I know I'm not alone.

Jimin Birthday

Hay!!! Hier een update maar deze update hoort ook niet bij het verhaal. Het is een special zoals bij Rapmonster maar nu met Jimin want...

JIMIN WAS JARIG VANDAAG!!!! HAPPY BIRTHDAY CHIM CHIM!!!

Beeld je is in dat je zijn verjaardag met hem en de guys kan vieren! Dat zou awesome zijn 😂

Maar hier dus het cute verhaaltje en hoe dat Jimin is in dit verhaal, zo denk ik ook dat hij in het echt ook zo is. Ik vond het echt wel passen bij hem.

Ik zucht als ik voor de spiegel sta.

'Waarom moest ik dit mijzelf aandoen?' mompel ik en kijk naar mijn snijwonden in mijn armen.

Ik ben net buiten gegooid bij mijn vader. Toen mijn moeder omkwam in een ongeluk, is mijn pa aan de drank geraakt. Steeds kwam ik thuis en hij zat dan stomdronken op de zetel. Ik wilde wel weg maar ik kon nergens naartoe.

Eergisteren was hij doorgedraaid. Hij schelde tegen mij en smeet mij buiten. Ik wist niet waarnaartoe. Met alleen een gsm opzak en een zak met een paar kleren liep ik de straat af. Toen stond opeens Jimin voor mij. Mijn beste vriend. Ik legde alles uit en hij nam me mee naar zijn appartement. Ik ben hem zo dankbaar. Maar toch, alles blijft in mijn hoofd steken en ik kan mijn gedachten amper verzetten. Dusja... pijn was mijn enige optie om die gedachten te laten verdwijnen.

'Hay, I'm back!' hoor ik Jimins stem door het huis weergalmen.

Snel trek ik iets met lange mouwen aan zodat hij niks te weten komt.

'Hey.' Ik loop tegen hem als ik de trap afkom door mijn gedachten, die ergens helemaal anders zitten.

'Alles oké?' vraagt hij lachend. Ik knik en geef een glimlach terug.

Ligt het aan mij of is Jimin opeens zo cute en knap met zijn roze haar?

'Trouwens-' gaat hij verder. 'We mogen bij de jongens gaan zwemmen in hun zwembad. Dus we kunnen ons klaarmaken en naar hun gaan. Is dat oké voor je?'

'Ja! Super nice!' roep ik opgewonden en ren al naar boven.

'Wat ga je doen?'

'Mij klaarmaken...?' vraag ik grijnzend terug. Hij schud lachend zijn hoofd en gaat de keuken in.

Ik doe enthousiast mijn bikini aan en bekijk mij zelf in de spiegel. Mijn glimlach verdwijnt meteen als ik de sneeën zie in mijn arm.

'Nee!!!' grom ik en trek aan mijn haar. Ik hoor voetstappen mijn kant opkomen.

'Is er iets? Is er een probleem?'

Jimin!

'Eum... nee! Blijf bui-'

Te laat. De deur is open en Jimin staat er, starend naar mijn armen en kijk dan naar mijn gezicht, via de spiegel.

'J/n (je naam)...?'

Ik voel tranen opkomen als ik terug de wonden zie. Twee sterken armen sluiten zich rond mijn middel en trekken mij in zalige warmte. De tranen beginnen van mijn wangen te rollen en vallen op Jimin schouder, aangezien ik mijn hoofd erin heb begraaft.

'Waarom...?' Hij laat terug los en kijkt mij aan met verdriet in zijn ogen.

'Ik kon het niet aan. Mijn gedachten bleven bij mijn ouders. En nu mijn bloedeigen vader mij wegstuurde, had ik het gevoel dat niemand nog om mij gaf. Pijn. Ik had alleen maar pijn. Hiermee ging die weg.' Mijn stem is zwak en gebroken.

'Je vader is gestoord, dat weet je toch ook. En je moeder zou dit nooit gewild hebben, want ze gaf om je. En er zijn nog mensen die om je geven. Ik ken er al zeven die om je geven. Jungkook, Rapmonster, Taehyung, Su-'

'Ja, ik weet het.' kap ik hem zacht af.

'Zie ik nu een glimlachje?' Hij wrijft over mijn wang en weer een warm gevoel komt op vanbinnen.

Wat is dat gevoel?

'Maar... ik ga niet gaan. Jij kan gaan Jimin, laat je tijd niet verpesten door mij.'

Hij neemt zijn telefoon.

'Hey, sorry maar ik kan vanavond niet. Ik blijf thuis, ben nog moe van onze training vandaag. Ja, een volgende keer. Zal ik doen. Bye Namjoon.' Hij legt af en ik kijk hem aan met vragende uitdrukking.

'Waarom ga je niet?'

'De jongens geven allemaal om je.' begint hij en komt dichter. 'Maar zoveel als ik geef om je, kan niemand anders geven.' Mijn mond valt open.

'Wat?'

'Ik blijf liever bij jou dan bij mijn vrienden te gaan zwemmen zonder jou. Het doet mij pijn om jou in pijn te zien.'

Hij streelt mijn wang en ik kijk op in zijn prachtige ogen, vol warmte.

'Ik hou van je j/n...' fluistert hij en een bom vlinders ontploft in mijn buik.

'Ik weet niet hoe je over mij denkt, maar ik moest dit zeggen.' Hij wilt weglopen maar ik trek aan zijn shirt. Hij kijk mij lang aan en het volgende dat ik weet is dat ik om zijn nek vlieg.

'Ik hou ook van jou Park Jimin!' roep ik opgelucht en hij trekt terug.

Voor ik besef wat er gebeurt, heeft hij zijn lippen op de mijne geplant. Zijn kus is nog zachter en liefdevoller dan dat hij uitstraalt.

Als de kus wordt verbroken, geeft hij een shirt en doe ik hem aan. Het is een kleed voor mij waardoor hij lacht.

'Je bent super cute in mijn shirts.' Ik bloos zacht en hij leidt mij naar de zetel. Hij neemt wat eten en zet een film op.

'Dankje Jimin.' Hij kijkt vragend naar mij.

'Voor wat?'

'Je geeft mij terug liefde. Nu heb ik geen pijn meer. Zoveel dank daarvoor.' Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en trekt mij tegen zich aan.

Hij wrijft zacht over mijn snijwonden en glimlacht.

'Door onze liefde zullen die wonden snel weggaan.'

Ik druk een snelle kus op zijn lippen en val uiteindelijk in slaap, in zijn armen.