Because life itself is an inescapable reality..
-PROLOGUE-
Sa buhay mo.. Hintayin mo lang. Malapit na 'ko. Paglalaruan na kita.
Paparating na 'ko. Ang magpapagulo jan sa boring mong buhay.
Nagmamahal,
BUHAY
Sino naman kayang naka-shabu ang nagpadala nito sa'kin?
At nakasalubong ako ng isnag asong itim. Teka diba, sabi pag may asong itim wag na daw tumuloy sa pupuntahan?
"AY ASONG ITIM! UWI NA 'KO!" Sigaw ko.
"Ba't naman?"
Sinong nagsalita? Wag mong sabihing nagsalita yung aso? WAA! >.<
Pagharap ko. Tada! Isang matanda.
"Hindi naman yan itim na pusa ah? Ba't ko tatakbo?"
Itim na pusa ba?
At may binigay siyang isang munting papel.
Binasa ko ito..
P.S Nakalimutan kong sabihin. Pag pagod ka na. Wala nga palang time-out. Bawala kang mag-resign. Nabuhay ka na sa mundo. Kaya, mayaman ka man o hindi. Wala ka ng kawala. Dahil..
PAGLALARUAN KITA.
----------------------
HOO! Please support my other stories! :)) Isa lang on-going ko. Eto lang. :D Yung isa kasi natapos ko na. :D Ta's puro one-shots na lang yung iba. :D
Go read it! Anduuun sa prof. page ko. :))
--yourBATMANangel
BINABASA MO ANG
Paglalaruan Kita
FanfictionPag-iibigang sinubok ng panahon. Pagkakaibigang winasak ng paghihiganti. Lahat ng ito'y nangyari dahil sa nakalimutang pagkakamali.
