11 Kasım
Yazıyorum...
havaya,
ömrümü tükettiğim gri duvarlara...
Masanın üzerinde iki yıldır duran tek bir söz etmeyen şarap şişesine;
beni pür dikkat dinleyen öküz boynuzuna
aynı acıyı paylaştığım dostlarıma...
Kapat kulaklarını dinleme beni.
Dinleyip oralı olmayınca 'alışıyorum..' Ben alışmak istemiyorum.
Ne zaman geleceksin diye beklemek istemiyorum...bekliyorum;gelmeyeceğini, bana ayaküstü bile olsa uğramayacağını biliyorum.
Cilalamıyorum kanatlarımı.
Geceyi ardımda bıraktığım vakitlerde çatıya çıkıp teker teker taradığım sonrasında her detayını cilaladığım kanatlarımı almıyorum bile elime.
korkma yine; unutmuyorumda.
Sadece içimde beni yiyip bitiren 'acıyı' bastırmaya çalışıyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KÖMÜR SAKAL
PoetryBir bar hikayesi. Kadının parmak uçları karıncalandığı sırada ağzından dökülen iki kelime; 'Kömür Sakal'... Hırıltılı sesiyle kadının kasıklarını uyuşturan, kendini şarkılarla anlatmaya çalışan, akrep burcunun bütün özelliklerini ustalıkla taşıyan...
