Το Παιδί του Πειρατικού Έρωτα (Pirate's Love Child)[✔]

Κεφάλαιο 16ο - Σκιά

Όλοι κατέβαιναν τα σκαλιά την πυραμίδας χαρούμενοι. Ο Φίλιπ και η Συρήνα χάρηκαν που είδαν την οικογένεια Σπάρροου ολοκληρωμένη ενώ ο βασιλιάς Τρίτωνας χάρηκε περισσότερο για την Τζακλίν εφόσον την λυπήθηκε για αυτό που αναγκάστηκε να ζήσει σαν παιδί. Ο Γκιμπς, ο Γουίλ και η Ελίζαμπεθ χάρηκαν που ξανά είδαν την Αντζέλικα ζωντανή, ειδικά η Ελίζαμπεθ εφόσον τον καιρό που ήταν ζωντανή είχαν αναπτύξει πολύ δυνατές σχέσεις και έκαναν αρκετή παρέα μέσα σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα. Ο Χένρι ήταν χαρούμενος για την Τζακλίν. Ήξερε πόσο πολύ ήθελε μια μητέρα και ήταν μετανιωμένος που της είπε ότι της είπε πριν. Η Τζακλίν ήταν καταενθουσιασμένη που ξανά είχε μια μητέρα. Ακόμα και αν είχε την Ελίζαμπεθ όλα αυτά τα χρόνια για να την συμβουλεύει και να την βοηθάει σαν μητέρα, -πράγμα που ήταν ευγνώμων για αυτό γιατί δεν ήταν υποχρεωμένη να το κάνει- πάντα προτιμούσε να είχε την αληθινή της μητέρα. Ο Τζακ ήταν ο πιο χαρούμενος από όλους. Ο έρωτας της ζωής του και η μητέρα του παιδιού του ήταν πάλι ζωντανή με σάρκα και οστά. Δεν έπαιρνε τα μάτια του από πάνω της και σε κάποια στιγμή η Αντζέλικα το αντιλήφθηκε.

"Θα σταματήσεις; Με αγχώνεις." του είπε χαμηλόφωνα γελώντας για να το ακούσει μόνο αυτός.

"Δεν μπορώ όταν έχω την πιο όμορφη γυναίκα μπροστά μου, love." της απάντησε με τον ίδιο τρόπο.

"Σε πόσες το έχεις πει αυτό τελευταία;" τον ρώτησε για να τον τσιγκλίσει.

"Μόνο σε όσες θέλησα να αφήσω να κοιμηθούν μαζί μου στο κρεβάτι μου μετά από αυτό που τους έκανα." της ψιθύρισε πονηρά στο αυτί.

"Άρα καμία." κοιτώντας τον με το ίδιο πονηρό βλέμμα.

"Ακριβώς, love." της είπε χαμογελώντας και την φίλησε πεταχτά στα χείλια.

Αφού κατέβηκαν τα σκαλιά και βρέθηκαν πάλι στην αίθουσα του θρόνου ένας μαύρος καπνός μπήκε μέσα στην αίθουσα από τις γύρω χαραμάδες της δίπορτης πόρτας. Αυτός ο καπνός ενώθηκε και δημιουργήθηκε μία σκιά με το πρόσωπο του Μαυρογένη. Ο Τζακ κατευθείαν τράβηξε την Αντζέλικα και την Τζακλίν κοντά του μη θέλοντας να επαναληφθεί η ιστορία που αναγκάστηκε να περάσει πριν 7 χρόνια. Η σκιά μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου πήγε κοντά στον Τρίτωνα καρφώνοντας του ένα μαχαίρι κατευθείαν στην καρδιά και αμέσως εξαφανίστηκε σαν καπνός ενώ το σατανικό γέλιο του ηχούσε στους τοίχους της αίθουσας. Η Συρήνα και ο Φίλιπ έτρεξαν αμέσως και έπιασαν τον Τρίτωνα από τα μπράτσα εμποδίζοντας την πτώση του στο σκληρό έδαφος. Τον βοήθησαν να ξαπλώσει ήρεμα κάτω στο πάτωμα και η Συρήνα ξεκίνησε να κλαίει.