MİLAT

İlk Görüş -4-

Son yaşadıklarımızdan sonra bile teyzem psikolog için baskı uyguluyor.

Her konuşmamızda psikolog fikrini öne sürüyor.Kurtulmak için ilk seansa gitmeye karar verdim.45 dakika konuşmadan oturabilirim.

13:05

Randevum 5 dakika önce başladı.

Sekreter kız biraz beklememem gerektiğini acil bir durum olduğunu söyledi.Neden bekliyorum ki, zaten hiç gelmek istememiştim.

Oturduğum yerden kalkıp kapıya doğru ilerliyordum ki önüme biri çıkıverdi.

"Çok çabuk pes ettin acemi."

Benimle mi konuşuyordu? Neden benimle konuşuyordu?

"Ben Kuzey buralarda yenisin sanırım ilk defa görüyorum seni."

"Seninle konuşuyorum dilini mi yuttun?"

Aklımı mı okuyor bu çocuk?

"Aklını okuyormuşum gibi bakıyorsun noldu?"

Ah bir de gülüyor, kim bu çocuk ya?

"Cevap vericek misin heey?"

Hayır seninle konuşmayacağım, kapıdan çekilsen de geçsem.

"Anlaşıldı konuşmayacaksın sen."

"Mara Ecevit psikoloğumuz sizi bekliyor."

Kahretsin! Şu gereksiz çocuk yüzünden kaçamamıştım, şimdi de psikolog beni bekliyordu.Gitme şansım tamamen yok olmuştu.

Hızlı adımlarla psikoloğun odasına ilerledim.

--------------------------------------

''Hoşgeldin Mara, biraz beklettim kusuruma bakma hiç planda olmayan bir hastaydı ve ilgilenmem gerekti."

Banane tüm bunlardan neden anlatıyorsun?

"Eee Mara nasılsın bugün?"

"Bak ben buraya sohbet etmek için gelmedim tamam mı? Lütfen sadece susup oturalım ve zamanın dolmasını bekleyelim."

"Peki bir şeyler içmek ister misin?"

"Hayır."

"Sen bilirsin ben bir kahve içeceğim."

Elini telefona götürdü ve kendine bir kahve söyledi.

"Bu arada kendimi tanıtmadım, ben Seyhan Ünver."

Ah merak etme masana koyduğun o büyük yazıda ismin yazıyor zaten.

Sürekli bir şeyler söylese de cevap vermedim, sohbet etmeyeceğimi baştan söylemiştim zaten.

3 dakika sonra asistanı gelip psikoloğun kahvesini bıraktı.

Asistan kız tam çıkacakken Seyhan hanım konuştu.

"Derya, Kuzey geldi mi?"

"Geldi Seyhan hanım dışarıda bekliyor."

"Tamam çıkabilirsin"

Kuzey mi? Az önce karşıma çıkan çocuk mu? Seyhan hanım bizzat sorduğuna göre önemli bir hasta olmalı.Zaten Kuzey de burada yeni olduğumu hemen anladı, burada uzun zamandır terapi görüyor olmalı.

*KUZEY*

10 dakikadır orada oturup saçlarıyla oynuyor.Derya randevusunun 5 dakika önce başladığını söylemişti.

Muhtemelen randevusuz bir hasta gelmiş olmalı ki 5 dakikadır bekliyor.

Buraya zorla geldiği çok belli, fazlasıyla huzursuz ve çekingen.

"Çok çabuk pes ettin acemi."

Yüzünü kaldırdı ve bana baktı.10 dakikadır onu izliyordum ve kapıya doğru gelirken bile beni fark etmemişti.

"Ben Kuzey buralarda yenisin sanırım, ilk defa görüyorum seni."

Anlam veremediğim bir ifadeyle yüzüme bakarken tek bir kelime bile etmedi.

"Seninle konuşuyorum dilini mi yuttun?

Asistanla konuştuğunu duymasam dilsiz olduğunu düşünecektim.

Hayalet görmüş gibi gözleri büyüdü ve şaşkın bakışlarla bana bakmaya devam etti.

"Aklını okuyormuşum gibi bakıyorsun ne oldu?"

Deli mi bu kız neden konuşmuyor? Kesinlikle arkadaş canlısı değil.

"Cevap vericek misin heyyy?"

Şizofren gibi kendi kendime konuşuyormuşum gibi hissettiriyor.

Yok ne yapsam ne etsem konuşmayacak belli.

"Anlaşılı konuşmayacaksın sen."

"Mara Ecevit psikoloğumuz seni bekliyor."

Ah demek adı buydu.Mara....

Daha önce hiç duymadığım bir isim.

Kendi gibi özel ve eşsiz.

Hiçbir şey söylemeden arkasını döndü ve hızlı adımlarla odaya doğru ilerledi.

Saf, güzel, özel ve gizemli.Bu ofiste görmeye alışık olmadığım kadar güzel.Neden buradaydı merak etmiştim.Acaba sorunu neydi? Önemli olmalıydı öyle olmasa burada olmazdı.Burası sorunu ciddi olan hastaları kabul eden bir merkezdi

Öğreneceğim Mara, bu gizemini çözeceğim.

Votelerinizi ve yorumlarınızı bekliyorum bu arada multimedia da Kuzey var ✌️

Çok çok öptüm :*

~kıvırcıkgillerden