Το Παιδί του Πειρατικού Έρωτα (Pirate's Love Child)[✔]

Κεφάλαιο 21ο - Τώρα όλα ξεκινάνε

Πριν ξεκινήσω το κεφάλαιο θέλω να πω δύο πραγματάκια. Πρώτον, ξέρω ότι έχω ένα μήνα να ανεβάσω, πράγμα που δεν έκανα ποτέ γιατί πάντα ανέβαζα τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα. Απλώς τώρα είναι καλοκαίρι και δεν κάθομαι ιδιαίτερα πάνω από το κινητό. Βρίσκομαι συνέχεια έξω και για να είμαι ειλικρινής βαριέμαι και λίγο να γράψω. Βασικά το συγκεκριμένο κεφάλαιο βαριέμαι να γράψω. Συνήθως προτιμώ το δράμα και την περιπέτεια, όχι την μάχη αλλά εφόσον μιλάω για πειρατές θα πρέπει να έχει και μάχη. Το επόμενο κεφάλαιο πάλι μάχη θα έχει αλλά θα προσπαθήσω να μην το καθυστερήσω τόσο πολύ όσο αυτό. Δεύτερον, θέλω να πω ένα ΤΕΡΆΣΤΙΟ ευχαριστώ γιατί και τα δύο βιβλία απέκτησαν 1.000+ reads, κάτι που αλήθεια δεν το περίμενα! Στην αρχή ξεκίνησα με πολύ λίγα reads που έφταναν το πολύ 5 σε κάθε κεφάλαιο και τώρα βλέπω που κάποια κεφάλαια έχουν 100+. Αυτό πραγματικά σημαίνει πολλά για μένα και σας ευχαριστώ όλους.💖

---------------------------------

Τα πέντε πλοία έφτασαν αρκετά κοντά στην στεριά και οι πειρατές που βρισκόταν μέσα άρχισαν να πηδάνε στην θάλασσα έτσι ώστε να κολυμπήσουν μέχρι την στεριά και να επιτεθούν στην Ατλαντίδα.

Όλοι όσοι βρισκόντουσαν ήδη στην στεριά είχαν πάρει θέση για μάχη. Η Αντζέλικα κοίταξε ανήσυχα τον Τζακ και εκείνος την κοίταξε το ίδιο. Ήξεραν και οι δύο ότι οι πιθανότητες να κερδίσουν ήταν μικρές έως και μηδαμινές, όμως δεν είχαν άλλη επιλογή.

Η μάχη μεταξύ πειρατών και Ατλαντίδας ξεκίνησε. Αντηχούσε σε ολόκληρη την πόλη ο ήχος τον μεταλλικών σπαθιών να συγκρούονται, τόξα και δόρατα να πετάνε στον αέρα και να προσγειώνονται είτε στο χώμα είτε στους ανθρώπους. Υπήρχε κυριολεκτικά ένα χάος.

Η Τζακλίν και ο Χένρι μπορούσαν να ακούσουν τα πάντα μετά από την πυραμίδα, παρόλο που ήταν αρκετά μακριά από το πεδίο της μάχης. Πήγαινε πέρα δώθε νευριασμένη που δεν μπορούσε να βοηθήσει και εκείνη αλλά ο Χένρι καλώς ή κακώς συμφωνούσε με τον Τζακ. Δεν θα ήθελε να δει την Τζακλίν νεκρή μόνο και μόνο από την δικιά της ξεροκεφαλιά να μονομαχίσει.

Ο Μαυρογένης κοιτούσε τα πάντα από το πλοίο του και χαμογελούσε χαιρέκακα. Ήξερε ότι η νίκη του ήταν σίγουρη και απλώς περίμενε μέχρι αυτό όντως να συμβεί.

Ο Μπαρμπόσα βρισκόταν λίγα μέτρα μακριά του με σταυρωμένα χέρια. Δεν του άρεσε καθόλου η συνεργασία του με τον Μαυρογένη και ήξερε πολύ καλά ότι αφότου τελειώσει η μάχη, ο Μαυρογένης θα τον σκοτώσει, σαν εκδίκηση που τον δηλητηρίασε με το σπαθί του στην Πηγή της Νεότητας. Τότε, όμως, του ήρθε μια ιδέα.