Unfinished Yesterday

Homecoming

(Paula's P.O.V.)

"Maligayang pagbabalik Paula" Nakangiting salubong sa akin ng pinakamatagal naming kasambahay.Siya lang tumatawag sa akin sa pangalan ko.

I hugged her and kissed her cheek " I am glad to see you again nanay Maming. It's been more than 7 years".

" Oo nga po ngayon, dalagang-dalaga ka na at mas lalo ka pang gumanda".

" Wag niyo pong kalimutan,mas sumeksi" Sabi ko sabay akbay sa kanya habang nakatayo kami sa harap ng bahay.

"Idadagdag ko pa sana naunahan mo lang ako".Nilingon niya ako tiningnan mula ulo hanggang paa . Hinawakan niya pa ako sa bandang tiyan." Nasaan na yung mga baby fats mo?

"Matagal na pong wala ang baby fats ko pero may bago po akong baby" Dahan- dahan kong kinuha ang batang babae sa backseat.Tulog pa rin at mukhang napagod sa biyahe.

Nilapitan ito ni Nanay Mameng "Akina yang magandang bata. Alam ko pagod ka din sa byahe ".

"Thank you po Nanay pero ako nalang po. Nagigising po kasi siya pag may kumakarga sa kanyang iba.Matalas po ang pang-amoy nito."Pabulong kong sabi.

I slowly put my daughter in the bed . When I am sure that everything is comfortable for my daughter, I went back kina Nanay Maming kasi nagugutom na din ako.

Nakangiti ako habang tinitingnan sila Nanay na sobrang busy sa paghahanda.

"Nanay sinigang ba yung naaamoy ko? " Sabi ko na agad naupo.

"Oo iha inihanda talaga namin ang paborito mong mga pagkain. May kare- kare din at grilled pusit."

"Thank you po" Nakangiti kong sabi "Halika Nanay join me po alam naman po ninyo ayaw kong kumakain na mag-isa." Mabilis naman na sumabay si Nanay sa akin kasi yun na yung nakasanayan namin.

Mula pa nung bata pa ako,siya yung madalas kong kasabay. I have no one at home,my parents both died on the sea while they were watching sunset together at the middle of  the  sea.They were using a motorboat when a giant waves came unexpectedly and drowned both them. They were celebrating their anniversary so the both of them decided to go at the middle of the sea by themselves only. I was only 10 when it happened and it was the most painful experience in my life. I stayed in front of the coffins of my parents-not talking,not eating and not even crying. I was numbed. Everybody consoled me and tried making me talked and ate but no one succeed except one.He made me cried first then ate and talked on the last night of my parents internment.

"Pawpaw? Sobrang sarap ba ng pagkain at tahimik ka na ?" Putol ni Nanay sa pagbabalik-tanaw ko.

I just nod sa assumption ni nanay."Oo nga pala nanay wag muna kayong tumanggap ng guest tomorrow sa pool area . My daughter and I will be spending time there tomorrow."

"Naipagbigay alam ko na yan sa manager ng resort." Tiningnan niya ako at mukhang atubiling nagtanong"Wala ka bang balak ipakilala sa anak mo ang ama niya ngayong nakauwi ka na sa Pilipinas?"

" Hindi ko pa nga po siya ipinakilala sa inyo at kahit sa Tita . Tinalikuran na po niya kami hindi pa man siya naipapanganak " kalmado kong sagot. "But honestly nay, isa po yan sa mga iniisip kong gawin sa pag-uwi ko. I owe it to my daughter to know who is her father. Mahirap lang po talaga ang sitwasyon namin ng ama niya ngayon lalo na at may sarili na itong pamilya."