel.

'Ik heb dat niet nodig.' zegt hij nors en wil naar de badkamer lopen maar ik neem zijn arm vast en zet hem op het bed neer.

'Het moet verzorgd worden. Wat als het ontsteekt?' Hij kijkt mij geërgerd aan.

'Pech dan, bemoei je niet met mijn zaken.' zegt hij spottend terug en klikt zijn tong.

'Als je je niet bemoeid had met mij, had je dit niet gehad. Dus ik moet je verzorgen.' verzin ik snel.

Ik doe wat ontsmettingsmiddel op een doekje en zet het tegen zijn wond op zijn kaak. Hij kreunt kort van de pijn en zet zijn tanden op elkaar.

'Sorry... het is een serieuze snee.' Ik dep voorzichtig op de wond en het wordt stil.

Ik voel zijn blik branden op mij en kijk hem aan. Hij staart mij aan met een neutrale blik en ik weet niet wat ik moet doen. Iets in zijn ogen laat mij hem aankijken. Mijn hart bonst sneller bij elke seconde die voorbij gaat.

Hij neemt mijn hand vast die zijn wond verzorgde en haalt hem weg van zijn kaak.

'Je duwde hard.' zegt hij en blijft mijn trillende hand vasthouden.

'Ow, s-sorry.' Ik wil achteruit deinzen maar Jungkook brengt mijn hand terug naar zijn wond.

'Doe maar verder.' Ik knik verlegen en ga verder zonder hem aan te kijken.

'Wilde je me echt alleen maar verzorgen omdat ik me moeide met jou of was er nog een andere reden?' vraagt hij als ik klaar ben en alles heb opgeruimd.

'Ja, dat is de enige reden. Welke andere zou er zijn? Je hebt dit zelf gezocht Jungkook.' probeer ik geërgerd te zeggen.

Hij rolt met zen ogen en schud zijn hoofd met een geïrriteerde blik.

'Hier is het eten trouwens.' Hij haalt twee borden pasta tevoorschijn.

Ik neem mijn bord aan en hij gaat met zijn bord zitten aan de tafel. Hij kreunt en kijkt naar zijn handen, waar de knokkels openliggen van het slagen. Hij sukkelt met het eten en ik ga zuchtend voor hem zitten.

'Moet ik helpen?' vraag ik en kijk hem aan. Hij kijkt traag op en knikt kort.

'Graag.' Ik neem zijn vork en wikkel een paar slierten om de vork heen waarna ik de vork naar zijn mond breng. Hij opent zijn mond en schraapt het eten van de vork af.

'Is het zo goed?' vraag ik. Hij knikt en ik doe een aantal keer hetzelfde.

Waarom word ik hier nu weer zo nerveus van? Omdat ik Jungkook voeder? Ik hoop dat hij snel zelf weer kan eten want ik hou het niet vol anders.

Zijn bord is leeg geraakt en nu ben ik aan het eten. Jungkook is wat te drinken gaan halen uit de frigo en gaat weer zitten voor mij. Hij kijkt mij aan en lacht opeens.

'Wat is er zo grappig?' vraag ik onbegrijpend.

'Je hebt wat saus aan je mond hangen.'  Ik wrijf meteen aan mijn mond maar het is de verkeerde kant.

'Laat mij maar.' Hij buigt voorover en reikt uit naar mijn wang, waar hij een paar keer wrijft met zijn duim en dan weer terugtrekt. Ik ga dood van schaamte maar Jungkook kijkt mij aan met een glimlach.

'Waarom glimlach je zo? Dit is zo genant!' Zeg ik en leg mijn hoofd in mijn handen op tafel.

'Het is cute.'

Ik kijk terug op en glimlach naar hem. 'Zijn we terug oké? Zonder ruzie.' vraag ik. Hij knikt.

'Beloof dat je niet meer gaat vechten Jungkook!'

Hij lacht en komt naast mij staan terwijl hij zijn pink uitsteekt. Ik haak mijn pink aan zijn pink en wil weer loslaten maar hij neemt heel mijn hand vast en trekt mij op in een knuffel.

'Eigenlijk kan ik niet beloven dat ik niet vecht voor je.' Ik verbreek de knuffel en kijk Jungkook boos aan.

'Jungkook!' Ik geef een speelse mep tegen zijn arm en hij lacht.

'We gaan slapen.' zegt hij en maken ons allebei om de beurt klaar om naar bed te gaan.


I know I'm not alone.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu