Το Παιδί του Πειρατικού Έρωτα (Pirate's Love Child)[✔]

Κεφάλαιο 15ο - Επιστροφή στη ζωή

Πριν ξεκινήσω το κεφάλαιο θέλω να σας ενημερώσω. Σε κάποιες φάσεις θα δείτε κάποια ξένη γλώσσα. Μην ψάξετε να βρείτε ποια γλώσσα είναι. Δικιά μου γλώσσα είναι. Έχω φάει κόλλημα με το Game of Thrones οπότε αποφάσισα να δημιουργήσω μια δική μου γλώσσα επειδή λάτρεψα την δικιά τους δηλαδή τα Βαλυριανά.😄

Σημείωση: Η γλώσσα που δημιούργησα δεν μεταφράζεται κατά λέξη. Είναι ποιο περίπλοκη και επηρεασμένη από τα Βαλυριανά.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Η Ατλαντίδα ήταν πανέμορφη. Ήταν ένα νησί όπου στην μέση του υπήρχε μια μεγάλη πυραμίδα με ένα γαλάζιο φως να εμφανίζεται στην κορυφή της. Τριγύρω από την πυραμίδα υπήρχε βλάστηση μαζί με μερικά σπίτια, πύργους και και μικρότερες πυραμίδες, πράγμα που δεν είχαν ξαναδεί πότε στη ζωή τους. Το νησί ήταν περιτριγυρισμένο από μερικά μικρά νησάκια και ήρεμη θάλασσα όπου στο τέλος κατέληγε σε έναν τεράστιο και υπέροχο καταρράκτη. Επίσης υπήρχε μια τεράστια έκταση πεδιάδας και βουνών πίσω από το νησί όπου φαινόταν ότι ήταν κατοικημένο μόνο από ζώα.

"Πωπω... Είναι πανέμορφα." είπε άφωνη η Τζακλίν παρατηρώντας το νησί.

"Ποιοι μένουν εδώ;" ρώτησε ο Γκιμπς.

"Όλοι οι γοργόνοι και οι γοργόνες." απάντησε η Συρήνα.

"Γοργόνοι και γοργόνες;" ρώτησε ο Τζακ έκπληκτος.

"Ναι αλλά μην ανησυχείτε. Δεν πρόκειται να σας φάει κανείς. Εδώ όλοι είναι φιλικοί με όσους δεν προσπαθήσουν να τους βλάψουν." είπε η Συρήνα καθησυχάζοντας τους.

Τα δύο πλοία έφτασαν στο λιμάνι της Ατλαντίδας και οι 'άνθρωποι' που ήταν εκεί, βοήθησαν στο δέσιμο των πλοίων. Ο Τζακ και ο Γουίλ είπαν στα πληρώματα τους ότι μπορούν να κάνουν βόλτα στο νησί με τον όρο ότι δεν θα κλέψουν και δεν θα πειράξουν κανέναν. Το τελευταίο πράγμα που ήθελαν είναι να τους κυνηγάνε γοργονάνθρωποι.

Ο Τζακ, η Τζακλίν, ο Γκιμπς, ο Γουίλ, η Ελίζαμπεθ, ο Χένρι, ο Φίλιπ και η Συρήνα αποβιβάστηκαν από τα πλοία και στάθηκαν στην αποβάθρα. Η ανικανότητα του Γουίλ να πατήσει στην στεριά δεν ίσχυε στους νόμους της Ατλαντίδας οπότε δεν έχασε την ευκαιρία να τους ακολουθήσει.

Τους πλησίασαν κάποιοι στρατιώτες όπου φορούσαν πανοπλία στους ώμους τους, στους βραχίονες και στα καλάμια τους, χρώματος σκούρο γκρι, ενώ μόνο ένα πανί σαν φούστα όπου έφτανε μέχρι το πολύ μέχρι την μέση των τετρακεφάλων τους, χρώματος απαλό γαλάζιο, καλύπτοντας τα κάτω μέρη τους ενώ παράλληλα αποκαλύπτονταν όλα τα υπόλοιπα καλογυμνασμένα μέρη του σώματος τους. Στην μέση τους είχαν μια δερμάτινη ζώνη με δύο μικρά στιλέτα στις δύο άκρες και κρατούσαν στα χέρια τους από ένα δόρυ ο καθένας.