MİLAT

Kırmızı Araba -6-

Yine konuşmadan oturduğum bir psikolog randevusundan sonra eve yürüyerek gitmeye karar verdim.

Yürümek sağlıklı düşünmemi sağlıyordu.

Miray, aramızda ki tek suçsuz insan.

Aslında bana böyle tepki göstermesi doğal, yaşadığı şeyler hiç kolay değil.

Onunla aramı düzeltmeliyim.Babam burada olsaydı böyle olmasını isterdi.Ne olursa olsun ne yaşarsak yaşayalım kardeş olduğumuzu küs kalmamamız gerektiğini söylerdi.

Bir keresinde sanki geleceği görmüş gibi yanıma gelip "Mara bize ne olursa olsun kardeşinle hep iyi anlaşmalısın hayatta aileden daha güçlü bir şey yoktur bunu sakın unutma" demişti.

Babamı dinleyeceğim.İkisi de bunu hak ediyor.

...

Müziği kapatıp kulaklıklarımı çıkardıktan sonra Miray'ın numarasını tuşladım ve açması için dua ettim.Bir iki çalıştan sonra açtığında ne yalan söyleyeyim şaşırdım.

"Ne var?!"

"Miray nerdesin buluşalım mı, seninle önemli bir şey konuşmalıyım."

"Gelemem."

"Neden?"

"İstemiyorum."

"Miray önemli bir şey konuşmamız lazım diyorum."

"Umrumda değilsin gelmeyeceğim."

Kavga etmeye o kadar çok dalmışım karşıdan karşıya geçerken önüme bile bakmamışım.

Tam ona bağırmak için ağzımı açmıştım ki ani bir fren ve ardından gürültülü bir korna sesi duyunca olduğum yere çakıldım kaldım.

Kırmızı bir araba.

Neredeyse bana çarpıcak olan kırmızı bir araba.

Donup kaldım, kıpırdayamadım.

Telefon elimden kayıp yere düştüğünde hâlâ tepkisizce dikiliyordum.

Büyük bir sinirle dışarı fırlayan sürücü benim o halime aldırmadan yayalara kırmızı yandığını sorunumun ne olduğunu soruyordu.

Durmadan bağıran sürücüyü bile duymaz oldu kulaklarım.O anın şokuyla tüm bedenim felç geçirmiş gibiydi.

Bir el tutup beni çekene kadar yerimden kıpırdayamadım.

Yavaşça yolun kenarındaki banka oturmamı sağladığında arkasını dönüp giderken kim olduğunu anlamaya çalıştım.Sonra o tanıdık sesi duydum.

"Ne yaptığını sanıyorsun lan sen! Şoka girmiş görmüyor musun?! Kıza yardım edeceğine bağırıp üste çıkmaya çalışıyorsun bir de."

"O yüzünü dağıtmadan lanet arabana bin ve defol, hemen.''

Kuzey.

Psikologta karşıma çıkan şu gizemli çocuk.

Sürücüyle kavgası bittikten sonra yere düşen telefonumu aldıktan sonra bir şeyler söyledi ve kapatıp cebine koydu.

Göz açıp kapayıncaya kadar hızlı bir şekilde yanıma geldiğinde elimi tutup konuşmaya başladı.

"Mara sakin ol ve derin derin nefes al."

Onu hiç bu şekilde görmemiştim.Tamam onu tanımıyordum ama ilk bakışta umursamaz bir çocuk olduğu anlaşılıyordu.Fakat şuan farklıydı.

Sesi otoriter aynı zamanda da endişeli çıkıyordu.

Dediğini yapıp derin bir nefes aldığımda o da rahatlamış gibiydi.