Chapter 3:
Malapit na pala ang pasko. Wala na naming pasok. I think this year’s Christmas break eh hindi
boring, I can’t believe it that in just a month my life’s kinda change. Hope na tuloy tuloy na ito. Sana nga.
I’m only eighteen pero marami na akong pinagdaanan sa buhay. Dumating din kami sa punto na
akala ko hindi na kami makakapag-aral sa kolehiyo kasi nawalan ng trabaho si papa, buti nalang after a year, nakapagtrabaho siya ulit. When I was in High School rin nagkasakit ako pabalik-balik ako sa hospital, ang nasa isip ko that time na baka hanggang doon nalang ang buhay ko pero hindi sumuko sina papa, mama at kuya. Laking pasasalamat ko talaga sa mga kinikilala kong mga
pamilya at kahit hindi nila ako tunay na kadugo lagi silang nandiyan para sumuporta sa akin. For that, I will encourage myself to be strong and fight whatever problems may come. Okey enough na sa pagre-reminisce noon.
Ito ako ngayon nakaharap sa computer, chatting with kuya Von.
“Kuya Von. :D” umpisa ko.
“Baby, How are you?”
“Okey lang.. kuya, kalian po uwi mo? I miss you, kuya!”
“I don’t know.. maybe this December or next year. I miss you too, baby!”
“Aw! Wala nang makulit dito sa bahay eh!”
“You missed me for that?! Dahil wala nang nangungulit?!” and acted as if he is sad. “ magtatampo na ako niya.”
“Opo…haha! Joke lang naman, Kuya!
“okey. Kamusta ka na, Vane?!” biglang tanong ni kuya.
“I’m good, may bago na po akong kaibigan.”
“Nice to hear that. Maganda yan at hindi kana palaging nag-iisa.”
“Yeah!”
“Gain more friends, Vane. Don’t isolate yourself in our house and school lang. It can be good to you.”
“Yes, Kuya. I’ll try.” Then I smiled.
Hindi nagtagal ang pagcha-chat naming ni kuya kasi naging busy na siya. Sana nga sa mga dadating na araw maging matatag ako lalo. Tiwala lang!
BINABASA MO ANG
Everything Has Changed
Kurzgeschichten"I have to discover it by myself." nothing will changed, nothing.
