Dear Detective, [TEXT-CHANBAEK]

00,20

Medya sizin için 💕

---

Baekhyun: CBAJEPVSGM?

Chanyeol: Ne diyorsun anlamadım?

Baekhyun: Müfettiş değil misin? incele işte...

Chanyeol: Müfettiş değilim Dedektifim

Baekhyun: Benim için ikiside aynı

Chanyeol: Bir doktorla öğretmen sence aynı olabilir mi?

Baekhyun: Hayır ama doktoru doktor yapanda öğretmen değil midir?

Chanyeol: Yani?

Baekhyun: Her şeyin altında bir neden arama...
Aklıma geldi söyledim işte
Tamam deyip geçsene

Chanyeol: Peki...
Sen ne diyordun?

Baekhyun: Chanyeol bu akşam Jongin evinde parti verecekmiş sende gelecek misin?"

Chanyeol: Baek bugün geç çıkacağım
Üzgünüm

Baekhyun: Chanyeol bende orada olacağım?

Chanyeol: Yani...?

Baekhyun: Yani demek istediğimi anlamadın mı?

Chanyeol: Az önce her şeyin altında başka sebepler arama gibi şeyler söylemiştin

Baekhyun: Chanyeol, bir haftadır görüşmediğimizin farkında mısın?

Chanyeol: Beni özlediğini çok belli ediyorsun

Baekhyun: etmiyorum, açıkça söylüyorum
Seni özledim

Chanyeol: Gelmeyi bende isterim ancak çok yorgun olduğumu söyledim sana...
Ve şuan işteyim
İstesemde çıkamam

Baekhyun: Gelme o zaman

Chanyeol: Anlayışın için teşekkür ederim

Baekhyun; Hoşçakal

Chanyeol: Kendine dikkat et ve eğlenmene bak

--

"Afedersiniz," Koridorda gördüğü ilk kadını durdurdu. "Park Chanyeol'un odası nerede acaba?"

"Sen kimsin? Buraya nasıl girdin?" Kadın gözlüklerini düzeltirken sordu. Baekhyun vereceği cevabı düşünürken orta yaşlardaki kadın elindeki dosyayı ona uzattı.

"Bunları ona götür, odası 2 katta sağ koridordan 4. Kapı. Üzerinde adı yazıyor."
Baekhyun anlamayarak ona bakarken kadının onu yeni başlayan bir çalışan olarak gördüğünü düşündü.
Başını sallayıp dosyaları aldı ve asansöre doğru yürüdü.

--

Kapıyı birkaç kez tıklayıp Chanyeol'un gel demesini bekledi.
"Girebilirsiniz."
Odanın kapısını aralayıp içeri girdi ve kapıyı kapattı. Chanyeol başını kaldırıp dahi bakmıyordu.

"Bunları nereye bırakabilirim?"

"Masanın üzerine bırakıp çıkabilirsin..."

"Üzgünüm, bu kadar erken çıkamam."

"Ne- BAEKHYUN!!?"
Kafasını kaldırdığında karşısında sırıtan bir Baekhyun beklediği son şeydi. Hızla sandalyesini geri çekip yerinden kalkarak Baekhyun'un yanına gitti ve kısa olanın beklemediği şeyi gerçekleşti.

Kısa olanı mutlulukla sarıp etrafında çevirirken Baekhyun kıkırdıyordu.
Chanyeol'un boynuna sardığı kolları omzuna indirip gülerek durmasını söyledi.
Chanyeol zayıf bedeni ayakları üzerine bırakırken yüzünde güzel gülümsemesi vardı.

"İnanamıyorum, bu kadar mı özledin?"

"İliklerime kadar!" Dedikten sonra ikiside güldü.

"Neden mesajlarda söylemiyorsun?

"Çünkü bu kadar özlediğimi bende bilmiyordum," diye açıkladı ve Baekhyun'un elinden tutarak sandalyesine doğru yürüdü "Beraber eve mi çıksak?"

"Chanyeol," sandalyesine oturduktan sonra Baekhyun da kucağına yerleşti.
"Annem öylesine biriyle eve çıkmama izin vereceğini düşünmüyorum..."

"Öylesine biri?" Baekhyun masum bakışları altında başıyla onayladı.

"Haklısın, düşünemedim." yüzü düşmüştü fakat Baekhyun onun aksine gülümsüyordu.

"Sevgilimle eve çıkacağım..."
Gözlerine bakarak söylediğinde Chanyeol yıkılmıştı sanki.

"Sevgilin mi var? Tanıdık mı?"

"Şuan bana bakıyor."

Baekhyun istediği gibi şuan tam o gülümserken dudaklarına öpücüğünü bırakmıştı.
Chanyeol'un gülümsemesi büyüdüğünde Baekhyun elini onun boynuna koyarak göğsüne yasladı.

"Çok güzel kokuyorsun"
Chanyeol'un kokusunu içine çekerken söylediğinde Chanyeol güldü.

"Sana öyle geliyor."

"Belkide, ne çalışıyorsun?" Başını kaldırıp yüzünü buruşturarak masanın üzerine dağılmış kağıtlara baktı.

"Anlayacağını sanmıyorum," başını Baekhyun'un omzundan uzatıp tuttuğu kağıda bakarken Baekhyun kaşlarını çatarak ona döndü. Arada milimler varken ve birbirlerinin dudaklarına bakıyorken Baekhyun konuştu.
"Beni hafife mi alıyorsun?"
Çok kısık bir şekilde sormuştu.

"Çok güzelsin."
Sorusuna yanıt değildi. Hipnoz olmuş gibi ona bakarken dudaklarından dökülen kelimelerdi.

"Sana öyle geliyor."

"Seni seviyorum Baekhyun"
Baekhyun gözleri dolarken dudaklarını araladı.

"Bunu atlarken de söylemiştin, inkar edip durma..."

"Hatırlamıyorum," durup biraz daha düşündü "Sanırım yaşlandım."

"Yaşlı biriyle sevişmek istemiyorum."

"Şaka yapmıştım, kesinlikle hatırlıyorum!" Deyip kahkaha attı.
Baekhyun gülüşünde kaybolmadan önce konuştu.

"Chanyeol, bende seni seviyorum."
Biraz daha yaklaşıp onu öpeceği an kapı çalmıştı. Sakince gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı ve Chanyeol'un kucağından kalkacağı an Chanyeol onun belinden tutup kalkmasına izin vermedi.

"Sonra öpüşmeyi unutmayalım."
Deyip güldüğünde Chanyeol ciddi bir şekilde bakıyordu.

"Şimdi öpüşmeden ayrılmayalım."
Daha sonra dudakları üzerinde Chanyeol'un dudaklari yer edinmişti. Baekhyun ellerini onun ensesine koyarken Chanyeol kapıyı unutmuş Baekhyun'un belinden tutarak kendine daha çok çekerek sert bir şekilde öpmeye başlamıştı.