Everything Has Changed

Everything Has Change- Labing isa

Lalo akong natatakot ng medyo lumalakas na yung kaluskos malapit sa bintana namin. My heart beats so fast as if I was running and I couldn't control myself to stop for a moment. Yung kabang di ko pa nararanasan kailanman. How I wish this is not a troll or something or magnanakaw. Lord, huwag naman po sana.

I couldn't help myself to just stay and do nothing, so, I decided na sumilip sa bintana.

" Ma-may, may tao po ba diyan?" nagdadalawang isip na sabi ko. Natatakot talaga ako. Parang may tao nga talaga sa labas. " Sino po bang andiyan!?" sabi ko ulit.

After a seconds of silence, I heard a noise outside at kumakatok. I was startled a bit. Sino kaya to? Wala namang nasabi si Mama na may bisita kaming dadating. " Si--sino po iyan? Sino ka po?" my shout-whispered voice was echoing in our salas.

May narinig na naman akong kaluskos at katok galing sa pintuan. "Vane? Vane, open the door, please." sabi nung taong kumakatok and I was shocked upon hearing his voice. Si Kuya? Seriously?

"Kuya, ikaw ba yan?" sabi ko sa kanya.

"Oo, Vane. Kaya buksan mo na to. Pakibilisan." medyo pasigaw niya ring sabi.

"Kuya, nakakainis ka talaga. Akala ko kung sino yung nasa labas. Takot na takot kaya ako." pahampas kong sabi sa kanya. " Pero kuya, kala ko ba next week pa dating mo? Nakakagulat ka eh!" Pagkasabi ko nun niyakap ko si kuya. Kahit gulat ako hanggang ngayon namiss at natutuwa naman akong nakauwi siya. "Kuya, miss na miss kita, buti andito kana. Gigisinging ko ba si mama at papa?" and I smile widely.

"Huwag na muna. Baka mapuyat pa si mama at papa. Matulog nalang muna tayo para makapagpahinga na rin ako dahil antok na antok na si Kuya eh! Namiss din kita." Niyakap rin ako ni kuya ng mahigpit.

Maaga akong nagising kinabukasan dahil andito na nga si kuya at naeexcite akong makipagkwentuhan sa kanya.Marami daw siyang ikwekwento. Mang-iingit daw siya sakin dun sa mga lugar na napuntahan niya. Ito talaga si kuya wala pa ring pinagbago.

"Kuya, gising ka na. Halika na. Sabi mo marami kang sasabihin sakin. Gising na po! Wake up, Kuya." Niyuyugyog ko siya habang siya ay nakahiga pa. "Kuya! Bumangon ka na diyan. Kuya, bangon na po!"

"Vane, inaantok pako eh. May jet lag pa ko. Mamaya na lang. Matutulog muna ako." tapos nilagay niya yung kanang kamay niya sa ibabaw ng ulo niya.

"Hmp. Sinusulit ko lang naman yung pags-stay mo dito eh. Sige, mamaya nalang. Sleep well, Kuya." at lumabas na ako ng kwarto niya.

This day, I don't have any plan to stroll outside. Kuya is here, I am too excited for his chika. At kung meron man sakanila ni Jendi and Yuki na mag-aaya na lumabas papupuntahin ko nalang dito sa amin.

Morning went normal, still normal cause' Kuya hasn't getting out of his bed. Pabalikbalik na ako sa kwarto niya at pabalikbalik niya na rin akong pinapaalis. At naiinis na rin ako. Kailan ba to balak gumising si kuya.

"Hello." As I answered the phonecall. "Yes, punta ka nalang dito. Nakauwi na kasi si kuya eh."

"Hala, andiyan na si Kuya? Wow. Pakisabi, pasalubong. Hihi!" 

"Oo, Jen. Later. Pagkagising niya. Pupunta ka dito hah."

Andito kami ngayon sa salas, busyng-busy si kuya sa pagkukwento for his entire trip and his work. Buti pa si kuya ang dami na niyang na-experience samantalang ako, wala sa kalahati yung sa kanya. Well anyway, I am still hoping that someday I can do and won't be just a wallflower forever. Makakagalaw ako ng malaya dahil gusto ko at gusto rin ng pamilya ko.