MANASI YOK

NEFES

en başta dünyanın en güzel hissi bir nefes hafif bi rüzgar gibi onun bakışı dokunuşu konuşması gülüşü herseyi harika bi insan o benim nefesim bakışım gülüşüm tanışmamız çokta uzun zaman almadı ilk okulda sonra sokakta gördüm onu takip ettim içimden bi ses onun benim herseyim olacağını hissetiriyordu belkide öyleydi yavaşta ona aşık olup kapılıp gidiyordum kendimi kontrol edemiyordum o beni hareket ettiriyordu sadece onu görüyordum ve onun okyanusuna kapılıp gittim en sonunda konusmaya bi cesaret yanına gittim gözlerinin içine bakarken kayboldum sonsuz bi boşluk gibbi konusamadım bi şeyler diyordu ama sesler sanki suyun içindeymişim gibi bulanık geliyordu birden bütün sesler kesildi etraf karardı ve bn kayboldum artık onda hapis kaldım kurtulamam beni kendine çekiyor kaybolmama neden oluyordu o farklıydı belki herseyden belki herkezden adını öğrendim ve mükkemel bi adı vardı en azından benim için öyle doğukan bana çok sey çağrıştırıyor o benim doğuşum kanım canım herseyim aşık oldum ve mutluydum ama bu mutluluk her akşam dört duvar arasında yastığıma gömülüp ağlamama neden oluyordu solumda bir yer sızlıyordu fakat hiç bi zaman dinmiyordu canımı her seferinde daha çok yakıyor beni bitiriyordu beni çok yordu dayanamaz haldeydim sabah yanıma geldi benle konusmak istediğini söyledi kalbim yerinden fırlayacak gibi oldu bahçeye çıktık oturup bi kaç şey konuştuk en sonunda bana benden hoslandığını ve bu hislerinin basit olmadığını söyledi telefon numarasını verdi onunla akşam beşe kadar konuştuk sanırım gerçekten beni seviyordu çok garip duygular içindeydim yine kayboluyordum ama ona onun okyanusuna gözlerine herseyine hapis kaldım bi mahkum gibi sadece bi yer ve bi kişi geri kalanı yok oldu kimse yoktu bi tek o vardı belki yoktu bn öyle sanıyordum ben onu içimde yaşıyorum belkide belki ben şizofrenim ve o benim kurduğum kurguladığım bi kişi tam benim istediğim gibi hayalim gibi ama benim hayalimde acı çekmek yok keşke şizofren olup bunları sadece bi kurgu halinde yaşamış olsaydım...