BÖLÜM :1 SIRADAN BİR GÜN

111 8 6
                                    

Bavulumu yere koydum. Sonunda gelebildim diye sevindim. Ben Selly, 18'i geçtiğim için artık yetimhanede kalma gibi bir lüksüm yok. Anlayacağınız gibi benim ailem yok, yani ben onları hatırlamıyorum kendimi bildim bileli hep yetimhanede büyüdüm. Ailemden kaldığı söylenilen ormanın içinde bir ev varmış. Umarım uzun süre yürümek zorunda kalmam çünkü bu pantalonla hiç rahat edemiyorum. Etrafıma baktım ilkbahar da olduğumuz için her yer yemyeşildi. Yol boyunca ilerledim ve yaklaşık yarım saat sonra dedikleri eve varmıştım. Sonunda uzun bir ohh çektim ve eve baktım. Anlaşılan ailem o kadar da kötü bir durumda değilmiş. Ev iki katlı, büyük pencereli, malzemeden kısılmayan, büyük bir balkonu olan ve içi eşya dolu bir ahşap evdi. İçeri girdim. Biraz önceki övgülerimi unutun. İçi baya bi iyiydi beyaz örtülerle kapatılmış eşyaları görünce gerçekten maddi durumlarının iyi olduğunu anladım. Yukarı kata çıktım, bir yatak odası vardı büyük olasılıkla annem ve babamın odasıydı. Dolabı açtım ve babamın bir gömleğini, annemin de bir kazağını alıp onların yatağına attım kendimi. Evet gerçekten de onlar annem ve babam gibi kokuyordu sanki. Tanıdık ve sıcacık bir kokuydu, içime işliyordu. Böylece uyumuşum. Uyandığımda 3 saat geçmişti. Karnım da açıkmıştı neyse ki bavulumda gelirken atıştırmalık bir şeyler almıştım. Aşağı inip onları yedim. Yapacak bir şey yoktu. Ev tozlu ve dağınık, buzdolabı bomboş, televizyon çalışmıyordu. Telefonumu açıp Alex'i aramaya karar verdim.
- Alo Selly ?!
- Selam Alex, sesini duymak istedim nasılsın?
- Ben iyiyim. Sen eve gittin mi? Nasıl bir yer?
- Hmm.. Ormanın içinde biraz lüks bir yer ama yıllarca kullanılmamış yani bakıma ihtiyacı var.
- Benim yapabileceğim birşey var mı? Yardım istermisin?
- Yoo ben yaparım teşekkür ederim... Bir gün buraya gelmeye ne dersin? Beraber muhabbet eder, koşu yapar ve tabu oynarız.
- Harika bir fikir.... Şimdi kapatmam lazım olur mu? Yarın seni ararım.
- Tamam. Görüşürüz.
- Kendine iyi bak. Görüşürüz.
Telefonu kapattım. Alex'le konuşmak bana hep mutluluk verir o benim yetimhanedeki en yakın arkadaşım. Saate baktım 01:33 artık yatsam iyi olur yarın erken kalkacağım sonuçta. Yavaşça yatağa doğru ilerledim ve alarmı 6'ya kurdum. Sonrasını hatırlatmayacak kadar uykum gelmişti.

Gizemli OrmanHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin